Het zuiderstrand-Rijk van de Vissen

'Ik wil graag een capocino en een limonade voor haar.' zei hij. Hij hoopte dat ze begreep dat er een tuitbeker bij moest maar dat zou hij straks wel zien. Toen de seveerste weg ging keek hij naar Bailey. 'Zo en uit welk rijk kom je?' vroeg hij. Hij zou straks wel zien wat ze er van vond dat hij een dertiender was.

Bailey keek naar Marc. 'Boogschutter.' Zei ze. 'En jij?' Vroeg ze, met een lichte nieuwsgierigheid. Ze vouwde haar armen over elkaar en leunde een klein beetje naar achteren op de stoel, wat ze normaal nooit deed. Maar nu zag ze geen reden om het niet te doen.

'Ik kom oorspronkelijk uit het dertiende maar ik ben geen echte dertienenr.' zei hij. Hij hoopte niet dat ze nu weg zou rennen want hij wou haar niets aandoen ofzo. Anique keek nieuwschierig naar Bailey en naar hoe ze zou reageren.

Bailey mond werd een streep, ze hield eigenlijk niet zo van dertienders, daar had ze zo haar redenen voor. 'Oke.' Antwoorde ze op een beetje toonloze toon. 'Hoe bedoel je... geen echte dertiender?' Vroeg ze en speelde met een plukje haar dat telkens voor haar ogen viel.

'Eehm dat ik niemand aanval.' zei hij. Het was meer dat hij geen kant koos en dat was dan weer omdat hij Anique niet in de oorlog wou meeslepen. 'Het is het meest voor de kleine zodat ze geen gevaar loopt of in elk geval minder.' zei Marc. Hij keek naar Anique en glimlachte ze was op zijn schoot in slaap gevallen iets wat ze de laatste tijd veel deed. Daarna keek hij weer naar Bailey. Hij zag nu pas dat haar mond in een streep was getrokken. Hij vroeg zich af of dat was omdat hij een dertiender was maar daar zoju hij vast snel genoeg achter komen.

'Maar... ben je het ook eens met de dingen die de dertienders doen?' Vroeg Bailey door. Als hij "ja" zou zeggen, wist ze niet of ze hier zou blijven zitten of weglopen. Maar dat had dan vast ook weer gevolgen. De serveerder kwam terug met hun drinken en zette het op de tafel. Bailey knikte even naar hem.

'Ik ben het niet met ze eens maar ik ben het ook niet met de twaalfers eens.' zei Marc. Het was heel simpel hij respecteerde de dertienders maar ook de twaalfers en vond dat ze gewoon niet zo moeilijk moesten doen en gewoon naast elkaar in vreden gaan leven. Hij was gewoon neutraal al wist hij niet of dat eigenlijk wel kon.

Daar kon Bailey opzich wel mee leven. 'Dus eigenlijk vecht je helemaal niet?' Vroeg ze, oprecht geintresseert. Ze pakte haar cola en nam er een slokje van. Af en toe tikkelde ze met haar nagels op de tafel waar ze om zaten. Ze keek naar Marc, hij was aardig, toonde geen enkel blijk van vijandelijkheid of iets als dat.

'Het liefst niet maar als ik aangevallen word zou ik me niet inhouden.' zei hij eerlijk. Hij meende het ook echt hij zou nooit in een gevecht de eerste stap zetten en hield altijd rekening met degene die hem aanviel. Hij luisterde hun gedachtes af en zou daar op inspelen. Pas als het echt niet anders kon zou hij gaan vechten.

Bailey knikte. 'Oke. Verstandig.' Zei ze peinsend en nam een slok van haar cola. Apart, ze had nog nooit van iemand gehoort dat hij eigenlijk geen kant had en gewoon neutraal bleef. Daar moesten ze eigenlijk een voorbeeld aannemen, maar dat ging zij niet doen. Ze wilde het liefst de dertiender die op Kirara had geschoten van kant maken, of als het meerdere waren hun allemaal, de rest mocht blijven leven van haar part. Maar het ging toch niet, ze zou nooit sterk genoeg zijn.

'Dat ligt er aan want ik breng mezelf wel in gevaar.' zei hij. het was ook waar want veel mensen wouden hem overhalen om mee te gaan vechten maar hij deed het niet dus dan kwamen ze achter hem aan om hem te vermoorden omdat het dan een tegenstander was. Alleen kon niemand anders dan hij dat navertellen en dat speet hem.

'Iedereen die nu leeft brengt zichzelf in gevaar. Want heel Kyon wordt bedreigt, iedereen loopt dus gevaar.' Zei Bailey schouderophalend, ze vond het geen punt. Ze was zelf continu in gevaar, maar ze kon altijd net optijd vluchten voordat ze te pakken werd genomen. Behalve die ene keer.

