Het open veld bij het legerkamp - Het rijk van de Schorpioen

Dit is HET legerkamp voor net aangekomen soldaten, het kamps is niet heel groot omdat het als doorreis kamp gebruikt word. Veel soldaten gaan vanaf hier verder naar het front bij de grens, of gaan naar een legerbasis om het volk onder controle te houden. Dag en nacht is er beweging in het kamp en het zal er nooit helemaal stil zijn, vlak naast het kamp is een groot open veld, dit word vaak gebruikt door net aangekomen soldaten om te tellen of iedereen er is en simpele oefeningen en trainingen. Ook word dit vaak gebruikt als lospunt van goederen. Het open veld zal nooit helemaal leeg zijn, maar kan soms best rustig zijn. Veel meer dan wat vertrapt gras zul je er niet vinden.

regels: vrij, voor 12ers ishet niet verstandig om hier te komen als je niet op een gevecht uit bent.

Er was een te grote en eigenlijk te luxe tent opgezet voor Seth, vond hij zelf. Hij was niet meer zo aan zulke luxe gewend sinds hij niet meer bij zijn familie woonde. Seth rekte zich even uit waardoor zijn atletische lijf goed uitkwam, niet dat hij het zelf door had. Hij droeg een donkerblauw tuniek met daarover een soort leren beschermvest. Een dun zilver zwaard hing aan zijn linkerzij en zijn gezicht stond ietwat grimmig.

Alexis vloog met Carlos door de lucht, ze had de vraag gekregen of ze eens wilde kijken hoe het ging bij het doorreis kamp. Zelf had ze hier nauwelijks gezeten, voor je het wist waren ze namelijk al verder met de grens. Alexis pakte een elastiekje die rond haar pols hing en bond haar inmiddels weer lange haren bij elkaar. Toen haar haren eenmaal naar achteren hingen begon Carlos de landing in te zetten. Vanaf de positie van waar ze nu zat zag ze dat er weer een grotere luxere tent opgezet was, dat betekende dat er weer iemand met de gave gearriveerd was.

Seth liep zijn tent uit. Nog steeds hoopte hij op dit soort momenten dat Sera buiten op hem wachtte. Maar tevergeefs... Door een windvlaag van zand moest Seth zijn ogen stevig dichtknijpen, toen hij dacht dat het over was opende hij ze weer voorzichtig en keek naar de lucht. Daar was een draak met berijder verschenen. Seth bleef er naar kijken, in verwachting dat ze zouden landen. Wat dan ook gebeurde.

Met een soepele landing op het gras, waarvan Alexis blij was dat het droog was, lande Carlos netjes op het open veld. Ze sprong van de felrode draak af en gaf Carlos tevreden een klopje. "ik kan wel even kijken of er iets als hete pepers zijn." fluisterde ze in zijn oor, al dacht ze niet dat zo'n kamp dat soort groenten ter beschikking had. Alexis blik ging het kamp rond, en zag dat er iemand voor de luxe tent stond, dat was het geval, even stak ze begroetend haar hand naar hem op.

Seth stak kort zijn hand op naar de vrouw die van de draak was gesprongen. Hij ging met een hand door zijn bruine haar en bleef naar de draak en de vrouw kijken. Was ze toevallig in de buurt geweest of was ze informatie voorzien voor hem? In plaats van op haar af te gaan bleef hij gewoon wachten tot zij het initiatief zou nemen naar hem toe te stappen.

Alexis merkte dat de jongen nou niet bepaald in een goed humeur was, of zo verlegen was dat hij niet durfde te komen. Of het was wat anders, maar zoveel kon ze niet verzinnen wat het anders kon zijn. Carlos gromde instemmend met haar voorstel. Wachtend tot enkele marcherende soldaten en een paar mannen van de cavalerie voorbij waren liep ze naar de jongen voor de tent. "Nieuw, honey-love?" vroeg ze vrolijk aan hem, voor het eerst in tijden had ze weer reden om echt vrolijk te zijn.

'Ligt eraan helemaal aan wat je onder nieuw verstaat,' zei Seth niet onvriendelijk. Hij nam de vrouw voor hem even op. Hoe zou hij met haar om moeten gaan? Vroeg Seth zich af. Met mannelijke hoffelijkheid? Simpelweg als een gelijke of haar als een meerdere zien? Al hield Seth daar helemaal niet van, om iemand als zijn meerdere te beschouwen...

