Café 'de Windwijzer' --- Rijk van de Boogschutter

Kenji wist niet zo goed wat hij moest antwoorden, hij wilde niet dat het allemaal te snel zou gaan, maar hij wilde ook beslist niet van Cara's zijde wijken. Hij besloot te proberen het uit te leggen. "Ik heb het eerlijk gezegd wel gezien hier, maar ik wil wel graag nog bij jou blijven." Het verhaal over het te snel gaan enzo, zou hij wel zeggen als er een goed moment voor kwam...

-------------------
OKAY, YEEAH!

'We kunnen ook naar mijn huis gaan als je dat wilt.' zei Cara. Als hij wou had ze ook nog wel twee slaapkamers maar het maakte haar ook niet uit als ze in hetzelfde bed zouden slapen. Maar dat zouden ze dan wel weer zien. Cara glimlachte lief naar Kenji en hoopte dat hij met haar mee zou gaan.

"Dat is goed, zal ik mijn draak dan maar even fluiten? Of is het niet zo ver?" Kenji glimlachte naar Cara, pakte haar handen en kuste haar op haar voorhoofd. Hij schommelde haar handen heen en weer en kneep er zachtjes in. Hij voelde zich zo gelukkig, net alsof niks anders er meer toe deed.

'Het is als je met een draak gaat een half uurtje vliegen maar als je gaat lopen duurt het wel een paar uur.' zei Cara met een grote glimlach. Cara kuste Kenji. 'Ik kan ook mijn draak roepen als dat makelijker is maar het is best lastig te vinden.' zei Cara. Het maakte haar niet uit.

___
nu moet ik echt gaan eten.

"Dan lijkt me een draak handiger, tenzij we pas tegen de middag aan willen komen bij jouw huisje." Kenji knipoogde en floot Amaya. Ze kwam aanvliegen in een onweerswolk, letterlijk. Maar toen ze Kenji zag verdween de wolk en streek ze neer in de hoofdstraad. Ze legde haar kop tegen zijn schouder en keek hem vragend aan. "Dit is Cara, ik heb haar vanavond ontmoet en ze is fantastisch." Amaya keek Kenji even doordringend aan, maar zag toen dat het goed was. Ze wilde niet dat Kenji aan one night stands deed, omdat ze dat niks voor hem vond, gelukkig was dit meisje meer dan dat. Amaya zakte door haar knieën en gebaarde met haar kop dat ze op konden stappen. Kenji stak zijn hand uit om Cara op de draak te helpen. "Kom je?"
-----------
Oh, jammer! Eet smakelijk!

Cara stapte blij op de draak. Ze glimlachte naar Kenji en ging achter hem zitten. Ze was eignelijk wel blij dat de draak haar goedkeurde ook al wist ze niet waar die goedkeuring voor nodig was. Ze kuste Kenji in zijn nek en sloeg haar armen om zijn middel. Het was lang geleden dat ze zo verliefd was geweest.

Amaya steeg op en Kenji klikte met zijn tong. "Op je allerhardst Maya, als je het niet erg vindt." Hij lachte en legde even zijn hand op haar kop. "Cara, waar moeten we precies heen?" Hij keek even achterom en was zo dichtbij haar dat hij maar even een kusje gaf. -Bewaar dat kleffe gedoe maar voor later- gromde Amaya -Waarom noemt iedereen het klef?- Verzuchtte Kenji, maar hij draaide zich wel weer terug om.

Cara legde snel uit waar ze heen moesten. Waarschijnlijk zou ze straks nog moeten zeggen waar ze moesten landen maar dat zag ze dan wel. Ze bleef Kenji kusjes in zijn nek geven want ze kon nu eenmaal niet bij zijn mond. Ze glimlachte en voelde gewoon dat het goed was. Al zou Ghai daar waarschijnlijk niet hetzelfde over denken.

Kenji gaf de informatie over aan Amaya, die meteen van richting veranderde. Hij snoof de geur op van Cara, rozenblaadjes. Kenji had nog nooit een meisje ontmoet die zo lekker rook, hij wist zeker dat zij niet zomaar een meisje was. Cara was bijzonder, heel bijzonder. Kenji was erg handig op zijn draak, dus zonder moeite ging hij zo zitten dat hij Cara kon kussen. Hij gaf haar een heel zacht, lief, klein kusje op haar mond en beet even op haar lip.

Cara kuste hem terug en probeerde hem daarna ook op zijn lip te bijten. Wel heel zachtjes. Ze sloeg haar armen weer om zijn nek zodat hij niet weg kon. Ze glimlachte breed en kuste hem nog eens heel teder. Ze hield van hem dat wist ze nu al na een paar uur. Ze ging met haar hand door zijn haar en beeindigde toen de kus. 'Zo ben je benieuwd naar mijn huis?'vroeg ze.


__
verder in caras huis in het rijk van de waterman..

- nieuw

Scarlet opende de deur van het café en knikte even vriendelijk naar de man achter de bar, ze was hier vaker geweest en daarom kende ze hem wel. Ze ging op een barkruk bij de bar zitten en tikkelde even met haar vingers op de bar. Haar haren waren een beetje nat geworden van het miezerregentje buiten, maar gelukkig was het niet heel erg.

Cyene opende de deur van het café en keek even rond. Ze was hier nog nooit geweest en wilde dus even weten of het wel een leuk café was. Aan de bar zag ze een paar mensen zitten. Dat leek haar nog wel het gezelligste plekje om te zitten dus liep ze naar de bar. Ze ging op een barkruk zitten en draaide er een rondje op. Dat had ze al zo lang niet meer gedaan.

