Bloemenweides- tweeling

Dave zat lachend op de rug van Crux, die over het veld galoppeerde. Het drakenpaard stampte alle bloemen plat, maar het maakte Dave niks uit. Hij lag op zijn rug tussen de reusachtige vleugels en speelde met een paar steentjes.

Sandee keek op naar Dave "Hooi" zei ze vrolijk met een glimalch. Hij was de ongen waarvoor ze keihard gevallen was. Ze hoopte zo dat hij haar ook leuk vond. Of dat ze tenminste zijn intresse kon wekken, van hem zou ze het niet eens erg vinden als hij haar zou gebruiken

"Hoi," zei Dave en hij keek even naar Sandee. Daarna ging hij verder met het spelen met zijn steentjes. "Heb jij onlangs nog een make-over gehad ofzo?' vroeg hij en hij liet de steentjes ronddraaien boven zijn handpalm.

Sandee knikte trots en gooide haar mooie rode lokken over haar schouder. Ze zag er nu neit meer stoer uit. Nu mooi. Door Aphs gemake-over was ze zelfs heel mooi. het enige wreemde was de ene piercing in haar wenkbrauw en haar verschillend gekleurde oen

Dave viel niet voor het uiterlijk van Sandee, jongens waren veel leuker. Crux zakte door zijn knieën en Dave gleed van zijn rug af en landde tussen de bloemen. Hij ging verder met zijn steentjes en keek even naar Sandee.

Sandee ging zelf tussne de bloemen zitten en begon een paar margrieten te vlechten. Ze merkte dat Dave een keer anar haar keek, maar wist neit zeker of dat was omdat hij haar mooi vond of niet. Ze durfde eigenlijk geen aandacht aan hem te besteden. Bang dta hij haar dan opdringerig zou vinden

Dave zag aan Sandees aura dat ze ergens mee zat als ze naar hem keek. Hij liet het maar even, het zou toch niks belangrijks zijn. "Dus, jij en jouw vader leven alleen voor het surfen?" vroeg hij, gewoon om even te praten.

Sandee knikte "Jepp. Sinds ik hem teruggevonden heb reis ik al met ze mee. Blijkbaar zijn ze als jonge wezen bij elkaar geklit en reizen sinds dien langs de kusten, ik vond ze terug omdat ik tegen de richting in reisde en ze al om heel het vissenrijk heen waren geweesd"

Dave zuchtte. "Dat iemand zijn leven zo steekt in surfen," zei hij. "Neem dan iets nuttigs als beeldhouwen." Hij stuurde een steen uit de grond en gaf er een klap op, zodat die uit elkaar viel en een kopie van hem vormde. Eigenlijk was het Chris, maar hij verwachtte niet dat Sandee dat zou zien.

Sandee glimalchte "Tja, kijk jij kan beeldhouwen" ze liep naar het beeld en bekeek het eens goed "Das Chris" zei ze droog. Ze glimalchte en liep weer naar de margrieten en ging weer verder emt haar margrietenhaarband

Dave trok één wenkbrauw op en keek Sandee aan. Niemand kon hen ooit uit elkaar halen, dus hier moest wel wat vreemds aan de hand zijn. Wat als Sandee verliefd was op Chris, dan had ze pech, want die had al een vriendinnetje. Het kwam niet eens in hem op dat ze wel eens op hem kon zijn, gewoon, omdat hij altijd alleen maar aan jongens dacht.

Sandee keek heel bewust niet naar Dave. wetend dat hij dan zu zien dat de rood was. Niet dat ze er ook nmaar een seconde aan dacht dat hij ook haar aura kon lezen en dat dat nogal overduidelijk aangaf dat ze verliefd was. Ze kon dan wel een slot zó kraken. maar ze was daarnaast nu neit bepaald het helderste licht

Als Dave nog naar Sandees aura had gekeken, had hij nu vreselijk zitten lachen. Maar hij keek er niet naar, daar had hij nu geen zin in. "Hoe wist je eigenlijk dat dat Chris was, en niet ik?" vroeg hij en hij wees naar het beeld van Chris.

Sandee haalde haar schouders op "HEt gezicht denk ik, jullie zijn dan wel een eeneiige tweeling, neit alles is gelijk. HEt gaat vooral om uitdrukkingen, zoals die zelfingenomen grijns van Chris" ze grinnikte en dacht aan die keer dat ze Chris had gemept

"O ja," zei Dave. "Eigenlijk moeten we je dat nog steeds betaald zetten." Hij balde zijn vuisten. Niemand mocht zijn broertje ongestraft slaan, dat mocht alleen hij in een stoeipartijtje. En een meisje mocht dat al helemaal niet, zeker geen surfmeisje.

Sandee beet op haar lip. Ze wist dat Dave er nog boos over was. Blijkbaar. Maar waarom vond hij eht zo stom dat een meisje zijn broer had geslagen. alsof meisjes minder waren. Daarna bedacht ze zich wat. Hij had dat neit uitgesproken. Hoe had ze het dan gehoord....

Dave zuchtte. Kennelijk was Sandee nu teleurgesteld en verbaasd, dat zag hij in haar aura. Maar hij had geen idee waar het roze voor stond en verliefdheid was uit den boze. Dus waar zou roze voor staan, vroeg hij zich af.

Sandee sprong lachend op "Dave, ik ik ik..... ik heb telekinese" zei ze vrolijk. Ze had het nooit kunnen vermoeden. Dit was zeker een verassing. ze wist dta haar vader aura magie had en haar meotder geen. maar toch was het bij haar aangeslagen

"Wauw, leuk voor je," zei Dave op emotieloze toon. Moest ook dat er nog bij komen, kon dat kind al hun gedachten lezen. Hij moest er maar op gaan letten in haar bijzijn. Hij probeerde haar aura wat minder vrolijk te maken, want daar kon hij op het moment even niet tegen.

Sande estak haar tong naa rhem uit "boeit me geen zier of jij het leuk vind of niet" ze pakte haar margrieten en stond op en begon weg te lopen "Maar ik meot voor eht donker op het strand zijn, dus tot ziens"

"Dag," zei Dave. Toen Sandee weg was, vormde hij Chris om tot zijn droomjongen. Hij was net als meisjes, die altijd zaten te fantaseren over hoe hun droomman eruit zou zien. Dat deed hij dus ook. Chris lachte hem erom uit, dat wist hij zeker. Crux niet, die knikte alleen goedkeurend.