Arra's optrekje- rijk van de vissen

Arra wist dat ze koud was, maar ze had het warm. "Leg me nou maar neer" ze zei het ontzettend zachtjes. Ze zuchtte diep. Ze probeerde de tranen binnen te houden, maar het mislukte. De dikke tranen rolden over haar wangen. Ze sloot haar ogen en ademde nauwelijks. Ze had het gevoel dat haar hoogd openbarste.

Alois legde Arra op het beschermen en legde een warme denken over haar heen. Hij maakte zich ongerust over Arra. Hij ging naast haar in bed liggen en drukte haar dicht tegen zich aan. Hij hield haar in zijn armen in haar te beschermen tegen iets. Hij wist niet waar hij haar tegen beschermde maar het was nodig dat wist hij wel.

Arra kroop onder de deken die Alois om haar had gelegt. Ze kroop dicht tegen Alois aan. Ze begon te snikken en de dikke tranen rolden over haar wangen. "Zorgt dat het stopt" zei ze tegen niemand, ze zei het gewoon in het niets. Ze sloot haar ogen en huilde verder.

"Ik wou dat ik het kon laten stoppen." Fluisterde Alois in Arra's oor. "Ik wou dat ik het kon." Herhaalde hij. Voor zichzelf. Hij sloeg zijn armen nog wat steviger in Arra heen. "Als ik nou wist wat er was kon ik misschien iets doen." Zei Alois tegen zichzelf.

Arra shudde wild haar hoofd heen en weer. Ze werd gek van die koppijn. Ze begon wild te worstelen en heen en weer te schudden. Ze trapte om zich heen.