Het Rijk v/d Maagd- Valerio's grot/huis.

Valerio legde zijn pyama T-shirt over zijn schouder en liep weer naar binnen. Hij keek even naar Kurt, die nog op zijn bed zat. "Is er iets?" vroeg hij. "Je kijkt nogal moeilijk. En ben je toevallig weg geweest, vanacht? Ik hoorde nogal wat gestommel." Hij keek nu een beetje bezorgd.

Kurt knikte "Ja ... en nu zit ik inderdaad met een probleem... ik was vergeten dat ik al een tijdje van te voren met Aphrodite had afgesproken... vannacht... dus ik ben gegaan... nu is ze dus superboos , zoals verwacht.." legde hij uit

Valerio sloeg een arm om hem heen. "Wat zei ze dan?" vroeg hij. Hij had wel al een gevoel gehad dat dit zou komen, maar dit was wel al heel erg snel. "Zeker iets van, hij is een Twaalver en daar hoor je tegen te vechten. Tja, jij was ook een Twaalver. Laat haar daar maar eens bij stilstaan."

Kurt knikte... dat wilde ik wel... maar ze luisterde niet , ze bleef maar door praten over 'verraad aan de schepper' hij kreeg tranen in zijn ogen omdat dat moest van Jorn. zijn hoofd zakte op zijn handen en jorn zuchtte omdat kim te laat reageerde.

Arra liep aarzelend op de deur af. Ze keek achterom naar Alys. Alys keek haar bemoedigend aan. Arra zuchtte diep. Ze had nauwelijks geslapen en ze had honger. Ze klopte op de deur en wachtte tot hij opengedaan werd. Ze keek no een keer om naar Alys. Alys liet een hoge fluit toon horen, haar manier van lachen. Arra keek haar bestrafend aan, maar lachte daarna. Ze draaide zich om en ging malle dingen doen. Ze keek niet meer naar de deur achter haar.

"Ach joh," suste Valerio. "Jij pleegt aan niemand verraad. Jij hoorde bovendien eerst ook bij de Twaalf Rijken. Dus dat waren de enige waar je verraad aan pleegde. Als je terug over zou stappen, los je dat verraad alleen maar op." Hij had niet eens door dat er op de deur werd geklopt, maar het zou vast niet belangrijk zijn.

Arra hield op met mal doen en hikte nog wat na van het lachen. Aangezien de deur nog dicht was hadden ze haar niet gehoord. Ze klopte weer op de deur, dit keer wat harder. Als ze nu niet opendeden zou ze weg gaan. Ookal was ze wel benieuwd wie er waren en wat er zo belangrijk was dat ze haar niet gehoord hadden.

Kurt knikte... "je klinkt als Aphrodite... toen ze me overhaalde ... Goede peptalk troyuwens..." hij keek even op toen er geklopt werd en hij vroeg zich af wie het was... maar Valerio moest maar opendoen, als hij het al gehoord had...

---
eigenlijk moet kurt pas bij ons vierendelen plan overstappen

"Dank je," zei Valerio, die het kloppen weer niet gehoord had. Hij stond op en liep naar de kast. "Ehm, ik ga me nu even omkleden," zei hij tegen Kurt. "Dus, wil je je even omdraaien?" Het klonk misschien niet echt aardig, maar hij had wel veel met privacy.

Kurt glimlachte en draaide zich om , hij was zelf ook erg gesteld op zijn privicy , een waardeerde die van Valerio . Hij negeerde het geklop maar aangezien VAlerio het de hele tijd niet gehoord had. Hij streek nogmaal door zijn haar waardoor het iets minder ontploft zat.

Valerio ging weer naast Kurt zitten. "Heb je al honger?" vroeg hij. Zelf had hij best wel trek, maar hij had geen zin om in zijn eentje te eten. Hij keek even de grot rond. Daarna stond hij toch maar op om een boterham te smeren.

Kurt kleedde zich ook om , deed zijn haar goed ( )en liep toen naar de keuken en Valerio . " Ja , ik heb wel honger ." zei hij als late reactie en glimlachte even . Hij begon ook maar een boterham te smeren , met jam , want dat is cool , en ik vind dat Valerio heeeeel veeel jam heeft .

