Het vervallen landhuis van de Smiths - Rijk v.d. Weegschaal

Loki keek hem aan. 'Ik weet niet.. Zo moe ben ik niet.' zei ze rustig. Hij klonk al bezorgd dus zei ze hem maar niks over dat ze 's nachts telkens wakker werd dan zou hij helemaal bezorgd worden. Loki keek hem even aan en wist een gaap te onderdrukken.

Clannad is leuk, nagisas familie is zoooo grappig

Kenneth knikte. al bleef hij het nog steeds erdacht vinden (mijn favo engelse word moet even genoemd worden Suspicious ) "Mijn maakt het neit veel uit wa we gaan doen om de tijd te verdrijven tot het eten, maar jij moet wel rustig aan doen."

Loki zuchtte en keek hem aan. 'Hoezo?' vroeg ze zielig. 'Ik wil niet in een stoel gaan zitten breien omdat ik een paar slechte nachten gehad heb..' zei ze tegen hem waarna ze haar hand voor haar mond sloeg. Ja, dat had ze dus niet moeten zeggen schoot er door haar hoofd. Ze keek Kenneth even aan.

Kenneth zuchtte "Dan ga je en boek lezen" had hij al gezecht oor tot mhem doordrong wat dat 'paar slechte nachten' deel op sloeg "Loki, dat soort dingen meot je me gewoon vertellen okee?" hij keek haar aan en hij zuchtte

Loki keek hem aan. 'Ik weet het. Het spijt me maar ik wil niet dat je je teveel zorgen maakt op mij.' zei ze tegen hem. Ze keek Kenneth aan. 'En het zijn pas drie nachten geweest, en ik wordt gewoon een paar keer wakker en dan ga ik even wat drinken en staar ik voor me uit voor ik weer in slaap val.' zei ze rustig tegen hem. Ze keek hem verontschuldigend aan.

kenneth keek haar nog steeds aan. "Ik wil er gewoon voor je zijn, en dat gaat neit als je me neit verteld wasl er wat is, al is eht dat je slecht slaapt. Ik kan er dan rekening mee houden en neit met je een marathon gaan rennen, bij wijze van spreken dan."

Loki knikte en keek even naar haar voeten. 'Het spijt me.' zei ze zachtjes. Ze voelde zich schuldig en bleef naar de grond kijken. Ze was gewoon niet heel geweldig in mensen vertrouwen, nog steeds niet. Soms had ze gewoon iets dat ze het zelf wilde oplossen. Ze keek even naar Kenneth en daarna weer naar de grond.

Kenneth pakte haar kin en tilde die op zodat ze elkaar aankeken "Zo erg is het ook weer niet, maat ik vind het fijn als je me vertrouwd, dan kan ik jpu ook vertrouwen weetje."

Loki keek naar Kenneth. 'Het spijt me. Ik zal je meer vertrouwen. Het is alleen gewoon moeilijk.' zei ze zachtjes. Ze pakte zijn hand vast. 'Misschien is het beter als ik inderdaad even ga liggen.'zei ze tegen hem.

Kenneth glimalchte "Okee, Ik kom je dan je eten brengen als het tijd is" hij glimalchte "Als je weinig slaapt kan je beter maar rustig aan doen, niet?"

Loki knikte. 'Maar je eet wel bij mij!' zei ze glimlachend tegen hem. Ze gaf hem nog een kus waarna ze hem los liet. Ze keek naar Kenneth en glimlachte naar hem. 'Ik hou van je.' zei ze glimlachend.

Kenneth glimalchte "Natuurlijk eet ik bij jou" hij kuste haar terug "En ik houd ook van jou" zei hij emt een glimlach. "Ga nu maar op bed liggen. dan ga ik eten maken."

