De bergweides - Rijk van de Tweeling

Valerio bracht hen omhoog. Hij ging achter Kurt zitten en sloeg zijn armen om zijn middel. "Kom op Talpa," zei hij en de dasmol verdween in de grond.

Loki landde met Scath, die uitgeput was door het vliegen al had ze het gevoel ook ergens anders door. Hij zag er niet goed uit. Zijn zwart was iets lichter geworden, hij was veel sneller vermoeid en kon alleen nog maar mentaal praten. Loki zuchtte zacht en keek rond. Ze was hier werkelijk nog nooit geweest. Ze pakte wat vlees uit een tas en gaf dat aan Scath.

sue rende door het bos en kwam niet veel later uit bij een grote ope weide, een berg weide op precies te zijn het was prachtig echt prachtig maar ze moest door ze moest het kamp van de 13ers vinden daar zou ze haar broer ook vinden die ze voor dood heild

Loki keek om van Scath toen ze voetstappen hoorde. Ze stond op en draaide zich in een beweging om. Ze had bijna haar mes gepakt toen ze een meisje zag. Ze schatte haar rond de zestien, zeventien dus die zou ze nog niet aanvallen. Loki had het de laatste tijd niet zo op mensen.

Met veel gerommel kwam Talpa Meles uit de grond. Valerio zat op zijn rug in zijn normale trainingsbroek. Hij sprong van de rug van de dasmol en trok zijn shirt uit, zoals altijd tijdens het trainen. Daarna wachtte hij op Kurt.

Bambi landde op de weides, om gelijk weer op te stijgen zodra Kurt was afgestapt, z was erg chagrijnig de laatste tijd, maar Kurt niet, dus hij bleef glimlachen toen hij zijn eigen t-shirt ook uitdeed."En, waar beginnen we dit keer?"vroeg hij aan Valerio.

"Gewoon, bij de krachttraining," zei Valerio en hij bracht hen naar de gebruikelijke boom. Hij greep de tak beet en zodra Kurt dat ook deed, viel de aarde onder hen weg. Hij trok zich op en keek tegelijk naar zijn echtgenoot.

Ik vind dat Chris en Dave nu gaan komen, vind jij dat niet? DIKKE PECH

Kurt glimlachte naar Valerio en trok zichzelf op, het ging al veel beter dan de eerste keer dat ze hier getraind hadden.

Chris liep druk pratend met Dave richting de weides en de boom waar ze altijd onder zaten, maar toen hij de twee mannen zag, bleef hij stokstijf staan... "Dave, we zijn niet alleen..." fluisterde hij.

"het gaat goed," zei Valerio tegen Kurt.

"Nou en," zei Dave. "Het zijn geen mensen van het weeshuis, dus relax broertje." Hij keek naar de mannen die in de boom hingen en kon het niet laten om naar de spieren te kijken en de ontblote bovenlijven.

Sorry

WHAHHAHHAHHA, als ik niet in een overvolle huiskamer had gezeten had ik me dood gelachen xD

"Gefascineerd broer?" vroeg Chris met een grijns op zijn gezicht "Okee dan, dan kunnen we er net zo goed gewoon heenlopen, toch?" zei hij voor hij zonder nog een enkel woord de weides opliep, in de richting van de boom.

Kurt glimlachte en bleef Valerio aankijken, maar toen hij voetstappe hoorde ging zijn blik naar de jongen die aan kwam lopen... Chris zwaaide met nogsteeds dezelfde grijns op zijn gezicht.

Valerio zwaaide terug en liet zich vallen. De aarde veerde een beetje mee. "Hallo," zei hij. Hij bracht de aarde weer in model.

Dave deed zijn best niet te blozen. Hij vond het fijn om zoiets te zien, maar schaamde zich tegelijk voor het feit dat hij homo was.

Kurt liet een paal aarde omhoog komen en liet zichzelf rustig zakken, hij knikte "Hallo."zei hij glimlachend.

CHris' ogen werden groot "A..Aardmagiërs!..." stamelde hij "Zag je dat broertje? Wij kune dat vast ook leren!" zei hij gefascineerd.

Meteen was Dave het homo-gedoe vergeten. "Ja, kunnen jullie dat aan ons leren?" vroeg hij blij. "In een weeshuis leer je namelijk niet zoveel. Ik ben trouwens Dave en dit is Chris." Hij sloeg een arm om zijn broertje heen.