Valerio lachte. "Dus, wat ga jij vandaag doen?" vroeg hij aan Kurt. "Ga je naar huis of blijf je hier? Je mag helemaal zelf kiezen." Ergens hoopte hij vurig dat Kurt zou blijven. Maar hij moest zelf kiezen. Als hij zou gaan, dan zou hij andere dingen gaan doen. Maar hij wilde Kurt het liefst meenemen de dasmol-gangen in. Dan kon hij daar daarna nooit meer verdwalen.

Kurt keek Valerio aan "Als ik het echt helemaal zelf mag weten (JORN) , dan blijf ik graag..." zei hij en nam een hap van zijn boterham met jam . eeen beetje jam bleef hangen in zijn mondhoek omdat kim anders niet aan drie regels komt.

"Je hebt hier wat," zei Valerio en hij veegde de jam weg van Kurts mond. "Nou, fijn dat je blijft," zei hij. "Maar dan moet je nu even meekomen. Ik neem je mee de dasmol gangen in. Als je daar nu met mij bent, zal je nooit verdwalen." Hij liep naar de achterkant van de grot, stuurde daar een stuk aarde weg en erachter opende zich een lange, donkere gang.

tsssssssssssssssss

Kurt pakte Valerio's hand en liep een paar stappen de grot in , aarzelend keek hij af en toe opzij naar hem , toen , sloeg hij zijn armen om zijn nek , en zoende hem , hij hield van Valerio , meer dan van iemand op de hele wereld ...
en jorn is een anti romanticus

Valerio zoende terug. Hij trok Kurt zoenend mee terug de grot in. Die gangen zouden later wel komen. En er waren geen ramen, dus niemand zou iets zien. Terwijl hij achter uit liep, struikelde hij en hij trok Kurt mee in zijn val.

ik reageer veeeel te laat he jorn tss

Kurt viel voorover , bovenop Valerio , hij stopte even met zoenen " alles oke?" vroeg hij en keek hem aan , zelf had hij niets en het maaakte hem ook helemal niets uit , maaar misschien had Vaalerio zich ernstiog bezeerd.

"Nee hoor," zei Valerio. "Ik ben er wel een beetje aan gewend. Dan laat je de aarde vanzelf meeveren." Hij lachte even en ging verder met het zoenen van Kurt. Hij lag hier eigenlijk wel lekker. Maar het was een beetje hard.

Valerio stond in de keuken pannenkoeken te bakken. Het was fijn om eens voor twee te bakken. Tsi-Long en Talpa Meles haalden altijd hun eigen eten. Maar nu was Kurt er en dat was fijn. Hij keek even naar hoe hij, diep nadenkend, op zijn bed zat. Een normaal bed zou misschien wel wat zijn voor hem en niet zo'n campingbedje.

Kurt liep richting de keuken toen hij pannenkoeken rook "ik zat te denken..." zei Kurt , alsof dat nog niet duidelijk was "en er is gewoon te veel aan mijn hoofd , ik heb ontspanning nodig... wat dacht je van een dagje strand ?" Hij glimlachte en gaf VAlerio een kus op zijn wang.

"Goed idee," zei Valerio, terwijl hij de pannenkoeken op tafel zette en erbij ging zitten. "Dan trek ik straks mijn zwembroek aan. Maar voor dat strand hoeven we toch niet overzee, hoop ik? Want dan kan Talpa Meles niet mee. Of hij moet heel diep graven, maar dat overleef ik niet." De druk zou daar te groot zijn, wist Valerio. Hij pakte een paar pannenkoeken en stopte ze naar binnen.

Kurt knikte , dat was ook weer waar , "Bambi kan ons bijden wel houden... als je niet per se wilt dat TAlpa Melis mee gaat is dat ook een... optie " stelde hij voor , hij kon zich voorstellen dat VAlerio graag wou dat zijn trouwe dasmol mee zou gaan...

"Nee hoor, Talpa hoeft niet mee," zei hij en hij stond op. "Heb jij eigenlijk een zwembroek bij je? Dat kan wel handig zijn." Hij pakte zijn eigen zwembroek uit de kast en verdween in de wand van de grot. Even later kwam hij terug en had hij de zwembroek omgeruild met zijn normale broek. "Nou?" vroeg hij.