Het open veld bij het legerkamp - Het rijk van de Schorpioen

Gytha had de dingen aangehoord en was begonnen met haar uitleg. Daarna had ze gezegd dat iedereen zich in groepen van twee moest verdelen en een klein wapen mocht gebruiken. Je mocht elkaar niet ernstig verwonden en niet doden. Ze moesten gaan oefenen. Gytha keek even schuin naar Vio en was benieuwd wat ze ervan vond.

Vio zag de mannen oefenen. Ze zag meteen dat bijna niemand echt op het voetenwerk lette maar dat was misschien ook niet echt heel erg nodig. Toch ergerde zich er een beetje aan omdat ze zag dat als daar beter op zou worden gelet dat de slagen harder en beter aan zouden komen. Vio keek terug naar Gytha.

'Op het voetenwerk letten jongens. Je tegenstander ligt dan zo.' riep Gytha, en net nadat ze dat gezegd had hoorde ze een paar doffe klappen. Ze grijnsde even en keek even weg van Vio. Ze vroeg zich af of zijzelf nou staarde of dat Vio staarde, Gytha kon nooit het verschil vinden.

Vio glimlachte. Gytha had duidelijk hetzelfde gedacht en dat vond ze wel fijn. Gevechten waren altijd zo veel makkelijker om te winnen als je op je voeten lette. De meeste mensen dachten dat het ging om de armen maar niets was minder waar. Ze keek naar de mannen die nu nog aan het vechten waren. Ze beheerste de wapens die ze gebruikte redelijk. Maar alles kon verbeterd worden.

Gytha grijnsde even en wachtte rustig tot de laatsten klaar waren. Eigenlijk vond ze het lesgeven best saai maar ze zou niet meer vechten. Ze moesten namelijk heel blijven. Gytha keek even naar Vio maar toen de laatste klaar waren voor zich uit. 'Nou, oké Dat was dus met wapens. Ik wil kijken of jullie sneller zijn zonder wapens. Maar maak er geen zinloze knokpartij van. Een snelle uitschakeling is genoeg.' zei ze.

Vio glimlachte. Gevechte zonder wapens vodn ze altijd heel interesant. Zeker omdat ze op zoveel vechtsporten ahd gezeten. Ze werkte daarom ook liever zonder wapens en ze wou wel eens weten hoe goed de mannen daar in waren. Met wapens vechten was altijd gemakeklijker maar zonder wapens was je pas echt goed als je dat goed kon. Tenminste dat vond zij.

Gytha grijnsde en ging op een boomstronk zitten, ze had toch niks beters te doen. Eigenlijk verveelde ze zich een beetje.. Waarom was je ook alweer hier heen gegaan? Schoot er dor haar hoofd. Ze keek even van Vio naar de mannen, naar hun voetenwerk naar de grond. Ze was verveeld.

Vio ging naast Gytha op de boomstronk staan. 'Doe je dit vaker?' vroeg ze aan haar. Ze vond het zelf nou nie thet leukste om te doen maar mischien dat Gytha daar anders over. Ze keek naar de groep mannen. Ze waren goed opgeleid maar alles kon verbeterd worden. hun voeten werk was nog niet helemaal perfect maar al wel redelijk.

'Nee, dit is de eerste en laatste keer.' zei Gytha. 'Het verveeld me zwaar.'gaf ze eerlijk toe aan Vio. Ze keek even naar haar. 'En, denk je dat je ooit zoiets zal gaan doen?' vroeg Gytha aan Vio, ze verwachtte het niet bij haar. Maar wie verwachtte het nou wel bij haar. Ze keek weer even naar de mannen.

'Nou zeker niet met zo'n groep.' zei Vio ze vond het zelf echt nietleuk om zo les te moeten geven. 'Ik vecht liever zelf.' zei Vio eerlijk. Ze keek naar de mannen. Er struikelde er een over zijn eigen voeten waardoor de ander trimofantelijk keek net alsof hij de man eigenhandig had neergelegd. Vio schudde haar hoofd. Dat was toch eigenlijk best wel triest.

Gytha knikte. 'Ik zou jou ook nog niet eht staan. En zelf vechten is natuurlijk het leukste.' zei Gytha met een grins. Ze keek naar Vio maar daarna voor zich en zag dat de laatste man neergelegd was. 'Fijn, geweldig gedaan allemaal. Jullie kunnen een korte pauze houden we gaan straks weer verder.' zei Gytha tegen ze.

'Ik snap werkelijk niet waarom die mannen dit nog nodig hebben.' zei Vio met een kleine glimlach. 'Als ze toch een beetje redelijk waren opgeleid konden ze dit soort dingen toch gewoon goed?' voegde ze er daaran vragend aan toe. Ze zei het wel zo zachtjes dat de mannen het niet hoorde.

