Het vervallen landhuis van de Smiths - Rijk v.d. Weegschaal

Kenneth maakte haar handen los en draaide zich om. Hij legde zijn handen op haar heupen en boog voorover en gaf haar een kus "Ik houd van je" zei hij zacht.

Loki legde haar armen weer om hem heen en kuste hem terug. 'Ik hou ook van je. Zoveel Kenneth. Ik houd zoveel van je.' fluisterde ze glimlachend en ze kuste hem opnieuw voor hij nog iets kon zeggen.

Kenneth wilde nog zeggen dat ze onmogelijk meer van ehm kon houden dan hij van haar maar ze had hem met haar kus al de mond gesnoerd. Hij kuste haar liefdevol terug en hield zijn ahnden op haar heupen

Loki glimlachte en weilde hem eigenlijk niet los laten toen ze de kuikens hoorde piepen. Ze keek naar hem en vond het oneerlijk dat die kuikens net nu begonnen te piepen. Ze streek nog even over zijn rug waarna ze haar lippen tot haar spijt losmaakte. 'De plicht roept.. Letterlijk.' zei ze zachtjes tegen hem.

Kenneth keek loki glimlachend en nep beteuterd aan "Ze haddne bijna geen slechter moment kunnen kiezen"zei hij terug. hij drukte nog een kus op haar voorhoofd en liet haar toen met tegenzin los "Maar wat meoten we onze kuikens nu voeren."

Loki keek naar hem en glimlachte. 'Ja, maar wat?' vroeg ze hem. 'Misschien iets van brood?' stelde ze twijfelend voor en ze keek naam hem met een glimlachje. Ze liet hem los en liep naar de kuikens toe. 'Hoi kleintjes.' zei ze glimlachend en ze aaide ze. 'Het eten komt er zo aan.'

Kenneth haalde zijn schouders op en liep naar een paktje. na even zoeken had hij een homp brood en een schoteltje. hij begon het brood in stukjes te scheuren en met het schoteltje liep hij naar loki en de kuikens "Dinner is Served"

Loki glimlachte en stond op zodat hij erbij kon. Ze glimlachte naar hem. 'Wat gaan wij eens eten?' vroeg ze hem glimlachend en ze sloeg voor zover het ging weer een arm om hem heen. Ze keek naar hem, misschien kon ze iets klaarmaken maar ze was nog steeds niet heel goed in koken.

Kenneth vooerde een kuiken een stukje brood "Geen idee, ik meot toegeven dat het beste dat ik akn maken 's werelds simpelste soep en broob met beleg." hij glimalchte terwijl hij eht schoteltje tussen de hongerige kuikens zette.

Loki grinnikte en ging op de rand van een stoel zitten en beet op haar lip. 'We zijn hopeloos. Maar ik ga proberen iets te maken.' zei ze glimlachend. Ze keek naar Kenneth waarna ze naar de keuken liep en in de koelkast keek. Er lagen wat groenten dus die pakte ze maar en ook wat aardappels uit een kastje. Ze ging aan de tafel zitten en begon de aardappels te schillen.

Nadat Kenneth voor de kuikens had gezorg liep hij de keuken in en pakte en aardappel schil mesje. Hij ging aan tafel tegenover Loki zitten en begon haar te helpen. Nu het brood op was begonnen de kuikens verveeld te raken een hipte naar een kast. twee andere hipten de keuken in en keken geintresseerd naar loki en kenneth. de laatste ging op onderzoek in de rest van eht huis

Loki glimlachte naar hem en pakte snel een pan en deed daar de geschilde aardappelen in. Ze glimlachte vrolijk en keek naar de kuikens die binnen kwamen. Ze grinnikte en schilde door. Zo hadden ze genoeg coor twee dagen, iets dat ze prttig vond, zo hoefde ze minder te koken. Ze keek naar Kenneth.

Kenneth grijnsde naar loki en en keek naar de kuikens "Ik heb echt geen flauw idee wat die zwarte diertjes kunen zijn." hij gooide een geschilde aardappel in de pan.

'Hmm. Ik eigenlijk ook deed, al doen ze me een beetje aan grote vogels denken.' zei ze grijnzend. Vroeger had ze altijd een kraai gehad. Het diertje volgde haar nog net niet naar school. Waar ze trouwens al snel weer vanaf was gegaan. Waarschijnlijk drie maanden nadat ze erop zat. Het meeste kende ze gewoon al.

Keneht knikte "Ze zijnwel mooi, vaak zijn kuikens van grote roof vogels oerlelijk, het zou best kunnn dat he andere soorten zijn, maar ze zijn zekerweten groot."

Loki glimlachte. 'Gaaf.' zei ze, waarna ze zich even uitrekte en gaapte. Ze was al minder moe de laatste tijd maar nog steeds niet echt wakker op zulke momenten. Hoe later het werd hoe vermoeider en dat vond ze niet leuk.

Kenneht gooide de laatste aardappel n de pan en sttond op "Klaar" zei hij emt een glimalch. Hij pakte voorzichtig een van de kuikens op en zette het diertje op zijn schouder.