Kurt keek even verward maar knikte toen "Vast wel, maar jullie moeten wel aardmagie hebben... En wacht... weeshuis...?"

Chris knikte "Ik weet het, niet echt de eerste plek waar je ons ziet..."

Kurt glimlachte even veelbetekendend naar Valerio

"Maar, ja, we hebben aardmagie, alleen we zijn nooit verder gekomen dan een aantal kiezel stentjes heen en weer laten bewegen..." ging Chris verder.

"Jullie willen zeker graag weg uit dat weeshuis?' vroeg Valerio. Hij had de blik van Kurt wel begrepen.

Dave knikte hevig van ja. Hij snapte al waar dit heen ging. "Ja, wij willen heel graag uit dat weeshuis." Hij keek bijna smekend naar Kurt en Valerio.

Chris grijnsde, het weeshuis was het enige wat hij ECHT haatte...

"Nou dan..." zei Kurt met zelf ook een grote glimlach "Waar is dat weeshuis, niet ver weg denk ik..."

Chris keek hen even aan "HEt is alleen dat we geen toestemmming hebben om hier te zijn, als we zomaar binnen komen wandelen lijkt dat me niet heel slim..."

Valerio floot even kort en Talpa Meles kwam uit de grond. "Jullie weten zeker nog wel waar jullie zijn ontsnapt?" vroeg hij. "Dan brengt Talpa jullie daarheen."

"Natuurlijk weten we dat nog," riep Dave uit. Hij liep al richting de dasmol. "Kom op Chris."

Chris grinnikte "Waarom ook niet..."zei hij en hij begon op een rustig tempo richting de dasmol te lopen, maar hij had te veel energie en hij schoot Dve voorbij.

Kurt lachte terwijl hij op een rustig tempo richting Talpa liep.

Valerio hield Kurt tegen. "Kom op Kurrie," zei hij. "Wij kunnen beter op de rug van Bambi gaan en gewoon via de hoofdingang. Lijkt me dan alleen handig om normale kleren aan te trekken."

Dave sprintte achter Chris aan en al snel liep hij naast hem. Hij klom op de rug van Talpa.

Kurt knikte en floot, Bambi kwam meteen aanklapperen, ze keek met een 'WAT!?-blik'naar Valerio. "Stel je niet aan Bambi, ik weet dat je hem aardig vindt!"zei Kurt en hij klom op Bambi's rug.

Chris klom onhandig op de rug van de dasmol, die meteen onder de grond verdween. Chris slaakte binnesmonds een kreetje maar wist zich in te houden terwijl Talpa zich door de grond bewoog.

Valerio ging gemakkelijk achter Kurt zitten en sloeg zijn armen om hem heen. "Nou Kurrie," zei hij. "Het ziet er naar uit dat we moeten verhuizen." Hij drukte een kus in Kurts nek.

Dave vond het leuk om onder de grond te reizen. Overal zag hij aarde. Hij merkte dat Talpa er wel voor zorgde dat er geen aarde tegen hen aan knalde.

Kurt glimlachte "Ik heb nog een familie-woning, de dasmollen kunnen onze hulp wel gebruiken om daar gangen onder te graven ..." zei Kurt en Bambi steeg op, maar ze bleef in de buurt bij de grond en Talpa Melis.

"Mooi," zei Valerio. "Dan beginnen we zodra we kinderen hebben." Hij gin dichter tegen Kurt aan zitten. Hij was nog steeds liever op of onder de grond. "ik zal nooit kunnen wennen aan vliegen," zei hij.

Kurt glimlachte geruststellend, ookal kon Valerio, die achter hem zat, dat niet zien... "Ik weet het, maar af en toe moet geen probleem zijn, en er kan je niets gebeuren, misschien doet Bambi of ze je haat, maar ze is gewoon jaloers..." BAmbi gromde even afkeurend.

"Dat is mooi," zei Valerio. "Maar toch heb ik liever Talpa onder me. "Is niks tegen jullie, hoor Kurrie." Hij snapte wel waarom Bambi jaloers was. Tsi-Long en Talpa hadden er minder moeite mee. Maar toch, Kurt hoorde nu ook bij hem.