Gytha haalde haar schouders op. 'Geen idee, maar ed meesten zijn niet heel erg goed.' zei Gytha zacht met een grijns. Ze keek even naar de mannen, de meesten praatten wat of dronken wat. 'Maar, wat doe jij meestal om te overleven?' vroeg Gytha om maar naar iets anders over te gaan.

'Vechten meestal steel ik een deel van mijn eten als ik op reis ben.' zei Vio. 'Verder heb ik nog een kleine ervenis waar ik soms wat geld van gebruik.' voegde ze er aantoe. Het was geen perfect leven maar ze was tenminste blij dat ze leefde. Zeker er waren dingen waar ze spijt van had maar ook dingen waar ze blij mee was dat ze ze had gedaan.

Gytha knikte. 'Ik werk dan als huurmoordenares en heb een flinke erfenis. Maar ik leef er goed van. Samen met mijn zoontje hoef ik niet heel veel geld te spenderen en heb ik genoeg voor leuke dingen.' zei Gytha met een glimlach tegen Vio. Nu had ze gelijk haar reden gegeven. Ze was benieuwd naar Vio's reactie, de meesten reageerden er niet zo goed op.

Vio keek heel even verbaast. Ze had niet verwacht dat Gytha een zoontje zou hebben. Maar al snel dacht ze dat dat eigenlijk niet heel raar was. Er waren wel meer mensen met kinderen. 'Hoe oud is je zoontje?' vroeg ze toen. Ze vond kinderen eigenlijk wel schattig maar zou er nooit zelf een willen. Veel te veel gedoe wat haar betreft.

Gtha keek naar Vio. 'Een jaar oud.' zei Gytha. 'Maar eerlijk gezegd had ik liever nog gewacht met kinderen.. Maar onder dwang kom je niet uit. Daardoor heeft James zijn vader en opa en oma niet meer. ' zei Gytha eerlijk tegen Vio. Niet dat ze niet blij was met James, maar soms wilde ze ook gewoon even alleen ziijn.

Vio knikte. Ze vond het erg voor Gytha dat ze was gedwongen om kinderen te krijgen. 'ik snap het wel dat je er liever mee had gewacht.' zei Vio eerlijk. 'Mag ik vragen wat er met zijn vader en opa en oma is gebeurt?' vroeg ze toen aan haar.

'Zijn vader heeft mijn ouders en broer vermoord en ik daarna hem.. Vandaar die erfenis. Maar ik kan goed toneelspelen dus niemand vedacht me aangezien hij vergiftigd was en dat in het eten zat.' zei ze tegen Vio. Ze was de eerste tegen wie ze dat echt bekende, dat ze het wilde vertellen.

Vio dacht daar even over na. 'Het is terecht dat je hem hebt vermoord.' zei Vio toen. Ze had dzt zelf ook gedaan. Zeker als ze de man niet had gemogen. De man had iets gedaan wat onvergevelijk was, hij had de familie van zijn vrouw gedood. Ze wreef even over haar ringvinger. Ooit zou daar mischien een ring komen te zitten maar ze hoopte eigenlijk van niet. IN ekl geval niet van een man.

'Ja, misschien wel. Maar misschien was het beter geweest als James nog iemand had gehad die voor hem kon zorgen.' zei Gytha eerlijk. Ze keek even naar Vio die over haar ringvinger wreef. 'Zit je iets dwars?' vroeg Gytha uit het niets aan haar en ze probeerde Vio goed aan te kijken.

Vio twijfelde of ze er iets over zou zeggen. 'Nee niet echt. Alleen...' zei ze. Ze durfde het niet echt toe te geven. Ze was bang voor de reactie van anderen. Al had ze niet het idee dat Gytha haar erom zou beoordelen. 'Ik ga zowiezo nooit kinderen krijgen. Niet omdat ik het niet wil of niet kan maar ik val niet op mannen.' kwam er toen als een woorde stroom uit haar mond. Ze keek Ghtha even verlegen aan.

Gytha beet op haar lip. 'Nou, dan zal ik je ook eens wat vertellen. Misschien is dit wel het laatste kind dat ik gekregen heb. Ik val op mannen en vrouwen.' zei Gytha. Ze keek Vio een beetje blozend aan. Ze had het vaak wel ontkend maar toch was het zo en het werd voor haar gevoel tijd dat ze het moest accepteren.

Vio keek eerst een beetje blozend en toen met een klein glimlachje naar Gytha. 'Weet je dat je de eerste bent tegen wie ik dit vertel.' zei Vio tegen haar. Vio bloosde nog steeds een beetje. Ze vroeg zich af waarom ze het eigenlijk altijd ontkende. Ze was normaal nooit bang voor andere maar als het om iets persoonlijks ging wel.

Gytha glimlachte een beetje terug. Zelf had ze ook nog blozende wangen. 'Voor mij hetzelfde. Eerst wilde ik het ontkennen maar ik vind dat onnodig..' zei ze zacht. Ze keek naar Vio en glimlachte nog steeds. Het voelde fijn om het kwijt te kunnen aan iemand die vrijwel hetzelfde voelde.