Huize strife

Cloud lachte en liep naar haar toe. Hij schuifelde een beetje onhandig over het ijs. Hij had al geen evenwichtsgevoel meer door de alcohol, maar het ijs was ook nog eens glad. hij was bijna bij haar toen hij uitgleed en achterover viel. Zijn hoofd knalde tegen een van de houten palen die uit het ijs stak. Je hoorde iets knakken, het was een afschuwelijke val geweesd. Hij bleef even liggen en bracht toen voorzichtig zijn hand naar zijn achterhoofd, het voelde warm en plakkerig. Hij vocht tegen de zwarte vlekken en zag nog net de rode vloeistof op zijn vingertoppen voor hij overmeesterd werd dor de zwartheid.

Alexis grinnikte om het onhandige geschuivel van Cloud. Plagend schoof ze soepel over het schuif, tenminste ze dacht dat het soepel was. In slowmotion zag ze hoe Cloud met zijn armen maaide, en ineens op de grond lag. Een pijnlijke bonk echode in haar hoofd na. Al de invloed van de alcohol leek in 1 klap verdwenen te zijn. "Cloud." riep ze aan. Nu al de alcoholwalm verdwenen was voelde ze de snijdende kou op haar naakte huid. Ze knielde naast Cloud neer. Ze zag hoe er bloed op de witte sneeuw druppelde. Alexis zag hoe Cloud bewusteloos wegzonk. "F*ck" vloekte ze hard. Ze had geen enkel idee om hem weg te krijgen van deze plek. Vol angst keek ze naar Cloud. 'Alexis, haal diep adem, hij moet warm blijven.' dacht ze in enkele seconden. Ze sprong op, rende naar binnen haalde de dekens waar ze de nacht nog onder doorgebracht hadden en legde deze over Cloud heen. Ook legde ze een stuk laken tegen de wond aan. Nu moest ze wat verzinnen om hem hier weg te krijgen.

Cloud had nog heel even een beetje bewustzijn. Hij hoorde alexis hem roepen, alsof ze erg ver weg was. Daarna voelde in de verte licht dat er iets tegen hem aar werd gelegd. Daarna niets meer. Hij dacht niet meer, voelde niet meer, en zag en hoorde ook niet meer. Hij was gewoon helemaal niets.

Alexis zag dat er niet veel in de toestand van Cloud veranderd was toen ze de dekens goed om hen heen gelegd had. Ze krabde even langs haar koude arm, ze voelde de kou wel, maar lette er niet op. Ze hapte naar adem en maakte een glazen brancard onder Clouds lichaam. Als ze het glas met Cloud kon verslepen was dat genoeg. Hapend naar adem en kreunend van inspanning wist ze het glas in beweging te krijgen. Na bijna een uur in de kou gestaan te hebben, op blote voeten bereikte ze met Cloud's lichaam het warme huisje. Rillend duwde ze Cloud naar binnen, richting de slaapkamer. Maar kracht om hem op het bed te tillen had ze op het moment nog niet. Vermoeid gleed ze op de grond, trok een deken naar zich toe om zichzelf op te warmen en keek bezorgd Clouds bleke gezicht.

Cloud voelde met de warmte een beetje bewustzijn terug komen. HEt beetje bewustzijn kwam hand in hnad met een snerpende pijn in zijn achterhoofd en een gevoel van onderkoeling. Ookal had alexis hem ingepakt.

Na ongeveer een kwartier op adem te moeten hebben gekomen wist Alexis dat ze snel wat moest doen, anders zou het slecht kunnen aflopen. Ze rende naar de keuken, nam het stuk brood wat ze eerder die ochted uit Clouds handen getrokken had om een champagne ontbijt te maken, ze nam een paar grote happen om wat energie te krijgen. Toen begon ze snel lappen nat te maken in warm water. Toen ze nat genoeg waren liep ze terug naar Cloud. Ze steunde hem iets overeind en begon de wond voorzichtig schoon te deppen.

Cloud voelde alexis bezig zijn maar was zich amper meer bewusrt dan de snijdende bijtende pijn. Hij kreunde een beetje en voelde de stekende pijn iets minder worden toen de wond eenmaal schoon was en de prikende stukjes ijs eruit waren. Hij begon zich toen pas bewust te wordne vna de stekende pijn in zijn rechterbeen. Hij kende deze pijn, hij wist wat het was, maar erger dan de vorige keer. dit bor was rnstig gebroken.

