Het huis van Kurt's overleden ouders- rijk v/d maagd.

Het is een redelijk groot hoek-huis in een drukke buurt, nog geen paar meter verwijders van de winkelstraat. Het is nog precies zo ingericht als Elisabeth Hummel het gedaan heeft, het staat al een tijdje leeg omdat Kurt bij valerio is ingetrokken, maar nu Chris en Dave er zijn hebben ze besloten om gangen voor de dasmollen onder dit grote familie huis te graven.

Het gangenstelsel word/is erg ingewikkeld, alleen kurt, valerio, de dasmollen en chris en dave ( misschien ) weten er de weg.

Valerio stond aan de straat en keek naar het huis. Hij pakte Kurts hand. "Ik zal wel moeten wennen," zei hij. "Het wordt sowieso anders dan mijn vertrouwde grot. Maar ik ben bij jou, dus dat maakt alles goed. Waar moeten we beginnen?" Hij ging alvast klaar staan. Met veel geweld kwamen Talpa en nog drie andere dasmollen in de tuin uit de grond omhoog. Zodra ze eruit waren, sloot de grond zich zonder een spoortje van de recente aardsturing te vertonen.

"Ik denk dat we het beste ons diep genoeg naar beneden kunnen sturen en dan beginnen met graven..."zei Kurt, hij voelde een steek in zijn borst bij het wederzien van het huis van zijn ouders, de opkomende tranen bedwong hij door in Valerio's hand te knijpen...

Valerio merkte dat Kurt het moeilijk had en omhelsde hem. De dasmollen stuurden hen tegelijk met dezelfde beweging van hun poten naar beneden. Terwijl de grond zich boven hen sloot niet Valerio Kurt niet meer los. Hij keek om zich heen, tot ze halt hielden, maar nog steeds hield hij Kurt stevig tegen zich aan. "Als je wilt huilen," zei hij zacht en teder. "Moet je dat nu even doen. Gewoon laten stromen."

whahahhaha ik vind dit echt grappig...

Kurt glimlachte door zijn tranen heen, Valerio was altijd erg aardig tegen hem geweest op het gebied van zijn ouders, op elk gebied trouwens maar toch, "Misschien, misschien washet toch niet zo'n goed idee..." ze hij en legde zijn hoofd op Valerio's schouder.

onblokt u me nu?

Misschien

"Nee, het is wel een goed idee," zei Valerio. "Misschien kom je er wat meer overheen." Hij drukte een kus op Kurts hoofd en duwde hem dichter tegen zich aan. "Het is nooit goed om je verleden te ontvluchten. En ik zal je er doorheen slepen, dat beloof ik." Hij merkte dat de dasmollen nog afstand hielden. Ze gunden hen een beetje privacy.

Kurt veerde zijn ogen af aan zijn stropdas/sjaaltje/whatever en gaf Valerio ook een kus, op zijn wang. "Bedankt, maar nu moeten we echt aan het werk, willen we dat stelsel optijd af hebben..." zei hij en keek even dr gang door.

Valerio gaf Kurt nog één dikke knuffel. "Mooi," zei hij. Op dat moment braken de dasmollen uit één van de wanden aan de kant van het huis. Valerio liet zijn hand roze oplichten, zodat ze iets konden zien. "Zullen we daar maar beginnen?" Talpa kwam voor hen staan en met een beweging van zijn poot, tekende hij een tekening in het zand. Het was één grote middenkamer, direct aangesloten op twee slaapkamers, die weer aangesloten waren op een badkamer. Er was één gang naar boven, die uitkwam voor de voordeur van het oude huis. Valerio, die nog steeds zijn armen om Kurt heen had geslagen, keek zijn man vragend aan.

"Perfect, maar, moeten we niet aan de jongens vragen of ze geen eigen kamer willen, zal wel niet... Trouwens laat maar..."zei Kurt met een glimlach waarmee hij de plattegrond even goed bekeek.

"Laat die maar bij elkaar slapen," zei Valerio. "Het wordt alleen een probleem als Chris dat vriendinnetje van hem meeneemt." Hij grijnsde. "Zullen we hier dan maar die woonkamer uit gaan hollen?" Hij en de dasmollen stuurden een aantal muren weg, zodat er een grote ruimte ontstond.

"klopt, maar dat is dan zijn probleem..."zei Kurt terwijl hij de ruimte ook begon uit te hollen "Komen er nog ergens gangen voor de dasmollen? eronder ofzo?" vroeg hij terwijl hij wat verder vooruit stapte zodat hij meer berijk had.