Loki glimlachte. 'Is goed.'zei ze glimlachend. Ze keek hem nog even aan en liep naar boven naar haar bed toe. Kennelijk was ze zo moe dat ze gelijk met kleren aan op bed in slaap viel. Loki droomde over de vreemdste dingen maar vooral over Scath en Kenneth. Jammergenoeg ook over Akio.

die naam...akio...doet me denken aan Clannad

Kenneth keek haar even na en liep toen naar de keuken. hij doorzocht de kastjes en de koelkast terwijl hij iets probeerde te bedenken om te maken, iets dat hij kon klaarmaken en waarbij hij neit een zooi zou gaan maken. uiteindelijk was hij soep aan het maken.

Hmm. Wat doet je op het moment niet denken aan Clannad?

Loki schrok wakker en stond op. Zachtjes liep ze naar de vensterbank waar ze op ging zitten. Ze keek naar buiten. Eerst kon ze met de hulp van Scath vanuit hier altijd naar buiten sluipen. Zachtjes zuchtte ze en keek naar de rozen en de boom. Ze was altijd blij geweest dat ze uitzicht had op haar favoriete plekken. Langzaam drong de mist weer binnen en Loki keek al snel afwezig naar buiten. Helemaal van de wereld.

Kenneth was met een dienblad met twee koppen de trap op gelopen en zeette het op een tafel voor hij naar haar toe leip. hij ging naast haar staan "Loki, gaat het een beetje?" zei hij zacht tegen haar.

Loki keek nog even naar de tuin waarna ze naar Kenneth keek. 'Ja, het gaat wel.. Ik heb wel redelijk geslapen gelukkig.' zei ze tegen hem. Ze leunde met haar hoofd tegen het koude glas en keek naar Kenneth. Ze ging hem niet over haar dromen vertellen. Als het haar al zoveel pijn deed.

Kenenth was eerder thuis als Loki. Hij sprong van skrall en liep met de cello koffer naar binnen. hijz ette het ding tegen een muur en doorzoch een paar kasten met een aantal lappen amakte hij een soort nest bij de openhaard die hij wat opstookte.

Loki liet Irvyn stapvoets rijden toen ze dichter in de buurt van het landhuis kwam. De poorten stonden steeds vaker open en ze reed er dus gewoon doorheen. Ze steeg af van Irvyn en die ging zijn gang maar, ze had hem hard laten rijden maar wel voorzichtig dus ze waren best snel geweest. Ze liep naar de voordeur en legde glimlachend haar hand op de klink.

Kenneht keek op "Loki ben jij dat?" riep hij terwijl hij opstond en naar de keuken liep. Wat zouden ze de vier eigelijk meoten voeren.

Loki had de deur net open en sloot hem achter zich. 'Natuurlijk. Wie had je anders verwacht?' vroeg ze grinnikend. Ze deed haar mantel uit en legde die maar ergens neer waarna ze naar de woonkamer liep en de slapende kuikens in het nestje legde. Ze hoorde voetstappen in de keuken dus liep ze daar naar toe.

Kenneht haalde zijn schouders op "Geen flauw idee, maar was toch handig om eht na te vragen" hij doorzocht een kastje "Wat meoten we die kukens eigenlijk voeren, ik heb geen flauw idee van welke soort ze zijn"

Loki glimlachte en liep naar hem toe. 'Nu nog niks want ze slapen.' zei ze glimlachend en ze sloeg haar armen om zijn middel en leunde met haar hoofd tegen zijn rug. Ze glimlachte en probeerde hem stil te laten staan.

Kenneht bleef braaf stistaan en legde zijn handen op haar handen die bij zijn buik zaten. "Tja daar heb je een punt" zei hij zacht. Hij vond het wel prettig om zo te staan.

Loki was blij dat hij bleef staan, dat vond ze al reden genoeg om nog steeds te glimlachen. Ze keek naar zijn shirt. 'Natuurlijk heb ik een punt.' zei ze zachtjes. Niet in zijn oor want daar kon ze niet bij, tegen zijn rug. Ze was blij dat ze zijn warme handen op de hare voelde.