Herberg de Maneschijn-Rijk van de Tweeling

Kira zakte wat onderuit in de bank en sloot even haar ogen. Ze luisterde naar de geluiden om haar heen. Het water dat kletterder en haar eigen ademhaling. Ze glimlachte bij de gedachte aan Try. Ze voelde in haar buik de vlinders kriebelen. Ze was blij dat ze eindelijk aan het gevoel kon toegeven en dat Try dat ook wou doen maakte haar extra blij.

try kwam de douce uit en zag zichzelf in de spiegel en keek weg en liet zich zel op drogen door in zijn handen vlamen te maken en dan rond zijn lichaam en dicht bij zijn haren te gaan zodat zijn lichaam droog was en zij haren vochtig en hij doet zijn kleren weer aan normaal ging hij alleen met zijn broek aan in bed liggen maar hij wilde ondangs tot hij zoveel heild van kira niet tot zei zijn littekens zag en zich meer ongerust ging maken, en dan gaat hij de kamer in en bekijkt kira die onderuit gezakt op de bank zat en hij sloop naar haar toe en gaf haar zachtjes een kus in haar nek

Kira had niet gehoord dat Try weer binnen kwam en schrok dus een beetje toen hij haar een kus in haar nek gaf. Toen ze hem zag kwam er een nog bredere glimlach op haar gezicht. Ze kuste hem zachtjes en liet hem toen even los terwijl ze naar hem keek met nog steeds een brede glimlach op haar gezicht. 'Ik hou van jou.' zei ze tegen hem.

ik ook van jou. fluister try zachtjes en ging bij haar op de bank zitten wat nog maar net ging. en hij pakte haar liefhebbent e zorgzaam vast en tok haar tegen zich aan terwijl hij zijn hoofd op de haren neet lag en met zijn vingers heel zachtjes een arm van haar streelde, hij wist niet goed wat hij moest zeggen op dit moment

Kira ging lekker tegen hem aan liggen en ze genoot van de stilte. Het was geen ongemakkelijke stilte maar juist een prettige. Ze dacht aan hoe ze een paar uur geleden had gedacht dat haar avond zou eindigen. Net zoals altijd. Maar ze had nu helemaal niet de behoefte om meteen met Try naar bed te gaan al zou ze het niet erg vinden. Ze kon makkelijk wachten omdat ze echt van Try hield.

try dacht weer aan veel dingen tegelijk terwijl hij zo vredig zat met kira dicht bij zicht en hij begon lichtjes in te duzzelen en dan valt hem iets in."kira ik moet wel morgen vroeg op voor de zon aan de hemel verscheind"zegt hij dan en keek kira aan

Kira keek Try verbaast aan. 'Hoezo dat dan?' vroeg ze aan hem. Het kon vele redenen hebben maar ze ging ervan uit dat het ging omdat hij weer terug naar het dertiende moest of in elk geval moest spioneren. Ze keek hem nog steeds aan met een beeetje een verbaasde blik.

"ik moet veel reizen dat weetje, en morgen moet ik zo vroeg mogelijk weer terug zijn bij de 13ers. zegt try en keek kira aan en zag haar verbaasde blik,"maar ik beloof je tot we elkaar snel weer zullen zien, al weet ik niet wanneer omdat ze door hebben tot er informatie lekt dus ik moet extra voorzichtig zijn"

Kira knikte. Ze begreep het wel maar vond het niet leuk. Eigenlijk wou ze niet dat Try weer wegging naar de dertienders. Zeker niet als ze door hadden dat er informatie werd gelekt. 'Ik begrijp het.' zei ze tegen hem. 'Beloof me dat je heel voorzichtig doet.' voegde ze daar nog aan toe.

try gaf haar troostent een kus op haar hoofd bij haar slaap en als laatste in haar nek en vervolgens legt hij zijn hoofd weer tegen haar hoofd aan en hij sluit zijn ogen vermoeit. hij moest iets doen aan die vermoeidheid en hij voelde zich langzaam in slaap vallen

Kira voelde zich veilig zo bij Try. Langzaam nam de slaap bezit van haar en viel ze in een slaap vol dromen. Gelukkige dromen wel te verstaan. Het was lang geleden dat ze zo goed sliep en ze was blij dat ze gelukkig was. Een gevoel dat ze nog niet vaak had gehad.

try sliep rustig en vredig, in zoon lange tijd had hij niet meer zo goed geslapen als vanacht met kira zo dicht bij zich, tot hij op een gegeven moment wat licht voeld in zijn ogen..licht...en hij opent zijn ogen langzaam en hij schrikt de zon was al op en hij lecht kira snel maar voorzichtig, en hij pakt zijn wapen roem en doet die zacht vloekent om en dan zijn mantel en hij geeft kira een kus voor hij snel de deur uit gaat

Kira werd wakker van Try die haar een kus gaf. Ze wist dat ze hem toch niet tegen kon houden dus keek ze hem na toen hij de deur uit liep. 'Doe voorzichtig.' fluisterde ez hem toe. Tone pas viel haar op dat de zon al op was. Hij was dus te laat en dat zou niet veel goed betekenen dacht ze.