(ben ffies eten, zo terug!)

Alexis nam de jongen zonder woorden even in zich op, hij zag er wat terughoudend uit, maar dat kon ook aan haar over enthousiast zijn liggen, al viel het nog wel mee in verhouding tot sommige andere mensen, die waren gewoon eng als ze druk of enthousiast zijn. "Tja, ik weet niet hoe lang je hier al bent, niet waar." reageerde ze op zijn vraag annex opmerking.

(ik typ soms een beetje rare zinnen merk ik... niet op letten, gaat per ongeluk dan let ik niet helemaal op ofzo )

'Ik ben niet nieuw voor Zenan de Wijze. Ik ben niet een nieuwe aanwinst voor het Dertiende Rijk. Maar ik ben wel nieuw voor jou.' Seth glimlachte even naar haar. Hij bezat wel over sociale vaardigheden, of mannelijke hormonen: hij wilde alleen zo min mogelijk over zichzelf kwijt. Zodat mensen hem niet echt zouden leren kennen, waardoor hij emotioneel zo min mogelijk betrokken zou kunnen raken. Toch stak Seth een hand uit naar Alexis. 'Ik ben Seth' stelde hij zich voor. Zijn verdere namen niet ter sprake brengend. Zolang ze er niet naar vroeg was het niet van toepassing, toch?

Weetje dat dat mij nog helemaal niet is opgevallen, dus no worry :p
-
Alexis grinnikte om zijn uitleg, als hij niet nieuw was voor Zenan de Wijze verbaasde het hem dat hij hier pas zo laat arriveerde, misschien was het wel een troef van hem. In ieder geval was het iemand die met de gave het 'team' kwam versterken. Vriendelijk schudde ze de hand van de jongen de zichzelf voorstelde als Seth. "Aangenaam, ik ben Alexis genoemd." stelde ze zich op haar beurt voor. "Maar jij bent dus iemand met de gave." stelde ze nu hardop vast.

Seth knikte 'Lucht en bliksem,' voegde hij eraan toe. Zijn donkerblauwe ogen gleden naar de vuurrode draak van Alexis en bleven daar iets te lang hangen voordat hij zijn blik weer op haar gezicht liet vallen. 'Is er nog belangrijk nieuws?' vroeg hij.

Alexis knikte op zijn krachten "vuur en glas zijn de mijne." bijna onopvallend maakte ze een vonkje tussen haar vingers die ze bijna gelijk weer in het niets deed verdwijnen. "En dat is Carlos" stelde ze de draak voor die ondertussen al te eten gekregen hadden en heerlijk zat te genieten van enkele hete pepers. Het verbaasde haar dat Carlos dat voor elkaar gekregen had, maar toen herrinderde ze zich dat ze hier al 1 keer eerder geweest was en ze toen speciaal een enorme bak pepers aangeschaft had en deze achter gelaten had voor de koks. "Het ligt eraan, wat weet je nog niet, en het ligt eraan wat je wilt weten."

'Of er nog aanvallen zijn geweest die niet helemaal zijn gelopen volgens plan waar ik deze troepen naar kan sturen of zoiets' zei Seth een beetje vaag. 'Wil je misschien iets drinken?' vroeg Seth kort daarna, die zelf wel dorst had. Hij duwde de grote flap van zijn tent opzij (die zo groot was dat er een scheiding tussen slaapgedeelte en zitgedeelte zat) en bood haar aan om naar binnen te gaan.

Alexis knikte en liep voor Seth de grootte tent in, daar bleef ze in het midden staan voor ze antwoord gaf op de vraag van Seth. "We hebben laatst enkele vooruitgangen geboekt, bijna over de gehele grens lijn enkele kilometers. Maar dat is nietes in vergelijking wat we nog moeten, vooral het Rijk van de vissen gaat denk ik een probleem worden, en we hebben laatst enkele dorpen verloren aan de rebellen." legde ze snel uit wat de situttie was.

'Dus het beste is om richting het Rijk van de Vissen te gaan?' zei Seth terwijl hij een stoel achteruit schoof voor Alexis. Hij liep daarna richting een box waar onder andere drinken lag opgeslagen. 'Wat wil je? vroeg hij aan haar met zijn rug naar haar toe.