Alexis ging met haar hand over de voorhoofd van Cloud en keek hem bezorgd aan. Ze wist niet of hj bij bewustzijn was, gelukkig was zijn ademhaling regelmatig. Teder strelde ze met haar vinger langs zijn wang, niet wetend wat ze nu moest doen. Hij lag warm tussen de dekens, waarschijnlijk was rust de enige oplossingen. Door de dekens zag ze niet dat het been in een rare hoek lag.

Cloud opende voorzichtig zijn ogen. hij haalde zijn lippen een klein stukje van elkaar "B...ee..n" bracht hij met moeite uit. het was amper hoorbaar, maar wel te horne voor alexis die zo dicht bij hem zat. Hij voelde dat er een warme vloeistofover zijn been liep, het bot was waarschijlijk door zijn huid geprikt "hoop...jij...sterkemaag" mompelde hij zacht.

Alexis keek hem opgelucht aan toen ze zijn ogen open zag gaan, maar ze werd lijkbleek om de woorden die hij uitsprak. Het klonk nou niet echt iets wat hoorde. Ze haalde diep adem, vragen wat er met zijn been aan de hand was deed ze niet, hij was waarschijnlijk teveel verzwakt om goed antwoord te geven. Voorzichtig haalde ze de dekens weg, tot haar schrik zag ze dat zijn broek helemaal bebloed was. Zonder te aarzelen pakte ze haar dolk die onder het bed gelegen had, zodat ie altijd in de buurt was, en sneed de joggingsbroek open. Ze moest even wegkijken toen ze zag hoe er een stuk bebloed bot tussen de wond tevoorschijn kwam. Een golf misselijkheid ging door haar lichaam, maar snel hervatte Alexis zich. Ze moest wat doen aan die wond, maar wat?

cloud haalde diep adem. De wond prikte. Hij wist wat ze meost doen, maar kon amper nog een woord uitbrengen. Hij probeerde enkel zo stil mogelijk te liggen en Te wensen dat het niet zo'n pij deed

Alexis schudde haar hoofd, ze moest snel handelen. Hoe langer het bot verkeerd lag, hoe gevaarlijker het kon worden. In haar gedachte gingz e terug naar de legerkampen, daar kwam soms ook wel een soldaat binnen met zo'n soort breuk. Het enige wat ze dan hoorde uit de ziekentent was ijselijk gegil, maar een paar dagen later liep de soldaat op gips trots door het kamp, opscheppend dat hij geen kick gegeven had terwijl ze zijn bot terug braken. Alexis keek angstig naar Cloud. "Ik denk dat ik iets heel pijnlijks moet gaan doen, maar alleen met jouw toesteming, ik ben geen arst en heb hier totaal geen verstand van." haar worden klonken rustiger dan ze verwacht had.

Cloud knikte "het kan niet anders" mompelde hij zacht. hij probeerde de heeltijd contact te krijgen met Fiera, maar ze reageerde niet, A ze was bezig met Carlos, of B sliep. Hij kreunde het been deed pijn.

Alexis keek vol medelijden naar Cloud, zachtjes boog ze voorover en gaf ze hem een kusje op zijn voorhoofd. "Volhouden." fluisterde ze liefdevol, waarna ze opstond. Ze pakte de fles champagne , verhitte de vloeistof, zodat er bijna alleen maar alcohol overbleef. "Dit gaat prikken, denk ik." zei ze wijvelend, "maar het ontsmet de wond." bijna met toegeknepen ogen gooit ze de overgebleven vloeitstof over de wond en depte het droog met een handoek. Daarna boog ze zich naar het uitstekende bot. Haar vingers gleden voorzichtig over het been heen. Ze haalde angstig, diep adem. "Hier gaat ie." ze zette haar handen stevig op het been en trok met harde kracht aan het bot. Een droge knak was te horen, waarna het been weer in goede stand terecht kwam, en de wond hevig begon te bloeden.

