De bergweides - Rijk van de Tweeling

Peeta hoorde iets en keek in de richting van waar het vandaan kwam. Hij zag een meisje van de heuvel af rollen en duwde onder haar een steen schuin omhoog. Dat zou haar moeten tegenhouden zodat ze niet helemaal naar beneden rolde. Hij liep naar haar toe en vroeg "Gaat het?" Hij had geen schoenen aan, alleen dunne zooltjes van aarde die aan zijn voeten zaten zodat ze niet al te vies werden.

Nerisse keek de jongen aan. Ze was gestopt met rollen. 'Ja hoor.' zei ze rustig. Haar schoenen lagen nog verder beneden en haar jurkje was nu bruin en groen met wit. Niet dat het haar heel veel uitmaakte. 'Maak je over mij geen zorgen joh.' zei Nerisse daarna tegen de jongen, al vond z ehet aardig van hem dat hij haar had laten stoppen met rollen.

Peeta knikte en liep weer verder. Prim keek even naar het meisje en zag dat haar jurk helemaal vies was. Ze liep rustig naar haar toe en ademde even over haar. Er ontstonden allerlei kleine bloemetjes, in allerlei kleuren, die over de jurk van het meisje krulden. Dat stond haar veel beter. Ze liep achter Peeta aan terwijl er bloemen op haar rug verwelkten en er het zachte gras voor in de plaats kwam.

Nerisse keek naar de bloemen. 'Wow..' mompelde ze zacht. Dat vond ze pas echt heel erg cool. Ze zat onder de bloemen. Ze keek naar de jongen die weer begon te lopen. 'Bedankt trouwens..' zei ze hem nog achterna. Ze stond op. Ze vond het wel zo netjes om hem te bedanken. Eigenlijk was ze benieuwd naar hem, maar als hij geen zin had in een gesprek.

Peeta grinnikte en zei "Bedank mij niet, bedank mijn draak maar. Die heeft je weer netjes gemaakt." Hij draaide zich om naar het meisje en ging in het gras zitten. Hij keek naar Prim en knikte goedkeurend. 'Zo moet het ja.' zei hij mentaal tegen haar. Prim grinnikte en ze leek nu op een wandelende grasbol.

'Ik bedank jullie beiden. Jullie horen bij elkaar. En volgens mij zorgde jij ervoor dat ik stopte met rollen en je draak zorgde ervoor dat ik weer netjes werd.' zei ze tegen hem. 'Is het erg als ik erbij kom zitten?' vroeg ze hem al liep ze wel een stukje naar hem toe. Rustig wachtte ze op antwoord.

Peeta schudde rustig zijn hoofd en zei "Mij maakt het niets uit." Hij tekende langzaam op een aarden plaatje door met zijn vingers er net boven te bewegen. Daarmee schraapte hij aarde weg. Misschien kon hij het ook wel in een keer, maar dit was leuker. Prim keek over zijn schouder mee en niesde toen kort, waardoor er een gigantische bloem voor Peeta groeide. Die knikte alleen maar en zei "Vind ik ook."

Nerisse ging bij de jongen zitten. Wel op een afstandje want ze wist niet zeker of hij het wel zo fijn vond dat ze erbij kwam zitten. Nerisse zat net toen Ice achter haar langs scheerde en nog even vloog voor ze achter haar landde. Nerisse aaide haar even over haar kop.

Peeta glimlachde en zei ''Ben je bang voor me?'' Hij draaide zich naar haar toe en haalde de bloem van zijn palet. Die zette hij voor zich tig op de grond. Daarna ging hij verder met het ''schilderen'' op het plaatje steen.

Nerisse schudde haar hoofd. 'Nee, ik ben niet bang voor je.' zei ze rustig tegen hem. Daar had ze geen reden voor. Nerisse keek Peeta aan. 'Moet ik bang voor je zijn dan?' vroeg ze hem rustig. Benieuwd naar het antwoord. Ze zou eigenlijk niet bang voor hem worden, hoe dan ook.

Peeta schudde rustig zijn hoofd. "Alleen dat je op zo'n afstand gaat zitten, daarom vroeg ik het me af. Maar je mag gerust blijven zitten hoor, dan maak ik dit af." Hij knikte naar het stenen plaatje. Die begon al aardig vorm te kijgen. Prim keek even mee en blies toen in het gras een evenbeeld van wat ze had gezien.

'Zo'n afstand is het toch niet.' zei Nerisse rustig. Het was hoogstens twee meter. Ze was benieuwd naar wat hij aan het maken was. 'Wat maak je dan eigenlijk?' vroeg ze dus maar aan hem. Ze keek naar Peeta. Daarna keek ze even naar Ice die het hier prettig vond met al die bergen.

Peeta glimlachde en zei "Dat zie je zo wel." Hij zei maar niet dat het al half in het gras stond, doordat de bloemen de contouren uitdrukten. Prim grinnikte en rende verder naar het meertje. Daar dook ze onder. Het gras golfde om haar heen, waardoor ze zo voor een zeedraak door zou kunnen gaan. Ze maakte een lelieblad, een gigantische en ging daarop liggen.

