Het Rijk v/d Maagd- Valerio's grot/huis.

"Daar heb je helemaal gelijk in," zei Valerio en hij sloeg zijn armen om Kurt heen. "Wij horen bij elkaar zoals wij bij elkaar horen. Daar kan ook niemand meer iets aan veranderen." Hij trok Kurt aan zijn been onderuit, zodat hij hetzelfde kwam te liggen als Valerio. Die kon hij nu makkelijker een zoen geven.

ik vind jou heeeeel gemeen jorn ...
ik huil hier hoor ( het is eigenlijk om glee, kurt is heeel zielig MAAR DAT MAAKT NIET UIT )
maar ( helaas helaas ) je hebt gelijk ...



Kurt glimlachte toen hij weer op ooghoogte zat/lag/stond/whatever met VAlerio, "Ik ben inderdaad heel goed in het bedenken van vergelijkingen ..." glimlachte hij voor hij hem een zoveelste zoen gaf, hij herinerde zich hun eerste zoen zíjn eerste zoen...

"Dat klopt," zei Valerio. "Jij ben geweldig in het bedenken van vergelijkingen." Hij gaf Kurt een zoen terug. Hij sloeg zijn armen weer om hem heen en trok hem dicht tegen zich aan. "Maar toch, ik houd echt van jou en zelfs Zenan en Q kunnen dat niet van me afnemen." Hij gaf hem nog een zoen en streelde zijn rug.

Kurt zoende Valerio ook, Hij was blij te horen dat Valerio evenveel van hem hield als hij van hem ( WOOOW VAGE ZIN ) Hij sloeg zijn armen om hem heen en hield hem vastt, berreid om hem nooit meer los te laten.

Valerio rolde op zijn rug en trok Kurt mee, zodat die boven op hem lag. "Zeg, wanneer zullen we eigenlijk trouwen?" vroeg hij terwijl zijn handen naar beneden gleden over de rug van Kurt. "We moeten niet te lang wachten." Zijn handen waren nu bij de kont van Kurt en hij kneep er zachtjes in. "Weet je wat misschien ook handig is," zei hij. "Een tweepersoonsbed. Dan hoef je niet meer op dat campingbed te slapen." Terwijl zijn handen nog op het achterwerk van Kurt lagen, zoende hij hem zolang hij kon. Alsof hij nooit meer op zou houden.

Kurt zoende Valerio nog even innig terug, voor hij antwoord gaf "Zo snel mogelijk zal ik zeggen!" zei hij met een glimlach "en een tweepersoonsbed lijkt me inderdaad handig..." toen bedacht hij dat hij eignelijk het huis van zijn ouders niet achter wou laten...

Valerio liet zijn handen liggen en zei: "Ja, binnenkort. Dat is een goeie. En is er iets? Het lijkt wel of je een tweepersoonsbed geen goed plan vond." Op dit soort momenten wilde hij graag gedachten kunnen lezen. Dan zou hij weten wat er in het hoofd van Kurt om ging. Kurt kon het bij hem zien als hij wilde. Kon het andersom maar.

Kurt schudde zijn hoofdmaar zei iets wat het heel onduidelijk maakte "tja... het is alleen dat ik niet denk dat ik het huis van mijn overleden ouders alleen kan laten..." hij had hier al eerder over nagedacht, en dat leek een probleem te worden..

"Nou dan gaan we daar wonen," zei Valerio opgewekt. "En als je dat niet wilt gaan we eronder wonen. En sorry dat ik het moet zeggen, maar je hebt zachte baby-billetjes." Hij stak zijn tong uit en gaf Kurt daarna nog een zoen. Toen hij daar klaar mee was keek hij hem smoorverliefd aan. Trouwen en je leven met iemand gaan delen was het mooiste wat iemand kon overkomen, vond hij.

Kurt lachte om de opmerking van VAlerio "En sorry dat ik het moet zeggen, maar jij hebt een prachtig wasbordje." Hij glimlachte en stak op zijn beurt zijn tong uit, ook hij keek Valerio smoor aan en hij gaf hem nog een zoen.

"Daar hoef je je niet voor te verontschuldigen," zei Valerio. Hij werd elke keer opnieuw verliefd op Kurt, vooral op dit soort momenten. Het was toch maar goed dat hij uiteindelijk voor jongens had gekozen, nu was hij gelukkig. Hij kneep nog een keer zachtjes in de kont van zijn vriend en streelde die daarna. Hij keek naar de lucht. "Misschien wordt het eens tijd dat we uit dit bad komen en ons gaan omkleden voor een avondje uit," zei hij en hij gaf Kurt een laatste kus, voor hij hem stevig vastpakte en opstond. Hij zette Kurt neer en liep naar de muur. Er was niemand in de buurt, maar toch deed hij een handdoek om. De ander gooide hij naar Kurt.

"Dat is een goed idee " zei Kurt, hij sloeg de handdoek die Valerio hem toewierp om zijn middel en liep naar de muur waar Valerio al bijstond. Hij pakte zijn hand en liet de muren wegzakken in de grond voor hij hand in hand met VAlerio terugliep naar de grot.

Valerio opende de deur van de grot. "Zeg, heb jij eigenlijk een smoking?" vroeg hij, terwijl ze naar binnen liepen. "Die van mij pas je niet, denk ik." Hij trok Kurt tegen zich aan en drukte een kus op zijn hoofd. Hij liep met hem door naar de slaapkamer en keek even naar de bedden. "Ja, er moet echt een tweepersoonsbed komen," zei hij. Daarna deed hij de klerenkast open en pakte een onderbroek van hem en één van Kurt. Diens kleren lagen sinds kort ook in deze kast. Hij wierp Kurt zijn onderbroek toe.

Kurt glimlachte en paktee de onderbroek aan. Hij knikte "" Ja, als het goed is hing hij hier ergens..." zei kurt en hij zocht zijn pak in de kleerkast waar sinds korte tijd zijn kleren ook in hingen en pakte hem uiteindelijk van het haakje.


ofzoiets

Valerio had zijn eigen smoking ook snel gevonden en pakte hem uit de kast. Hij trok eerst het overhemd aan. De bovenste knoopjes liet hij los. Daarna zijn broek en jasje, die aan de voorkant helemaal open was. Hij ging op het bed zitten en trok zijn schoenen aan. Daarna keek hij rustig hoe Kurt zijn smoking aantrok. Toen die klaar was, zei Valerio: "Mensen, jij ziet er echt altijd goed uit. Maar toch, nog iets bredere schouders en een six-packje en je bent helemaal perfect." Hij pakte zijn hand en gaf hem een kus.

Kurt glimlachte "blij dat te horen!"zei hij en hij gaf Valerio ook ene kus "Op naar het mooiste restaurant in de geschiedenis van de ooie restauranten "glimlachte hij en hij vergezelde Valerio naar de deur van zijn eigen grot/huis.