Serendipity- Rijk van de tweeling

'Ja, het gaat wel. Gelukkig.' Lavinia knikte bevestigend. 'Ik denk dat zoiets in je blijft. Je raakt je wortels nooit kwijt, lijkt me.' Ze toverde opnieuw een glimlach op haar gezicht, en begon in haar drinken te blazen. Voorzichtig nam ze nog een slok, dit keer was het gelukkig een stuk minder pijnlijk.

'Ik denk dat je gelijk hebt ja. Maar zie je het dan ook als iemand uit het dertiende rijk komt?' vroeg ze Lavinia met een kleine glimlach. Loki keek even uit het raam en zag het regenen dus zuchtte ze zachtjes, ze had niks met de regen en zeker niet als ze er door heen moest lopen voor een slaapplek.

'Ik heb nog nooit iemand uit het dertiende rijk gesproken, nou ja, vast wel eens, maar ik merkte er in ieder geval niks van.' Lavinia lachte eventjes, en nam opnieuw een slok uit haar kopje. Ze volgde Loki's blik naar buiten. 'Ah gatver! Regen.'

new
------
Aia liep rustig Serenipity binnen. Gelukkig was er nog een tafel vrij waar Aria snel ging zitten. Misschien kon ze dalijk niet meer zitten en daar had ze geen zin in. Al was het niet moeilijk voor haar om in de lucht te zitten. Het zag er vreemd uit dus had ze besloten niet al te vaak op openbare plekken te doen. Rustig bestelde ze warme chocolade melk (als ze die hebben).

Vast wel
_____________
Vio liep Serendipity binnen. Ze was hier eens eerder geweest toen ze klein was en had zich afgevraagd of het er nog was. En dat was het en het was nog steeds hetzelfde. Ze had het er toen al knus gevonden. Ze dacht even aan Gytha en er verscheen een glimlach op haar gezicht. Ze liep naar het barretje en bestelde een caffee latte. Daarna draaide ze zich om en keek naar een plek waar ze kon zitten. Helaas waren alle tafeltjes bezet en Vio stond besluiteloos in de winkel.

Aria keek dankbaar naar de ober toen ze de chocomelk kreeg. Ze had er erg zin in een beetje rust. Ze maakte zich langzamerhand zorgen over Gale omdat ze hem al een tijdje niet had gezien. Het meest kon ze weg stoppen omdat ze zelf ook niet mega vaak thuis was. Toch vond ze het raar. Rustig nam ze een slok van haar chocomelk terwijl ze na dacht.

Vio zag een tafeltje waar een meisje aan zat. Dat was de enige plek waar verder niemand zat. Ze liep langzaam op het meisje af. 'Pardon. Zou je het erg vinden als ik erbij kom zitten?' vroeg ze toen aan haar. Ze hoopte dat het meisje het niet erg zou vinden anders moest ze staant haar koffie op gaan drinken.

Aria werd wakker geschut uit haar gedachten door een meisje. ´´Ehm tuurlijk´´ zie Aria glimlachend. Ze had amper gehoord wat het meisje zei maar volgens Aria was het iets van zitten of zo. Het was zo onbeleeft om te zeggen dat ze niet gehoord had of nee te zeggen dus had ze maar ja geantwoord.

Vio glimlachte vriendelijk en ging zítten. 'Bedankt.' zei ze alleen maar. Ze nam een slok van haar coffee latte. 'Ik ben Vio.' zei ze tegen het meisje. Ze keek nog een keer het koffiezaakje rond. Ze vodn het eingelijk vervelend dat ze het meisje had moeten vragen of ze erbij mocht zitten.

Aria snapte wat het meisje vroeg toen ze bij haar ging zitten. Ze vond het niet erg dus had ze geen spijt van dat ze ja zei. ´´Ik ben Aria´´ zei Aria glimlachend. Ze stak haar hand uit maar wist niet of Vio het wel wou schudden. Dta maakte ook weinig uit. Aria liet tenminste zijn dat ze beleefd was en dat ze een gesprek niet erg vond.

Vio pakte de hand hartelijk aan. Ze nam nog een slok van haar koffie en onbewust bekeek ze Aria even en vergeleek haar met Gytha. Waarom ze dat precies deed wist ze niet maar Aria kwam niet eens dicht bij Gytha. Ze was echt hopeloos verliefd op Gytha.

aria was blij dat Vio haar hand beantwoorde. Ze nam rustig nog een slok van haar drinken en eek ook naar Vio. ´´En ben je hier al vaker gekomen´´ vroeg Aria nieuwschierig. Ze had niets tegen een gesprek dat had ze al een paar jaar niet meer. Rustig draaide ze de warme mok in haar hand rond terwijl ze wachtte.

