Huize strife

wat schattig, man en vrouw zijn liefdevol wat wapens aan het inspecteren om te kijkenw at voor schade ze aan kunnen richten xD
-
Alexis grinnikte, ze kuste hem liefdevol terug. Ze keek naar de spullen die hij aanwees. "Nou dan weten we wat we binnenkort kunnen doem." glimlachte Alexis. Ze legde haar arm om zijn middel heen terwijl ze naar de wapens bleven kijken. Het waren mooie wapens, ze glommen nog helemaal in het flauwe licht van de smidse.

Cloud glimalchte en kuste haar "Inderdaad" zei hij met een big smile. Daarna liep hij terug naar de pijlpunten, en haalde de rest ook uit de mallen. de weerhaken verschilden, evenals de vorm. sommige smal en lang, anderen veel breder of korter. een aantal in de vorm van druppels.

Alexis volgde Cloud terwijl hij pijlen uit de mallen haalde. Het zag er goed uit, maar als ze werkte moest hij echt hulp vragen om vele pijlen te verkrijgen. Ze tikte nog eens op de pijl met de weerhaken, ze voelde gelijk hoe haar velletje vast bleef zitten. Voorzichtig trok ze het velletje los en stak haar vinger in haar mond. "Ze doen in iedergevall pijn als je ze aantikt bij dep unt."

Cloud griniikte en pakte de pijlpunt over "Dat horen ze te doen lieve" hij grinnikte en legde de punt op de stapel bij de anderen. "En zoals je al dacht, het is inderdaad handig als ik wat hulp krijg als ze goed zijn."

new
-
Alexis klom van Carlos af, ze moest toegeven dat ze best wel opgewonden was. Sinds hun huwelijksnacht was het niet echt mogelijk meer geweest door in de weg zittend gips. Ze bleef even bij de rotspleet wachten op Cloud, maar na enkele seconden liep ze vast door, om hem op te wachten in de rotspleet. In de wind was het wat koud in een jurkje, maar in de spleet viel het wel mee. Met een uitdagende glimlach bleef ze wachten.

Cloud liep met een big smile achter haar aan. toen hij naast haar stond tilde hij haar op "En hoppa" zei hij met een grote grijs. "Het is al een flinke poos terug dat ik je voor eht laatst heb opgepakt, niet?" hij glimalchte en droeg haar het hele eind naar hun eigen huisje, daar liep hij simpel naar binnen en zette haar pas neer in de slaapkamer.

Alexis knikte grijnsend terwijl ze in zijn armen lag. Zachtjes gaf ze hem een kusje op zijn wang. Toen ze in de slaapkamer neergezet werd keek ze Cloud even strak, maar plagend aan. "Dit keer nemen we de volgende ochtend geen champagne ontbijt." nog even keek ze hem kort aan, maar toen gaf ze hem een tedere zoen.

Cloud glimalcht3 en kuste haar terug. "Geen champagne" zei hij zacht voor hij haar nogmaalskuste.

volgende morgen

cloud lag nog te slapen. hij droomde over zijn hele vfamillie, van zijn moeder tot zijn halfneefje en nichtje. Hij zag ze allemaal in een grote groee weide in zijn droom. Het was een mooie droom

Alexis werd langzaam wakker, ze knipperde nog half in slaap met haar ogen. Zachtjes draaide ze zich naar Cloud. Ze voelde dat de deken half van haar afgegleden was. Ze trok de deken wat omhoog, maar had door dat ze wakker geworden was door de kou. Met een slaperige glimlach legde ze haar arm over cloud heen en kroop tegen hem aan, waarna ze langzaam weer in slaap viel.

Cloud werd na een poosje zelf wakker. Hij glimalchte en drukte een kus op alexis wang voor hij zich aankleede en naar de keuken liep. hij pakte een paar sneden brood en begon een ontbijt te maken

Alexis werd weer wakker toen ze de lippen van Cloud op haar wangen voelde. Toch kon ze de kracht nog niet vinden om het warme holletje te verlaten. Ze draaide zich weer wat om toen ze Cloud de kamer uit hoorde lopen. Gapend sloot ze haar ogen weer en voelde ze zich weer in een roes wegzakken.

Na een poosje liep cloud de kamer weer in en legde een dienblad met alexis ontbijt op het nachtkastje. hij glimalchte. er zat een briefje bij "Goedemorgen slaapkopje, ik ga even wat wegbrengen naar het kamp en eten halen. ben zo weer terug. Cloud" hij glimalchte en liep toen eht huisje uit naar fiera die ongeduldig stond te wachten.