"Ja, maar daar kunnen wij niet aan mee helpen," zei Valerio, die samen met Talpa en een andere dasmol een kleine gang begon te maken, met daarachter de kamer van Dave en Chris. "Dat moeten de dasmollen zelf doen. Hebben ze één of andere speciale manier voor. En hoe krijgen we licht in dit huis?"

"Tja, dat kan nog lastig worden, maar ik weet zeker dat daarboven nog een paar oude lampen zijn, maar hoe krijgen we hier stroom in...?"Zei Kurt en hij begon ook aan de kamer, hij werd redelijk ruim, ze hadden toch alle ruimte.

"Tsi," zei Valerio. "Misschien kan hij wat met zijn aardmagie." Hij liep terug naar de woonkamer en begon aan de andere kant daarvan met de kamer voor hem en Kurt. "Trouwens, er zijn hier veel ondergrondse stroompjes," riep hij. "Daar kunnen we veel mee. Zuiver drink, douche water en je kan er elektriciteti mee opwekken." Tsi-Long kwam door de aarde net aangevlogen. Achter hem zweefde een aarden kom met water.

"Slim!"glimalchte Kurt en hij liep neuriend achter Valerio aan, richting de gang waar hun slaapkamer achter moest komen.

lalalainspiloos

Terwijl de dasmollen de badkamers uitholden, vloog Tsi Long weg door de aarde. Daar waar hij erin dook, rimpelde de aarde als water. Hij vloog naar één van de stroompjes, die hij omleidde naar de badkamers. Bij een kleine waterval, maar hij een rad, om elektriciteit te maken.

DIT WORD EEN VERRASSING GEEN IDEE OP WELKE ACC IK ZIT

Kurt glimlachte naar tsi, die druk bezig was " Druk bezig, die draak van jou..." zei hij tegen Valerio terwijl hij begon met hun kamer, hij maakte hem iets groter dan die van de tweeling, dat was logisch.

Tsi kwam naast Valerio en Kurt vliegen. "Jullie hoeven nu alleen maar een lamp aan te sluiten op een muur en hij doet het. Geen gedoe met stopcontacten," zei de kleine feeëndraak. Valerio knikte. Talpa Meles en de dasmollen waren klaar met de badkamers. Ze hadden zelfs al gezorgd dat het water stroomde waar het hoorde te stromen. Daar hoefde niks aangedaan te worden. Talpa schreef wat hij ging doen, meubels halen, en verdween met de rest in de wand.

" Handig Tsi." zei kurt en las de tekst van Talpa " misschien is het handig als ik mee ga, sommige dingen vallen bijna uit elkaar, en aan anderen ben ik zeer gehecht dus..." zei hij tegen Valerio.

"Dan ga ik ook mee," zei Valerio en hij sloeg een arm om Kurt heen. "Ik wil niet helemaal alleen in een grot vijftig meter onder de grond zitten. En ik blijf graag bij mijn man." Tsi Long zuchtte even en de grond onder hen vormde een lopende band, recht naar hun grot.

evenlateralsallemeubelsindegrotstaan

met zijn telekinese liet Kurt een aantal meubels zweven en zette ze dan op hun plaats. Het ging zo erg snel, veel sneller als gaan sjouwen met zo'n grote ladekast.

Valerio schoof de aarde onder andere meubels op hun plek, dus de meubels schoven mee. Toen alles op zijn plek stond, verdwenen de dasmollen in de wanden. "We zullen de komende dagen veel last hebben van aardbevingen," zei Valerio tegen Kurt en hij drukt een kus op zijn wang.

"De dasmolle?" zei Kurt en hij trok VAlerio mee op de net weggezette bank, daar zaten ze dan, in hun nieuwe thuis. "Moeten we de jongens zometeen niet even eaten komen? We deden dit voor hun eigenlijk..." zei hij en gaf valerio een kus.

"Ja, de dasmollen," zei Valerio. "En de jongens vinden wel iets." Hij sloeg zijn armen om hem heen en kuste hem lang op zijn mond. "Ik ben blij met ons nieuwe huisje," zei hij. "Alleen ben ik er wel bezweet van geworden. Zo kan je de jongens niet welkom heten in hun nieuwe huis. Ik denk dat ik onder de douche ga. Ga je mee?" Hij keek Kurt lief, maar ook smekend, aan.

New

Dave baande zich een weg door de aarde naar beneden. In de woonkamer hing hij zijn jas aan de kapstok en trapte zijn schoenen uit. Daarna ging hij op zoek. "Kurt" riep hij. "Waar ben je? Ik wil wat vragen." Demetri had hem aan het denken gezet en hij was benieuwd naar wat zijn "vader" te vertellen had.