"Het is een eiland" dit zei ze voor de zekerheid, ze wist niet of Seth dit al wist. Ze liet zich op de stoel zakken die Seth naar achteren schoof. "Dus mij lijkt het handigst om eerst het vaste land onder de hoede van Zenan te krijgen, dan met een grote vloot het eiland van verschillende kanten benaderen." strijdplannen verzinnen waren niet het sterkste punt van Alexis, zij was beter in het uitvoeren van de plannen en zorgen dat ze tot een goed einde kwamen. Ze keek naar Seth die in de drankbox aan het kijken waren "Doe maar gewoonw ater."

'Oh, nee ik had nog niet over de ligging van het rijk van de Vissen gedacht...' zei Seth terwijl hij water voor Alexis neerzette en zelf ook plaats nam tegenover haar. 'Wat je zegt klinkt wel als een goed, maar nog vrij grof plan' zei hij er daarna achteraan met een kleine glimlach rond zijn mond. 'Het zal waarschijnlijk beter uitgewerkt moeten worden en hier en daar wat bijgeschaafd.'

Alexis pakte het glas aan, nu pas merkte ze hoe droog haar lippen waren. Ze nam een slok voor ze antwoorde. "Ik denk het ook, ik denk ook dat dat de rede is waarom ze mij nooit als strategisch adviseur gevraagd hebben." grapte ze. "Gelukkig zijn er andere weer beter in." zei ze terwijl ze Seth met een glimlach aankeek. Het was al een aantal weken geleden dat er iemand aangekomen was met de gave, iets wat niet overbodige luxe was.

Seth nam haar gezicht nog even op met zijn donkerblauwe ogen. Zijn glas met water zat nog helemaal vol en hij draaide het een beetje rond tussen zijn gebruinde handen. 'Hoe staat het verder met het land?' vroeg hij toe. Seth wilde weten of er veel armoede was, of overdreven veel slachtingen. Als hij zoiets hoorde zou hij iets moeten doen van zichzelf. Onnodig geweld tegen vrij onschuldig - ontwetende - burgers ging hem toch te ver.

Alexis keek hem nu op haar beurt vragend aan, "Wat bedoel je? Welk land?" ze snapte niet helemaal wat Seth ermee bedoelde. Weer nam ze een slok van het heerlijke koele water, het was toch een voordeel dat ze hier als weinige echt gekoeld vers drinken hadden. In het begin had ze het oneerlijk gevonden in tegenstelling met de gewone soldaten, maar nu was ze er redelijk aan gewend. Ze zette het glas rustig naast haar neer, zonder haar blik van Seth af te houden.

'Ik bedoel hoe staat het met al deze rijken waar Zenan de macht over wil hebben. Kan je omschrijven hoe er er ongeveer aan toe gaat?' vroeg Seth terwijl hij haar indringend aan bleef kijken. Zijn handen draaiden het glas iets sneller rond. Hij stopte pas toen er wat water overheen klotste.

Gytha liep in haart zwarte jeans met zwart straks shirtje en grijze leren jasje het veld op. Haar wapens hingen aan haar riem en ze liep zonder enig teken van moeite op haar zwarte pumps. Haar haren zaten in een losse staart. Ze was op zoek naar de groep soldaten die net aangekomen waren aangezien daar een leider bij zat die haar informatie moest gaan verschaffen.

Vio liep over het veld. Ze was een paar dagen geleden aangekomen en wist eigenlijk nog niet waar ze heen moest. Ze wou een doel hebben zeker op dit moment. Ze verveelde zich hier en kon alleen maar een beetje oefenen met vechten. Vio was zo in gedachtes verzonken dat ze tegen een meisje opliep. Ze keek haar aan. Ze zei niets en voelde maar een ding hin haar opkomen. Woede en niet een klein beetje ook. Ze hield zichzelf zo goed mogelijk in bedwang.

Gytha keek net de andere kant op toen iemand tegen haar opbotste. Ze keek om en zag een meisje, tot haar eigen geluk was ze recht op blijven staan. 'Kun je niet uit je doppen kijken?' zei Gytha geirriteerd. Ze had een slechte nacht gehad dus ze was al best wel chagerijnig dus dit kon ze er dan echt niet bij hebben als ze een afspraak had.