'Een keer heel lang geleden.' zei Vio. 'Met mijn moeder maar dat is echt al een hele poos geleden. En jij?' vroeg Vio toen. Ze liet de beker haar koude handen opwarmen en keek oprecht naar Aria. Ze had het liever niet over haar ouders of over vroeger maar ze meed het onderwerp ook weer niet echt.

´´ehm kom hier soms hangt er van af´´ zei Aria rustig. Ze was wel vaker gekomen maar ze deed er geen exacte tijd aan. Gewoon wanneer ze zin had om wat te drinken zoals nu. Of als ze zin had te tekenen kon ook. Ze had deze plek al getekent in haar tekenblok. ´´Mijn man woonde hier in dit rijk´´ zie Aira stralend.

Vio glimlachte nog steeds. 'Dat lijkt met best leuk.' zei ze omdat ze niet goed wist wat ze anders moets zeggen. Zelf kwam ze uit het dertiende en het leek haar nou niet zo slim om dat te zeggen omdat ze ook niet wist hoe Aria daar op zou reagern.

´´ja´´ zei Aria rustig terug. Het was niet echt logisch maar zei wist ook niet goed wat ze anders moest zeggen. Rustig nam ze weer een slok van haar chocomelk. ´´Heb je ook hobby´s´´ vroeg Aria nieuwschierig. Misschien was ze wel te opdringerig maar mensen hadden een mond om dat te zeggen dacht ze altijd.

Vio had maar een echte passie maar wist niet zeker of dat slim was om op zo'n rustige plek te zeggen. 'Ik hou van vechtsporten.' zei ze toen toch maar. Het maakte haar niest uit dat Aria er naar vroeg. 'En jij?' vroeg ze toen.

Aria was lichtelijk verbaast met vechtsporten. Dat had ze al een lange tijd niet meer gehoord. Maar zo raar was het ook weer niet vond ze zelf. ´´Ehm ik teken graag´´ zei Aria luchtig. Natuurlijk boefende ze ook dim mak maar dat was niet iets dat ze meestal er bij zei. ´´Welke vechtsporten doe je dan´´ vroeg Aria.

'Ik heb zo'n beetje alles gedaan maar op dit moment doe ik aan boksen en zwaardvechten.' zei ze toen tegen Aria. 'Kun je een beetje goed tekenen?' vroeg ze toen aan haar. Zelf had ze nooit het geduld voor dat soort dingen en was ze ook helemaal niet goed in.

Aria haalde rustig haar schouders omhoog. ´´De meeste mensen zeggen van wel maar ik denk altijd zelf dat ik beter kan´´ zei Aria eerlijk. Het was zeker zo´n ding waar je altijd onzeker over bleef. Maar dat maakte Aria helemaal niet uit. ´´Wcaht ik zal wel laten zien´´ zei Aria. Uit haar zak pakte ze een papiertje van een paar bomen getekent en gaf het aan Vio.

Vio keek naar het tekeningetje dat Aria haar gaf. Het was prachtig. Simpel maar wel heel mooi. 'het is werkelijk prachtig.' zei ze oprecht. Ze vond dat ook echt. Daarin tegen was dat vechten van haar zo nutteloos. Ze had altijd bewondering voor mensen die dit soort dingen konden.

´´Kijk dat bedoel ik nu. Andere zeggen dat zo vaak maar ik vind dat ik beter kan´´ zei Aria glimlachend. Natuurlijk vond ze het niet erg om een compliment te krijgen. Ze was er best trots op maar ze wou dat niet laten zien. ´´Ik wil ook wel jouw vechtsporten zien al denk ik dat ik nu in de ziektewet zit´´ zei Aria rustig.

'het kan altijd beter dat is een goed streven maar dat betekend niet dat dit niet al prachtig is.' zei Vio tegen haar. 'En mijn vechtsporten zijn niet zo bijzonder hoor.' zei Vio snel. 'Waarom zit je dan in de ziektewet?' vroeg ze daarna licht verbaast.

Aria wees glimlachend naar een kleine bobbel op haar buik die je amper zag. ´´Ik ben zwanger dus mag ik niet meer vechten. eigenlijk train ik nog steeds dim mak´´ zei Aria eerlijk. Het was niet zo raar want het kon verdedigend als aanvallend gebruikte worden zonder iemand te doden. ´´Maar vechten op zich is altijd knap´´ zie Aria.

'Vechten is niet knap. Iedereen kan het en je hebt er niet perse talent voor nodig zoals bij tekenen. Maar gefeliciteerd met je zwangerschap.' zei Vio tegen Aria. Ze vond het eigenlijk altijd wel leuk om mensne gelukkig te zien met kinderen. Zelf zou ze niet zo snel een kind willen baren. Niet dat dat een mogelijkheid was. Maar toch vond ze kleine kinderen schattig.