Serendipity- Rijk van de tweeling

Het lied dat Loki als tweede neuride kende Marc wel heel goed. Dat speelde hij ook altijd voor Anique als ze sliep. Marc keek naar Loki. 'Dat liedje wat je net neuride ken ik heel goed het is een mooi lied. Speel je toevallig een muziekinstrument?' vroeg hij. Hij was benieuwd naar wat ze zou antwoorden. Hij wist niet zeker of het een normale vraag was geweest maar hij vond dat soort dingen intresant om te weten.

'Het liefste speel ik op mijn viool, maar ik kan ook op de piano erg goed spelen. Verder speel ik nergens op..' gaf ze als antwoord nadat het liedje was afgelopen dus stopte Loki maar even met neurien. 'En, speel jij wat?' vroeg ze terug aan Marc. Ze keek hem glimlachend aan en aaide Anique nog steeds.

'Ik speel gitaar. Dat heb ik vroeger van mijn vader geleerd en ik vind dat ik het aardig goed kan.' zei Marc. Hij wou niet opscheppen over of hij echt goed kon spelen maar zijn familie zei altijd dat hij supper goed was. Marc glimlachte naar Loki en ook naar Anique. Het zag er schatig uit zo met zijn tweeën vond hij.

'Dat vind ik ook van mijn vioolspel maar mijn familie vond altijd dat ik daar te licht over dacht omdat ik mijn eigen nummers schreef en dat soort dingen. Maar meestal speel ik gewoon voor mezelf om de tijd te doden of de eenzaamheid te vullen..' zei Loki tegen Marc. Ze glimlachte naar hem en keek daarna weer naar Anique.

Marc dacht even na over dat antwoord. 'Ben je zo eenzaam dan?' vroeg hij. Hij vond het nou niet een meisje wat heel alleen was maar dat kon hij verkeerd hebben ingeschat. 'Het is knap als je je eigen numers kan schrijven. Ik heb dat geprobeerd maar dat lukte nooit zo goed.' zei hij met bewondering.

Loki twijfelde even of ze antwoord moest geven op zijn vraag en besloot dat wel te doen. 'Eigenlijk wel ja..' zei ze moeizaam. 'Ik heb de afgelopen zes jaar eigenlijkoveral en nergens gewoond. Op een half jaar na dan, toen zat ik bij de rebellen maar toen die vermoord waren was ik weer alleen met mijn draak. Misschien als ik niet weggelopen was was het anders afgelopen maar dat weet ik niet..' zei Loki tegen hem. Ze keek het meeste van de tijd Marc aan. Loki liet ook veel achterwege, dingen die haar hoofd wel opdreunde.

Marc twijfelde even of hij door zou vragen maar hij was nieuwschierig geworden naar haar verhaal. 'Waarom ben je weggelopen dan?' vroeg hij nieuwschierig. Hij had dat wel vaker en dan wou het het weten ook. Maar als Loki het niet wou vertellen hoefd het van hem ook niet.

'Zes jaar geleden had ik een gesprek met mijn halfbroer. Ik was te depressief en te mager volgens hem. Hij vond het niet kloppen dat ik mijn haren in een keer kort en zwart had. Ik had geen spiegels meer op mijn kamer en ik at niet meer dan soep en brood. Nu kan ik nog steeds niet meer eten dan kinderporties, als ik die al op krijg. Maar ik ben toen kwaad naar mijn kamer gelopen en heb door mijn spullen gepakt en ben weggevlogen. In ons oude landhuis ben ik een paar dagen geleden een andere halfbroer van mij tegengekomen met zijn twee zoons en een nichtje van mij. De halfbroer van wie ik weggelopen ben heb ik ook weer ontmoet en ook hij heeft een dochtertje. Twee halfzussen van mij zijn dood en mijn twee tweelingzusjes heb ik nog niet gevonden. Dan heb ik nog een verloren halfbroer.' gooide Loki eruit. Het was de eerste keer dat ze iemand het hele verhaal verteld had.

Marc schrok een beetje van het verhaal. Het was best wel heftig als dat je gebeurde gelukkig had hij dat niet zo erg gehad. 'Dat is wel heel heftig.' zei Marc oprecht. 'Heb je het nu wel weer goed gemaakt met je halfbroer of ben je nog steeds boos op hem?' vroeg hij haar. Hij wist eigenlijk niet zo goed wat hij moest doen. Als ze zijn broer was geweest had hij zeker een arm om haar heen geslagen om haar te troosten maar hij wist niet zeker of dat niet een verkeerd beeld zou schetsen.

'Ja.. Hij maakt er geen probleem van al heb ik vaak wel met schuldgevoelens rond gelopen. Maar hij is gelukkig en dat vind ik belangrijk voor hem. Mijn geluk komt vast nog wel een keer.' zei Loki rustig. Dat zei ze al jaren tegen zichzelf maar nog steeds was ze eigenlijk niet uit haar depressie gekomen.

UIteindelijk besloot Marc dat het niet erg was om een troostende arm om Loki heen te slaan en deed dat dus ook. 'Het komt allemaal goed echt waar.' zei hij bemoedigend. Hij was ook een tijdje deprsief geweest toen zijn ouders werden vermoord maar toen kreeg hij iets met Angelique en kreeg hij als een godsgeschenk ook nog Anique.