Met een redelijk harde klap gooide Isabella de deuropening open en stapte ze de herberg binnen, waarna de deur met een net zo harde klap achter haar dichtviel. Ze glimlachte verontschuldigend naar de ogen die haar geïrriteerd aankeken, maar die glimlach was niks anders dan pure schijnheiligheid. Ze liep direct door richting de bar, en liet zich op een van de krukken neerploffen. Ze leunde met haar ellebogen op de bar, en haar hoofd lag op haar handen, terwijl ze de barman aankeek en om een glas bier vroeg.

Gytha zuchtte n liep de eerste de beste kroeg of herberg in die ze kon vinden en dat was dus kennelijk deze geweest. Ze wilde weer eens zo'n avond hebben dat ze alle slecht dingen vergat en zich alleen maar vrolijk voelde. Ze liep gelijk naar de bar en ging naast een meisje met roze haar zitten maar verder keek ze haar niet echt aan. Ze bestelde een mix van rosé en sinaasappelsap.

Isabella glimlachte lichtjes naar het meisje dat naast haar kwam zitten, maar wendde zich toen tot het glas bier dat voor haar was neergezet. e pakte het glas op en goot het in een keer naar binnen, waarna ze het met een klap weer neerzette. 'Nog een graag!' zei ze opnieuw tegen de barman. Ze was echt weer in zo'n drink-bui, een bui die Bella ongeveer elke dag had, met uitzonderingen natuurlijk.

Gytha kreeg haar drankje en dronke er rustig van en keek even naar het meisje dat naast haar zat. 'Crap. Kijk nog eens mijn kant op.' zei ze verbaasd tegen hem meisje. Leek ze nou zoveel op haar of verbeelde ze dat nou. Gytha hield haar glas in haar hand en keek even naar het meisje.

'Hmm? Hoezo dat?' vroeg Isabella verbaasd, terwijl ze haar blik naar het meisje wendde, met een vage glimlach rond haar lippen. 'Ben ik dan zo interessant om naar te kij-..' Ze hield abrupt haar mond dicht, en dát was voor Bella nogal bijzonder, en keek met grote ogen in de ogen van het meisje, dat bijna identiek aan haar was. Op het witte haar en de rode ogen na.

'Kennelijk dus wel..' zei Gytha zacht. Ze keek naar het meisje, op de groene ogen en het rose haar na zag ze er eigenlijk bijna hetzelfde uit. Het was gewoon eng. Hoe kon dat. Gytha keek naar het meisje. 'Ik ben Gytha..' mompelde ze waarna ze haar mond hield en naar het meisje staarde. Ze was echt bijna identiek.

Isabella antwoordde in eerste instantie niet. Ze was te druk bezig met kijken naar het meisje. Ze snapte niet hoe ze zo op haar kon lijken. Ze keek op uit haar gedachten toen het meisje zich voorstelde. Gytha heette ze, blijkbaar. 'Isabella,' zei ze zachtjes. 'Licht het aan mij, of kijk ik nu half in een spiegel?'

'Nou ik ben geen spiegel maar ik kan je wel zeggen dat wij eng veel op elkaar lijken. Al heb ik geen idee hoe..' zei Gytha zachtjes tegen Isabella.Ze was nog steeds niet over haar verbazing heen maar had toch de neiging om in lachen uit te barsten want eigenlijk was het ook best idioot en grappig.

'Inderdaad.' Isabella knikte, als extra bevestiging. 'Zijn we familie of zo? Ik heb wel vaker dat ik mensen zie die op me lijken, en die zijn dan toevallig verre familie van me. Maar ik heb nog nooit iemand gezien die bijna identiek aan mij is..' Een klein, onzeker lachje ontsnapte an haar lippen, aangezien ze het ergens wel grappig vond, maar ook vreselijk raar.

Gytha haalde haar schouders op. 'Geen idee, al denk ik van niet. Maar ik weet het niet. Mij familie is vermoord, maar al zouden we verre familie zijn. Dan kan ik toch nooit zoveel op jou lijken, of jij op mij.' zei Gytha met een kleine glimlach. Ze grinnikte zachtjes. 'Dit is echt idioot.'mompelde ze.

Isabella knikte en pakte haar glas bier vast. 'Héél erg idioot,' zei ze, waarna ze het glas aan haar lippen zette en een paar flinke slokken nam. Nou ja, een paar? Het glas was zo goed als leeg. Ze zette het weer nee, en keek Gytha opnieuw aan. Plotseling schoot ze spontaan in de lach. 'Oké, ergens is het wel héél grappig.'

Gytha lachte mee. Daarna bestelde ze twee biertjes omdat ze haar eigen drinken al op had. 'Daar, ook een voor jou.' zei ze met een grijns tegen Isabella. 'Maar, misschien zijn onze moeders familie of zo. Ik heb eigenlijk geen idee. Ik had altijd alleen mijn ouders en broer.' zei ze tegen Isabella.