Het medicijnenwinkeltje in Herbus - Rijk van de Steenbok

Als je binnenkomt ruik je al gelijk de geur van medicijnen, kruiden en dat soort dingen. Je ziet overal medicijnen en andere geneesmiddelen staan. Achter de toonbank staat een dunne, mooie vrouw, met een bril, die gespecialiseerd is in allerlei soort middelen tegen ziektes. Je kunt ook giftige pillen halen, voor als je zelfmoord wilt plegen, maar ze kosten heel veel geld, dus ze worden bijna nooit gekocht. Veel mensen worden beter, en dit bewijst dus dat de medicijnen heel goed werken. Het is het bekendste medicijnenwinkeltje van het dorp Herbus, en het winkeltje ligt in een drukke winkelstraat en is makkelijk te bereiken.

Regels; Niet alles omstoten, geen rommel maken.
Personen; het is niet heel groot, ongeveer 6 personen.

Unique liep buiten door de straat. Ze was op zoek naar het medicijnen winkeltje en glimlachte kort toen ze het gevonden had. Voorzichtig stapte ze de winkel binnen en keek in het rond. Ze had speciale pillen nodig, van die groene. Dat is alles wat ze wist. Ze keek een beetje rond in de hoop dat ze de juiste pillen zou vinden.

Orlando hoorde het belletje toen hij de deur opendeed. Hij zag dat er al een meisje was, en liep naar de toonbank toe. 'Hallo' zei Orlando beleefd. 'Heeft u misschien medicijnen tegen hoofdpijn? Ik voel me niet zo lekker.' De vrouw keek op en zei; 'Hallo jongeman. Natuurlijk.' ze draaide zich om en pakte iets uit de kast.

Hier, zei de vrouw. Deze pillen mag je innemen tegen hoofdpijn, maximaal 2 per dag. Ze draaide zich weer om en pakte nog wat uit de kast. Kijk, deze pillen mag je vaker innemen, bijvoorbeeld als je die andere pillen al 2 keer ingenomen hebt, zei ze. Unique liep voorzichtig langs de kasten, in de hoop dat ze de pillen zou vinden, zodat ze het niet zou hoeven te vragen. Toen ze het niet kon vinden, zuchtte ze zacht en liep naar een andere kast.

'Is er iets meisje?' vroeg de vrouw die inmiddels Orlando zijn pillen gaf, en zich nu wendde tot het meisje. Orlando pakte zijn portomonnee en pakte het geld voor de pilletjes. Hij keek naar het meisje die op een paar meter afstand stond, en zuchtend langs de kasten liep. Ze zoekt zeker iets, dacht Orlando, terwijl hij haar bestudeerde.

Ze liep nog steeds langs de kasten en het duurde even voordat ze besefte dat de vrouw het tegen haar had. Toen ze uiteindelijk besloten had dat ze het toch maar even zou moeten vragen. 'Erm..'
Ze slikte een keer, en draaide zich toen richting de jongen en de vrouw. 'Ja, ik zoek iets, maar kan het niet vinden. Ze liet haar hoofd lichtjes richting haar rechterschouder zakken. 'Zou u me kunnen helpen?'

De vrouw achter de toonbank antwoordde; 'Maar natuurlijk meisje.' Ze liep naar het meisje toe, en Orlando moest nog steeds betalen. Hij bleef netjes staan wachten op het meisje en de vrouw, hij was niet zo onbeschoft om zonder te betalen weg te lopen. En misschien kon hij het meisje ook wel helpen, als de vrouw het niet lukte, hij kwam hier best vaak.