Loki glimlachte een beetje. 'Ja.. Daar hoop ik op.' zei ze tegen Marc. Ze vond het geen probleem dat hij een arm om haar heen sloeg. Nog steeds hield ze Anique vast en wiegde haar zachtjes heen en weer om zelf een beetje tot rust te komen. Hopelijk vond ze dat niet erg. Loki keek Marc aan.

'Zeker weten dat het goed komt.' zei Marc. Hij was er van overtuigd dat er voor iedereen geluk was. Misschien moesten somige mensen daar eerst wel iets heel ergs voor hebben mee gemaakt. Maar dat wist hij niet zeker maar uiteindelijk zal iedereen gelukkig worden. Hij glimlachte naar Loki terwijl hij nog steeds zijn arm om haar heen had.

Loki knikte alleen maar. Ze wiegde Anique nog steeds een beetje heen en weer. Loki vond het ook helemaal niet vervelend of saai worden. Loki keek zwijgend even voor zich uit waarna ze Marc even aankeek van opzij. Loki bracht haar glas nog eenmaal naar haar mond want daarna was het op.

Marc vond het leuk om te zien hoe liefdevol Loki omging met Anique en ze leek het niet stom te gaan vinden en dat deed hem goed. Aan Aniques gedachtes te zien voelde ze zich thuis. Hopelijk wende ze er niet te veel aan want Loki zou er straks niet zijn om haar in slaap te wiegen maar echt zorgen maakte hij zich er niet over.

Loki glimlachte naar Anique ook al sliep ze. Daarna keek ze even afwezig voor zich uit. Loki glimlachte nog wel steeds. Ze bedacht dat ze toch maar beter moest leren eten omdat ze merkte dat ze anders zo uitgeput was. Daarna ging de afwezigheid snel weg en richtte ze haar gezicht weer op Anique, al keek ze door haar haren heen schuin naar Marc.

Anique werd weer wakker van de deur die open ging. Er kwam een man binnen maar ze keek alleen met grote ogen naar Loki. Toen realiseerde Marc dat hij zijn arm nog om Loki heen had liggen en hij haalde hem snel weg. Toen keek Anique van de een naar de andere en toen hield ze Loki in haar gezichtsveld. Ze stak haar armpjes uit ten teken dat ze een knuffel wou van Loki.

Loki keek terug in Anique's ogen en keek neit weg. Loki glimlachte, omarmde en knuffelde het kleine meisje. Ze was blij dat ze vredig wakker geworden was. Loki deed even een plukje haar achter haar oor en keek schuin naar Marc. Hopelijk vond hij het niet erg dat ze wakker was, ach dat was ook wel gezellig dacht Loki eranter aan.

'Jij lief.' zei Anique tegen Loki. 'Papa jij ook lief vinden.' zei ze er achteraan. Ze bedoelde dat Marc Loki ook aardig vond. Marc keek naar Anique even vroeg hij zich af hoe ze dat wist want dat had hij alleen gedacht maar misschien kon Anique dat ook wel lezen of voelde ze het gewoon goed aan. Marc glimlachte naar Loki.

Loki glimlachte. 'Jij bent ook lief. En jouw papa is ook lief.' zei ze terug tegen Anique. Loki had het gevoel dat ze een vriend erbij had. En dat was voor haar een verschrikkelijk belangrijk gevoel. Loki glimlachte terug naar Marc en keek hem even aan waarna ze Anique weer aankeek.

'Papa gaat zij mee?'vroeg ze aan Marc. Marc keek even hulpeloos naar Loki. Hij wist niet wat hij moest antwoorden want Anique bedoelde duidelijk niet als gewoon vrienden meegaan terwijl Marc Loki juist als een goede vriendin. Marc keek naar Anique en zei toen. 'Ik weet niet of Loki dat wilt.' Want dat was ook zo hij wist niet wat Loki wou maar Anique wou duidelijk dat ze meeging naar hun huis.

Loki keek even van Anique naar Marc. Ze snapte wel dat Anique mee naar huis bedoelde, Loki snapte alleen niet waarom. Ze beet even op haar lip. Ze vond het niet erg, nee dat zeker niet. Loki keek Marc weer aan nadat ze even naar Anique had gekeken. Wat snapte ze nu al weinig van dit meisje.

'Jij mee?' vroeg Anique nog eens aan Loki. Marc zou het niet erg vinden maar hij was eigenlijk bang dat Anique te veel gewend zou raken aan Loki en dat ze dan ineens weg zou moeten. Hij wou niet dat Anique verdriet had maar hij wist ook dat hij haar daar niet haar hele leven voor kon beschermen en dat vond het vervelend.

Loki keek Anique aan. 'Als jouw papa dat niet erg vind wilik heus wel eventjes mee.' zei Loki glimlachend tegen Anique. Daarna keek ze even naar Marc om te kijken wat hij er van vond. Misschien had hij enig idee waarom Anique wilde dat ze meeging want Loki was er zelf namelijk nog steeds niet achter.

'Ik vind het niet erg.' zei Marc tegen Loki. Hij had wel een vermoede waarom Anique wou dat ze mee ging maar hij sprak het liever niet uit. Want als dat zo was zou ze voor een grote teleurstelling komen te staan dacht hij. En nu merkte hij pas echt hoe erg ze een moeder nodig had. 'Ja.' kraaide Anique van blijdschap.