'Dat is inderdaat waar maar als ik me bij een kant zou aansluiten dan zou ik wel de bescherming van een kamp hebben en Anique zou misschien ook wel veiliger zijn. Al zou ik haar dan niet meer zo veel zien en daar zou ik echt neit mee kunnen leven.' zei Marc. Hij twijfelde of hij er wel goed aan deed om neutraal te blijven maar wou er ook niet echt over na denken.

Bailey dronk even van haar cola en zette het glas zonder een geluidje te maken weer terug op de tafel. 'Dat snap ik.' Zei ze en keek naar het kleine meisje dat bij haar vader lag te slapen en glimlachte even vertedert, het zag er echt heel schattig uit. Ze haalde een hand door haar haren.

Marc keek vertederd naar zijn kleine meid. En was blij dat hij zich nooit bij een kant had aangesloten want dan was zij er waarschijnlijk niet geweest. Hij besloot toen voor eens en altijd dat hij zich niet bij een kamp zou aansluiten voordat Anique echt voor zichzelf kon zorgen. Hij nam een slok van zijn capocino en genoot ervan.

Bailey dronk haar cola helemaal leeg en veegde haar mondhoeken even af met haar handpalm. 'Dank je voor het drinken.' Zei ze tegen Marc en zette het glas weer terug op tafel. Het was het eerst zins tijden dat ze zich weer onder de mensen begaf en dat er iemand tegen haar praatte.

"dat was wel het minste wat ik kon doen.' zei Marc tegen Bailey. Hij dronk nog een slok van zijn capocino. Anique was in slaap gevallen en Marc keek haar nog steeds vertederd aan. Daarna keek hij Bailey weer aan hij wist even niets meer te zeggen.

Bailey haalde haar schouders op. 'Het was eigenlijk niet nodig.' Zei ze tegen hem en tikkelde met haar vingers tegen het glas aan, zonder te veel geluid te maken, anders zou Anique wakker worden en dat wilde ze niet. Ze zuchtte, ze had wel geleerd van dit gesprek met Marc, misschien hoefde ze niet te vechten, als ze zich maar afgesloten hield. Hoewel ze op sommige punten misschien wel wou vechten.

Marc keek haar aan. 'O zeker wel. Ik vind niet dat ik je daar zo had mogen laten doorlopen dat zou onbeleefd zijn geweest.' zei Marc oprecht. Hij vond niet dat je iemand als die net was lastig gevalen door jou dochter zo kon laten lopen zondere even een drankje of iets aan te bieden. Marc glimlachte naar Bailey.

Bailey haalde haar schouders op. 'In deze tijd maakt het volgens mij niet echt meer uit of je onbeleefd bent of niet.' Zei ze en stopte met het tikkelen op het glas, ze werd er zelf zenuwachtig van. Zelf was ze vroeger altijd goed opgevoed en deed ze ook heel netjes en beleefd. Maar nu vond ze het minder nodig.

'Dat is mischien wel waar maar toch wil ik nog wel beleefd blijven in het leven.' zei Marc. Er zat wel een waarheid in maar als de oorlog vorbij zou zijn zou hij gewoon door moeten leven en dus ook beleefd zijn. dan was het niet fijn om meer vijhanden te hebben dan nodig was.

Bailey knikte even kort. Het maakte haar niet uit. Ze keek even naar Marc en daarna keek ze op van de serveerder die aan kwam lopen om haar glas te pakken. Ze zuchtte. 'Heb je magie?' Flapte ze er toen uit en was even geschrokken van haar eigen woorden.

'Ja ik heb vuur en telekinese.' zei Marc. 'En jij?' vreog hij. Hij ging ervan uit dat zij ook magie had want ze had er zelf naar gevraagd. Anique lag nog steeds lief te slapen. Marc had haar beker weer op de tafel gezet en deze werd ook door de seveerster meegenomen. Ook Marcs beker werd meegenomen want die was ook leeg.

'Vuur en helen.' Zei Bailey en klakte met haar tong, ze kwam de laatste tijd veel mensen tegen met vuur. Ze had het wel een beetje kunnen weten van Marc, als gewone dertiender zijnde, zonder magie, hoefde waarschijnlijk niet te overwegen om naar de andere kant te stappen.

Het was voor Marc al een tijdje geleden dat hij iemand met magie was tegen gekomen maar het maakte hem ook niet zoveel uit. Hij glimlachte naar Bailey. 'Ik moet gaan.' zei hij toen en liet het geld op de tafel vallen en stond op. Anique werd even wakker en viel toen snel weer in slaap het was niet interesant dat ze weggingen vond ze.