Scarlet bestelde een thee, omdat ze het nogal koud had en stuurde snel en bijna onzichtbaar een muntje vanuit haar tas op de bar. De barman kwam terug met haar thee, ze knikte even een bedankje, waarna hij naar een andere vrouw liep om haar te vragen wat ze wou drinken. Scarlet blies even in haar thee en keek vanuit haar ooghoek even naar het roodharige meisje/vrouw.

Cyene keek op naar de barman die haar vroeg of ze wat wilde drinken. Omdat ze zo in gedachten was had ze zijn aanwezigheid pas laat door gekregen. "Een cappuccino graag" zei ze tegen de man die zich al bijna had omgedraaid omdat ze zo laat reageerde. Misschien zou ze daar wat wakkerder van worden.

Of ze werd gek, of Scarlet kende dat roodharige meisje ergens van. Ze wendde haar gezicht af omdat het anders onbeleefd zou worden en blies in haar thee om hem te laten afkoelen. Ze roerde met het lepeltje, zachtjes heen en weer.

Terwijl Cyene op haar cappuccino zat te wachten keek ze opzij om te zien of er nog meer mensen waren gekomen. Ze zag dat een meisje naar haar zat te kijken. "Waar kijk je naar?" zei ze wat botter dan bedoeld en het was eruit voordat ze haar zin kon inslikken. Ze verwachtte geen antwoord en keek toe hoe de barman een cappuccino voor haar aan het maken was.

Diego kwam binnen lopen, de regenbui was net over toen hij naar binnenging, dat had hij weer natuurlijk. Gelukkig had hij een paraplu bij zich, die hij uitschudde, en inklapte voor hij naar binnenging, en hij trok binnen zijn jas uit, en zette de paraplu tegen de kapstok. Het voelde gelijk lekker warm binnen, en diego voelde zich gelijk op zijn gemak hier. Hij liep naar de bar, bestelde een biertje en ging zitten.

Scarlet keek naar het meisje en trok een wenkbrauw op, ze deed nogal arrogant. 'Kijken is niet verboden.' Siste ze op een botte toon, maar zangerige stem, terug en keek daarna naar haar drinken. Haar blik ging even naar een jongen die ook bij de bar kwam zitten, maar besteedde verder geen aandacht meer aan andere mensen, ze kreeg er toch een bot antwoord van terug.

Cyene keek gewoon terug naar het meisje. Op haar opmerking ingaan leek haar geen goed idee. Ruzie zocht ze vandaag namelijk niet. Ze pakte haar cappuccino van de barman aan maar bleef terwijl ze dat deed naar het meisje kijken. Er was iets bekends in haar gezicht en ze vroeg zich af of ze dit meisje niet eerder had gezien. Cyene keek weer naar haar cappuccino en roerde er met een lepel doorheen.

Diego was ondanks het weer, toch in een redelijk goed humeur vandaag. Hij keek naar het meisje naast zich en zei; 'Nou nou ,wat een weertje is het toch buiten he?' Hij had zin in een gesprek met iemand, dus hij begon maar met te praten over het weer. Het meisje zag er chagarijnig uit, en hij hoopte maar niet dat ze het gesprek gelijk zou afkappen.

Tegen wie heeft Diego het?
--

Scarlet keek naar de jongen, maar wist niet echt tegen wie hij het had, hij kwam haar ergens ook bekend voor, hetzelfde als bij het meisje. Ze zuchtte en gaf geen antwoord op hem, te bang dat hij het niet tegen haar had gehad. Vanuit haar ooghoeken bekeek ze het meisje, ze wilde weten wie het was. Dat rode haar kwam haar zo bekend voor.

ehm volgens mij tegen scarlet?
--
Cyene bleef maar roeren in haar cappuccino. Ze keek niet op of om. En dus wist ze ook niet tegen wie de jongen zijn woorden sprak. Ook als hij het tegen haar had gezegd zou ze niks hebben gezegd dus zweeg ze. Cyene nam een slokje van haar cappuccino en merkte dat hij koud was. Daar hield ze absoluut niet van. "Bah.." zei ze even en ze maakte een kleine vlam in haar hand om de cappuccino op te warmen.

Scarlet dacht diep na terwijl ze vanuit haar ooghoeken naar het meisje keek. Ze nam een slok van haar drinken en keek daarna voor zich. Ze moest echt diep in haar geheugen graven. Het rode haar, dat gezicht, die blik. 'Mmmh. Moon misschien.' Mompelde in zichzelf, maar wist meteen dat dat niet kon, want die had meer oranje haar gehad. Toen keek ze naar het meisje. 'Cyene?' Mompelde ze vragend, hoewel ze het niet tegen het meisje had, was het toch te horen.

Net toen Cyene een slok nam van haar cappuccino hoorde ze haar naam. En ze wist dat het meisje naast haar die zei , want ze herkende haar stem. Ze proestte van verrassing bijna de slok cappuccino uit. Nog net kon ze het doorslikken. Hoe kende dat meisje haar naam? Meteen keek ze haar argwanend aan maar die blik verdween al snel, want ze was te nieuwsgierig naar hoe ze wist hoe ze heette. "Wie ben jij en hoe weet je mijn naam?" vroeg ze aan het meisje wat ze vaag herkende maar niet kon plaatsen.

Scarlet wist nu dat ze het goed had en kon alleen maar glimlachen. Ze had Cyene altijd als een van haar beste vriendinnen beschouwt, maar ze had al die jaren eigenlijk gedacht dat Cyene dood was, gevlucht of gewoon eeuwig onder gedoken. 'Scarlet.' Zei ze en haalde even verlegen een hand door haar haren, dit was best wel een aparte ontmoeting.