Raiden huis - rijk van de schorpioen

Cara keek hem aan met haar waterige rode ogen. Zijn ogen waren dood en als zijn glimlach. Weggevaagd door de jaren en het leven weggevaagd door haar. Daar zou ze niet mee kunnen leven maar toch deed ze er niets aan. 'Ja je bent te laat. Het spijt me, Ik wil dat je weet dat ik altijd van je blijf houden.' zei Cara. Ze stond op het punt om hem een knuffel te geven maar hield zich net op tijd in.

Het liefst wou Raiden om draaien en recht in het gezicht slaan. Er was maar een ding om dit erger te maken en dat deed ze. Het verhaal van ik hou nog altijd van je. Kom op je kan beter hem haten dan voelde Raiden zich tenminste een stuk beter. ´´Doe dat maar niet. Ga weg uit mijn leven en denk nooit meer aan mij´´ zei Raiden verbitterd. Nu liep hij echt weg. Hij wou haar nooit meer aan kijken. Het liefst wou hij dat hij nooit terug gekomen was naar deze rijken.

'Dat zal ik nooit doen Raiden hoeveel je me ook smeekt ik zal altijd van je blijven houden.' riep ze hem na. Daarna draaide ze zich om. Ze was in de war en niet een klein beetje ook. Ze had net haar liefde van haar leven weg laten lopen omdat ze zo graag bij Kenji wou zijn. Maar was dat echt wat ze wou ze wist het neit meer. Ze wist het gewoon niet.