Cloud kreunde van de pijn toen alexis de alcohol in de wond gooide. toen ze het bot terugzette schreeuwde hij het uit van de pijn. Trane liepen over zijn wangen. Zodra het een beetje minder werd tilde hij zijn hand voorsichtig op en gaf haar een zacht kneepje in haar hand.

Ook de tranen liepen bij Alexis over de wangen, ze vond het vreselijk om haar geliefde zo'n pijn te moeten doen. Zijn geschreeuw ging door merg en been en gaf haar een vreselijk gevoel. Een gevoel van opluchting ging door haar heen toen ze Clouds hand in de haare voelde. "Nu moet ik het bloed stelpen." zachtjes lied ze zijn hand los en legde en zocht ergens een handdoek, en begon de wond te stelpen.
-
eten

"Kalm lieverd, die pijn was onvermijdelijk. je hebt het geweldig gedaan" zei cloud zacht. Hij legde zijn handen naast hem en probeerde energie te verzamelen om zo weer te kunnen spreken.

Alexis glimlachte naar Cloud. "Probeer maar niet te praten, ik zal de wond gaan verbinden, dat zal wel pijn aan doen." ze keek even naar de lappen die om zijn hoofd verbonden zaten, daar moest ze ook nog wat voor vinden. Teder streelde ze even langs zijn hand, voor ze opstond. "Ik ben zo terug." ze verdween snel de kamer uit, ze wist neit of Cloud een hersenschudding had, maar om het zekere voor het onzekere te nemen zou ze hem niet te lang alleen kunnen laten. Voor hetzelfde geld raakte hij bewusteloos. In de keuken ging ze alle kastjes na op vverband, uiteindelijk vond ze het. Ze nam het mee, net als schoon water. EEnmaal terug bij Cloud hurkte ze zich naast hem neer. "Ik ben bang dat ik de lappen rond je hoofd opnieuw moet doen."

Cloud hield wijselijk zijn mond en knikte enkel. Hij sloot zijn ogen. het zien was vermoeiend, net als zijn ogen openhouden en zijn gedachten bij een onderwerp houden.

Voorzichtig haalde ze de lappen rond zijn hoofd weg. Drenkte de schone lappen in het water en verbond zijn hoofd zo goed en kwaad als het ging. Ze beet op haar lip, niet doordat ze zich moest inspannen, maar van verdriet omdat Cloud zo gewond was en er geen enkel contact was met de buitenwereld die hen konden helpen. Toen eenmaal het verband om zijn hoofd zat ging ze terug naar zijn been, ze verbond opdezelfde manier het been. "En nu?" ze keek Cloud aan, het moest waarschijnlijk gespalkt worden, maar hoe?

Cloud snoof toen alexis bezig was met het verband. de druk deed best pijn.En haalde diep adem voor hij sprak"Spalken, gebruik glas." hij glimalchte.

let je weer een beetje op je account
-
"oké." ze zag dat het spreken pijn deed, dus vroeg niks meer. Zachtjes begon ze vanaf zijn lies glas ontstaan en duwde voorzichtig het been in de goede positie terwijl het glas langzaam zich om het hele been vlocht. "Ik ga zo zorgen dat ik goed gips vind." (vraag niet hoe zehet erom krijgt xD). zei ze met trillende stem van inspanning en de angst die nog steeds in haar lichaam zat.

Cloud knikte en sloot zijn ogen. Hij was zo moe. Langzaam viel hij in slaap. hzijn ademhaling werd regelmatiger en hij verzakte in een droom.

inge probeer even 3 regels te halen
-
Alexis zuchtte toen het glas stevig zat. Vermoeid legde ze haar hoofd naast die van Cloud neer. Wat een ramp was hun huwelijksreis geworden, ze had hooguit een spoedcurcus EHBO gehad, meer wist ze niet te doen. Door de korte nacht en de alcohol die ze gehad had, viel ook Alexis snel inslaap. Ergens in haar achterhoofd zei ze tegenzichzelf dat ze over een uurtje wakke zou moeten worden om zo snel mogelijk aan gips te komen.

srry, ik doe dit tussendoor mijn anime

Cloud werd wakker. Hij had een paar uur geslapen en gedroomd over alexis. ze dansde in een prachtige zwarte galajurk in de sneeuw, en toen ze zich omdraaide verdween ze. Hij zuchtte, hij had een hekel aan nachtmerries.