Alexis werd weer wakker toen Cloud de deur achter zich dicht deed. Ze rekte zich uit en keek naar de lege plek van Cloud, even moest ze nadenken maar kon zich al snel weer herinderen dat Cloud weg was. Ze kroop langzaam overreind en zag tot haar verbazing een heel onbijt naast haar bed staan. Met een glimlach pakte ze het dienblad op en nam een hap van het brood. Tot haar verbazing lag er een briefje bij. Ze las het briefje en kon een lach niet onderdrukken. Ze stond op en nam het dienblad mee naar de keukentafel waar ze de rest van het onbjt nuttigde

Na een paar uur

Cloud liep de kamer weer in. hij zette een enorme zak neer. "Jeetje" riep hij uti voor hij naar buiten liep en met nog twee zakken terug kwam "denkne ze soms dat we hier met duizend man zijn" zei hij emt een grijns "Het zijn veel dingen zeg, niet aleen eten, maar ook drinken, kleding, kaarsen lampen olie enzovoorts enzovoorts enzovoorts."

Alexis keek op van het opmaken van de bedden toen Cloud binnenkwam, hoe vreselijk huishouden ook was het moest toch gedaan worden. Vooral als de helft van de kussens door het huis verspreid lagen door een wilde laten. Ze liet de dekens voor wat het is en liep naar Cloud die iets zei, maar niet alles verstond. Ze kwam de kamer binnen en bleef in de opening staan. "Dat is aardit wat rotzooi, ze zorgen maar goed voor ons." zei ze met haar blik op al de levensmiddelen.

Cloud grinnikte "Ik ruim alles wel in de juiste kastjes en zo." hij glimalchte èn begon mte het uitpakken van de eerste zak en alles in te ruimen in de kastjes. Het was wel nodig geweesd aangezien ze al veel p hadden gemaakt. na een poos lag alles op zijn eigen plek en liep hij naar alexis toe "Heb je genoten van je ontbijt?"

Alexis knikte "Het was heerlijk." de spullen waren al opgeruimd, maar dat maakte niet uit. Ze gaf hem een korte kus. "Ik denk dat ik zo ook maar weer eens terug naar het leger moet gaan, de mannen vinden het al vreselijk dat ze met kerst niet bij hun familie zijn." dat bracht haar ook weer terug op de gedachte dat het kerst was. Ze gaf hem nog een kus. "Fijn kerstfeest trouwens. " grinnikte ze.

Cloud glimalchte "Jij ook" hij glimalchte "En tja, we meoten over een oos weer terug naar het leger ja, hoe moeten de mannen en vrouwen he doen zonder ons" zei hij met een grijns "Nu ja, ze missen wel twee magiers, dat is wel serieus."

"Dat bedoel ik." zei ze terwijl ze hem op een speelse manier stompte. "Al verwacht ik niet dat de rebellen met kerst zullen aanvallen, al weet je het maar nooit." zei ze terwijl ze weer terug naar hun slaapkmer liep om wat aan te trekken. In een veel te groot nachthemd rondlopen van je man was wel lekker, maar om er nou mee naar het leger te gaan was neit zo'n goed plan.

Cloud glimalchte en ging aan tafel zitten. hij trok met telekinese een van de grote messen uit een la en liet het naar zijn hand zweven. hij speelde er wat mee en kraste een 8tje in eht tafelblad.

Eve nlater kwam Alexis weer terug de kamer in. Ze had haar haar in de welbekende paardenstaart gebonden en had haar dolken weer aan haar riem hangen. "Zo, ik ben klaar." glimlachte ze terwijl ze tegenover Cloud ging zitten. Ze keek naar de 8tjes die in de tafel gekrast werden. Het was wel wat zonde van de tafel, maar het maakte hem ook weer meer persoonlijk.

Cloud bestudeerde zijn vrouw glimlachend van beneden naar boven "Je ziet er weer eens prachtig uit hoor" zei hij met een glimlach. hij stond op en liep naar de deur.

nieuw
-
Met een zenuwachtige zucht hield Alexis het staafje tegen het licht in. De uitslag loof niet. Enkele seconden bleef ze naar het staafje met 2 streepjes staren. Zonder enige reactie te vertonen. Opeens smeet ze het doosje en de test in de prullenbak en verbrande het. Ze wist niet wat ze moest doen. Ze leunde met haar armen op de wasbak en keek in de ogen van haar spiegelbeeld. Weer zuchtte ze, met haar handen vormde ze een kommetje en spletste wat water in haar gezicht. Met een handdoek droogde ze haar natte gezicht af en liep de badkamer uit. Nog half verdwaasd ging ze aan dekeukentafel zitten. Onbewust lag haar hand op haar baarmoeder.

Cloud zuchte en deed de voordeur open met telekinese. hij pakte de eniorme stapel weer op met telekinese en liep anar binnen. Hij dumpte de berg messen en dolken op tafel "Lexie, wil ej me helpen met het uitzoeken?" riep hij. hij had haar gedachten neit kunnen lezen omdat al zijn oncentratie op de enorme berg was gecentreerd

Alexis schrok op van Cloud die binnen kwam. Ze keek naar de enorme stapel dolken en messen. Snel propte ze haar gedachte zo ver mogelijk weg in haar hoofd. Ze sprong van de stoel af, waardoor deze bijna om kletterde. "Wat ben je daar in hemelsnaam van plan." in enkele seconden had ze de beslissing gemaakt dat Cloud nog nergens vanaf mocht weten, hoe lastig dat ook ging wordne.