Nerisse keek hem glimlachend aan. Nu werd ze nieuwsgierig. Gelukkig had ze aardig wat geduld opgebouwd de laatste jaren dus kan ze afwachten. Maar dan moest hij er niet over door gaan praten. Nerisse keek even naar Peeta, 'Waar kom je eigenlijk vandaan?' vroeg ze hem maar.

"Ben je niet eens nieuwsgierig?" vroeg Peeta grijnzend. Hij keek even nadenkelijk en hij zei "Stier." Hij tekende langzaam verder en stopte toen. Hij keek kritisch naar haar en daarna naar het plaatje. Hij knikte langzaam en zei "Misschien is hij nu al goed genoeg." Hij keek nog even goed en zei toen "Maar blijf zitten, ik vind hem nog niet goed genoeg."

Sorry, had internet problemen
_______

Nerisse grijnste een beetje. 'Jawel, ik ben erg nieuwsgierig. En er gaan allerlei vermoedens door mijn hoofd maar ikz al nog even blijven zitten. En ik kom uit dit rijk hier, het rijk van de Tweeling.' zei ze rustig om het gesprek toch gaande te houden. Ze was nu echt heel benieuwd naaar hoe het eruit zou zien.

Peeta knikte. Hij zette nog een paar kleine lijntjes en zei toen "En nu vind ik hem af." Hij legde de plaat in het gras neer zodat ze hem niet zag. Hij keek even naar het meisje en zei toen "Ik ben trouwens Peeta." Hij glimlachde terwijl hij rustig bleef zitten. Hij was nooit van de handen schudden geweest, vooral ook omdat zijn handen meestal goor waren door deeg.
====
wat vind je hiervan?

Das een leuk liedje!
________

'Nerisse.'zei ze tegen hem. Ze glimlachte. 'Mag ik zien wat je gemaakt hebt?' vroeg ze hem maar. Hopelijk mocht ze hem zien want anders maakte dat haar nog nieuwsgieriger. Nu ze zijn naam en afkomst wist voelde het beter voor Nerisse. Het was oké. Misschien zou ze zometeen zelfs wat dichterbij gaan zitten.

Peeta grinnikte en zei plagend "Nee, je staat er vast niet goed op." Hij ging in het gras liggen en deed zijn ogen dicht. Hij zou het toch wel voelen of iemand het oppakte. Dan moesten ze in de aarde graven met hun vingers. Prim kwam uit het water en schudde het water uit haar "vacht" van gras. Daarna ging ze een eindje van Peeta en Nerisse liggen.

Nerisse keek zuur naar hem. 'Datmaakt me niet uit. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt en nu wil ik het zien ook.' zei ze. Ze stond alvast op en was met drie passen bij hem. Ze keek van bovenaf nar Peeta die er lag en liet een wind langs hem waaien die hard genoeg kon zijn om het te laten omrollen.

Peeta voelde dat hij bijna ging omrollen door de wind en maakte snel een klein aarden muurtje naast zich, waardoor hij net niet omrolde. Hij glimlachde en zei "Ach, waarschijnlijk ben ik toch niet snel genoeg om je tegen te houden." Hij deed een oog open en keek naar Nerisse. Hij knipoogde even en deed toen zijn oog weer dicht.

Nerisse grijnsde en zag het als een goedkeuring. Ze keek nog even naar Peeta maar ging daarna bij de plaat zitten. Ze pakte hem vast en ging eerst langs alle randen om te zorgen dat hij niet vast bleef plakken. Daarna draaide ze hem om. Ze maakte zichzelf gewoon nieuwsgierig door er zolang over te doen.

Peeta grinnikde en bleef rustig liggen. Prim merkte dat en grijnsde. Ze begon Peeta te besluipen. Dat deed ze elke keer als hij zijn verdediging liet zakken. Toen ze bij hem was grijnsde ze nog even, waarna ze over hem heen blies, waardoor er allemaal bloemen in zijn haar en op zijn kleding kwam. Prim grijnsde en zei ''Te laat, broodgast.''

Wat heeft hij eigenlijk getekend.
______________
Nerisse keek heel even naar Peeta en grinnikte toen hij onder de bloemen zat. Ze keek naar de tekening die hij gemaakt had. Ze vond het heel erg mooi. Nerisse glimlachte nog steeds en keek even naar Ice. Die genoot van haar rust maar werd ondertussen besnuffeld door konijntjes. Ze waren erg wit en pluizig. Het zal er grappig uit.

Nerisse
-------
Peeta keek verontwaardigd naar Prim en liet toen de aarde onder haar linker voorpoot verschuiven. Ze struikelde en gromde. "Te laat, grasdraak." zei Peeta grijnzend. Daarna stond hij op en haalde de bloemen uit zijn kleren en haar. Dat was irritant, maar ook wel weer grappig. Het was een spel tussen hem en Prim.