Het vervallen landhuis van de Smiths - Rijk v.d. Weegschaal

''Ehm we zijn we gegaan waar we woonde maar we trekken waarschijnlijk in mij oude huis in'' zei Raiden rustig. Mark glimlachde blij boven Raiden zijn hoofd. Nicholas was nog steeds een beeje bang maar glimlachde half. Raiden pakte zijn hadn vast om moed te geven. ''Het is niet veel maar ik wil kijken of het er nog staat'' ging Raiden verder.

'Het is altijd beter dan niets.. Ik denk dat ik hier een paar nachten blijf en daarna weer verder trek.' zei ze. Loki keek even naar Nicholas. 'En hoe vind je je vaders oude huis?' vroeg ze hem vriendelijk. Ze vond dat hij er anders ook maar zo alenig bij stond. Ze glimlachte een beetje naar hem.

Nicholas keek verlegen naar Loki. ''Ik heb het nog niet gezien'' zei hij eerlijk. Het was ook zo. Raiden wou eerst wat spullen op halen en daarna naar de zwarte markt gaan. Markt begon door Raiden zijn haar te gaan en helemaal door elkaar te gooien. Raiden vond het niet erg. ''We gaan er ook zo heen'' zei Raiden rustig.

'Ja, maar hier heeft hij ook gewoond.' zei Loki bijdehand. Ze keek Nicholas aan en daarna even Raiden. Loki bedacht dat ze later graag kinderen zou willen. Ze keek Nicholas weer aan. 'Zijn kamer is naast de mijne. Zo kon die me altijd in de gaten houden.' zei ze grijnzend. Het was als grapje bedoeld.

Mark verschool zich achter Raiden zijn hoofd omdat hij dacht dat er iets ergs aan kwam. In het dertiende had hij dat wel vaak zat gezien. Raiden wist ook dat Mark zo was maar wist nog beter dat Loki niet zo iets zou doen. Nicholas keek daar en tegen blij om. Bijna smekend naar Raiden. ´´Ja je mag kijken´´ zei Raiden nog steeds serieus. Meteen rende Nicholas weg en Mark sprong van Raiden a en rende achter hem aan. Cold liep maar achter de twee aan voor de zekerheid.

Loki keek de twee glimlachend na. Ze twijfelde even over iets maar besloot het toch maar te zeggen. 'Ik heb Cara laatst nog gezien, kort maar en zij zag mij niet. Maar ik dacht dat je wel wilde weten dat ze er goed uitzag en nog leefde.' zei Loki tegen hem en ze keek Raiden aan naar zijn reactie. Hopelijk zou hij het niet erg vinden dat ze het gezegd had.

Raiden was natuurlijk blij dat Cara re nog was. Al wist hij niet of zij nog zo blij met hem was zijn gevoelens waren al die jaren geleven voor haar. Al was de res verandert. Toch hield hij een strak gezicht zonder glimlach. Ze zouden maar moeten wennen want een glimlach kwam er niet snel meer op. ´´Dat is goed. Ik ga later wel haar op zoeken´´ zei hij rustig.

Loki knikte. Ze was blij dat ze dit nog had kunnen herinneren want dat ging de laatste tijd moeilijk door de dikke mist die in haar hoofd zat. Ze werd er een beetje gek van dat ze haar krachten niet kon gebruiken maar hield hte nog altijd voor zichzelf. Loki hield zichzelf voor dat het wel weer weg zou gaan. Ze keek even naar Raiden.

Opeens horde Raiden een groot kabaal. Meteen van zich zelf schoot hij naar zijn kamer voor mark en Nicholas. Bleek toen hij er was dat de boekenkast om ver was gevallen. mar zat wel er net voor te huilen maar Raiden zag opgelucht dat ze niets hadden. Hij knielde bij Mark en gafhem een knuffel om te troosten. Sommige zeiden dat hij een goede vader was maar daar lette Raiden niet meer op.

Loki stond op en liep Raiden snel achterna. Ze zag dat de boekenkast was omgevallen en was niet verbaasd van de stofwolk die eraf kwam. Ze keek even om zich heen en daarna naar de jongens. Ze hadden niks dus bleef ze in de deuropening staan kijken hoe Raiden Mark troostte.

Raiden veegde de tranen weg van Mark zijn gezicht. Mark keek Raiden aan en werd langzaam gewoon gekalmeerd. Toen hij endelijk stopte met huilen zette Raiden hem weer op zijn hoofd. Daarna keek hij naar Nicholas die dapper zijn hoofd schudde dat er niets aan de hand was. Raide gaf hem een aai over de bol. ''Jullie moeten echt wat voorzichtiger zijn, jongens'' zei Raiden rustig. Daarna draaidehij zich weer om naar Loki. ''Ik denk dat we beter naar buiten moeten gaan omdat dit hier er niet veilig uit ziet'' zei Raiden op recht.

Loki knikte. 'Dat is wel wat beter. Loop maar vast, dan pak ik nog even mijn viool.' zei ze. Loki draaide zich om en liep naar haar kamer toe. Even door naar het raam en veegde daar wat viezigheid weg. Ze keek naar de oude boom en zag zichzelf er nog spelen als klein meisje met paars haar. Ze draaide zich om en pakte haar vioolkoffer. De kamer nogmaals rondkijkend.

Nicholas ging weer op Cold en met zijn vieren liepen ze al vast naar odneren. Uit de keuken waar al veel gebakken was naar de tuin. Daar zat ook Flash te wachten. Raiden was blji dat hij Loki was tegengekomen. Nu wist hij in iedergeval wat meer over zijn familie. Natuurlijk was hij Dizzle ook dankbaar. Maar hij was nog steeds bezorgd of hier komen wel slim was.

Loki sloot haar deur terwijl ze nog in haar kamer stond en opende haar raam. Zoals ze ook binnengekomen was. Ze zag Cold, Flash, Nicholas, Mark en Raiden al beneden. Scath wachtte voor het raam met zijn kop zodat Loki op zijn nek kon zitten en hij hoor zo neer kon zetten. Ze keek de anderen aan en had het besluit genomen om hier nog vaker te komen.

Raiden keek om naar Loki dei boven zat. Hij keek nog steeds serieus. Hij wist dat hij dalijk wel moest gaan naar het huis. Er was grote kans dat het leeggehaald was of andere dingen mee was gebeurd. Maar Raien wou niet hier wonen. Niet alleen doordat he vervallen was maar door de herinneringen aan zijn vader. De rest moest hij ook nog opzoeken.

Loki sprong van Scath af en landde netjes op de grond voor het groepje dat er stond. Ze keek ze even aan. De tuin was overwoekerd geraakt en dat voelde ze aan haar benen. Het gras kwam tot haar knieen. Loki keek even rond en zag dat de roze helemaal weg waren. Loki zuchtte zachtjes omdat ze dat erg jammer vond.

Raiden keek naar Loki en daarnanaar de tuin. "'Flash vind het jammer van het zwembad'' zei Raiden rustig. Hij kon wel aan de gezichtsuitdrukking van Loki zien dat ze het jammer vond van de tuin. Al was zijn uitdrukking niet verandert. ''Maar je kahet later altijd op knappen'' stelde Raiden voor. Hij zou niet meer hier willen wonen maa de rst mocht we.

Loki knikte. 'Misschien later. Als ik ooit een groot huis nodig heb dan ga ik hier wonen denk ik..' zei Loki tegen hem. 'Als niemand anders van de familie het wilt natuurlijk..' zei ze rustig tegen Raiden. Ze keek hem even aan en bedacht dat ze het prachtig op zou kunnen knappen maar ze zou nooit hier alleen kunnen wonen.

''Van mij mag je het hebben'' zei Raiden wel wat heel snel. Hij haatte zijn vader nog steeds en dit huis betekende nooit mega veel voor hem. Ook al lagen hier vele herinneringen. ''Maar wat e rest wil en of ze wel leven moet je denk ikeerst uitzoeken. Al kan ik me niet voorstellen dat iemand je erit gaat gooien'' zei Raiden.

Loki knikte. Dat zou ze vast vanzelf wel uitzoeken. En natuurlijk waren ze van harte welkom om er te wonen als ze wilden. Loki twijfelde ng wel maar dat zou vanzelf wel goedkomen. Loki keek Raiden aan en vond het logisch dat hij het niet wilde, hij had nooit veel met hun vader gehad en er lagen hier dus veel van die herinneringen.

Raiden keek naar Loki. Hij wou eigenlijk gaan om te kijken hoe het bij zjin oude huis was. Toch wu hij Loki nog een keer zien. Niet zo als Valerie die nu dus dood. ''Ik ga denk ik maar naar het rijk van de schorpioen. Als je me zoekt dan ben ik op de zwarte markt'' zei Raiden. Hij glimlachde heleemal niet maar vanbinnen wel. Hij gaf Loki nog voorzichtig een knuffel.

Loki knuffelde Raiden terug. 'Ik weet niet waar ik ben, enige plaats waar ik soms kom is in het rijk van de stier mijn blokhut. Anders weet ik het niet, maar ik vind je wel. Of jij mij.' zei ze met een klein glimlachje tegen hem. Daarna keek ze hem even aan. 'Pas goed op jezelf en je twee kleine mannen, en als ik een keer op moet passen of iets, gewoon zeggen. Ik help graag dat weet je.' zei ze streng tegen hem.

Raiden keek serieus naar Loki. ''Tuurlijk weet ik je dan wel te vinden'' zei hij rustig. Hij liep rustig weer naar Nicholas en Mark en zette hun op Flash. Daarna ging hij er ook zelf o zitten. Opeens bedacht Raiden dat hij iets vergeten had. ''Ehm al je Cara tegen komt wil je dan niets zeggen over mijn jongens. Ik wil het graag zelfvertellen'' zei Raiden. Daarna steeg hij op en vloog hij weg.

Loki knikte en keek ze na. Waarna ze op Scath klom en hem omhelsde. 'Dit was zwaar..' fluisterde ze. "Ik weet het. Rust uit, ik breng je naar huis.." zei hij zacht tegen haar. Eigenlijk wilde Loki nog wat zeggen maar ze viel vermoeid in slaap en het laatste wat ze zag was de bovenkant van het landhuis.

New
_

Loki liet opnieuw het landhuis weer in. Gelijk door naar haar oude kamer. Zacht zuchtte ze. Het was tijden geleden dat ze hier geweest was. Toen Loki in haar kamer kwam liep ze naar het bed toe en knielde er neer, ze ging met haar hand eronder en trok er een klein doosje onder vandaan. Die zette ze op het bed en ze opende die met de sleutel die ze om haar nek had hangen. Ze keek in het doosje, waar een kleine pop in zat. Hij was van haar moeder geweest. Tranen vielen erop.