Grot van Andromeda en Deryl --- blubjes rijk

"Geloof me, dat heb ik me ook al afgevraagd." Zei Leida kalm. Ze wou eigenlijk zo snel mogelijk weg zodat ze zich weer in een training kon storten die haar gedachten van Drew afleidde. Maar dat leek haar een tikkeltje onbeleefd, dus ze bleef maar onhandig staan.

Droom haalde diep adem. en ontspande zich toen. "Niet stressen rustig blijven" mompelde ze zacht voor ze haar ogen opende en Leida eenkeek met haar emotieloze gezicht "Dankje dat je ons ingelicht hebt" ze knikte "Ik merk dat je weg wilt, mag ik je een tip geven? Blijf goed voor jezelf zorgen, ik heb al vaker dit soort tegenslagen gehad, dus geloof me nu maar, vechten helpt neit." ze stond op.

'Bedankt voor je advies. Maar ik heb altijd al gevochten en ben niet van plan om daar nu mee op te houden. Sorry.' Zei Leida kalmpjes. 'Tot ziens.' Ze glimlachte nog even half naar Andromeda voor ze de deur uitstapte. Ze liep het bos in en begon daar maar nog een training.

Droom schudde haar hood terwijl ze leida nakeek. Ze zuchtte en liep weer naar binnen. Ze liep naar de slaapkamer en kroop onder de dekens. Ze meots bijslapen.

Derryl had weer een paar uur samen met Abigail gezocht naar Maggie. Hij had haar alweer niet gevonden en werd er langzaam gek van. Hij was doodmoe en liep naar de slaapkamer. Hij ging naast Andromeda liggen en viel vrijwel meteen in slaap.

Toen droom na een lange tijd wakekr werd van een rustige slaap stond ze op en begon aan een gezonde groentesoep. Ze moest goed eten met die baby op komst. toen ze klaar was wekte ze deryl "Liefje, word je wakker" zei ze zacht

Derryl deed langzaam zijn ogen open. Even dacht hij dat hij Maggie zag, maar toen hij wakkerder werd zag hij dat het gewoon Andromeda was. 'Jahoor.' Mompelde hij onduidelijk en hij stapte van het bed af voordat hij Droom een kus gaf.

Droom gaf hem een kus terug voor ze weer kalm naar de keuken liep en weer verderging met haar soep. uiteindelijk zette ze twee borden op tafel en stuurde ze vol emt soep "Deryl, ik heb soep staan, en ik moet wat vertellen, wat neit zo leuk is. Leida kwam het me vertellen voor ik in slaap viel."

Derryl voelde het al aankomen. 'Er is toch niets aan de hand met Andrew he?' Vroeg hij aan Andromeda. Hij ging naast haar zitten en sloeg zijn arm om haar schouders. 'Vertel het maar.' Zei hij rustig, hij bereidde zich voor op het ergste.

Andromeda haalde diep adem "deryl, hij...hij...hij is..." toen werd haar stem verstikt door de tranen die ze zo lang had opgekropt. Ze deed haar handen voor haar gezicht en haalde schokkerig adem "Hij is overleden" ze barstte nu echt in huilen uit. HEt was haar enige familie lid waar ze echt een band mee had opgebouwd. Hij was de enige geweesd die met hun omging ondanks het feit dat ze overgestapt waren, en een beste vriend van maggie. "Eerst maggie onvindbaar, en hij nu dood. Deryl wat mmeot ik nu" ze had har gezicht in zijn shouder verborgen en ze huilde zijn shirt helemaal nat.

'Niet in paniek raken.' Zei Derryl kalmpjes tegen Andromeda. 'Kalmeer nou eens.' Hij streek met zijn hand over Andromeda's haar maar hield verder zijn mond. Hij kon er niet meer tegen om haar zo te zien, snapte ze dat niet? Terwijl zij duidelijk zichtbaar instortte brokkelde hij van binnen ook af.

Droom snifte. en ging overeind zitten ze veegde de tranen van haar wangen en haalde diep adem "Ik denk dat het wel weer een beetje gaat, sorry dat ik me zo liet gaan" zei ze met nog steeds sporen van de huilbui in haar stem

Derryl glimlachte. 'Het is niet erg.' Zei hij rustig. 'Eet nou maar wat soep. Dan ga ik weer zoeken naar Maggie.' Hij zette een kom soep voor haar neer en liep naar buiten. Abigail volgde hem. Eenmaal buiten stapte hij op haar rug en verbreedde zijn zoekgebied met nog eens tien kilometer.

Andromeda knikte zwakjes en roerde met een lepel wat in de soep. Het zag er wel goed uit maar voor de zekerheid pakte ze nog wat fruit. Droom zuchtte en begon met eten. Ze moest en zou gezond blijven voor eht kleintje.

Levi surfde op een golf water door het bos. Voor de deur van de grot stapte hij af en klopte aan. Hij speelde met de golfjes voor de grot en wachtte tot er open werd gedaan.

Droom stond op en liep ene beetje zwakjes naar de deur. Ze deed open "Oh, jij bent het levi" zei ze emotieloos, net zo als haar gezichtsuitdrukking. Droom was bleek en had wallen onder haar ogen, haar haar zat nog steeds in ene slordige vlecht. "Ik was net aan het eten" ze ging weer aan tafel zitten en at verder van ahar soep met extra fruit.

"Kom ik ongelegen?" vroeg Levi. "Want dan draai ik weer om. Je ziet er niet goed uit. Kan ik ergens mee helpen? En waar zijn Derryl en Maggie? En je moet het zeggen als ik te veel vragen stel." Hij ging tegenover Droom aan tafel zitten.

Andromeda beet op haar wang om een huilbui te onderdrukken toen ze na een paar minuten zichzelf overwonnen had haalde ze diep adem "Deryl is buiten. Maggie is al meer dan een week zoek. hij gaat nog telkens zoeken, ik ga neit, ik heb mijn rust nodig" ze zuchtte "Ik heb voor het eerst sinds die miskraam weer die erge nachtmerries, en ik dwing mezelf om zoveel mogelijk te slapne en op gezond dieet te gaan. Met een nieuw kind op komst moet alles vlekke loos verlopen" het laatste deel zei ze vastberaden en meteen begon ze weer aan haar gezonde groente soep/

Levi beet op zijn lip. Maar toen hij hoorde over het nieuwe kind dat er aan kwam, zei hij vastberaden: "Droom, ik weet dat jullie het er niet mee eens zijn, maar je moet naar het ziekenhuis. Het is sowieso beter om daar te liggen piekeren over wat er allemaal gebeurt. En het is ook beter voor een nieuw kind." Hij pakte over tafel haar hand. Om aan te geven dat hij het best met haar voor had.

Droom keek moeilijk "Maar wat als maggie terugkomt en het huis verlaten vind" nu was het moeilijker om haar emotieloze masker te bewaren. je kon zien dat ze emotioneel op instrten stond en dat haar streven naar een gezond kind het enige sprankje nut was waarom ze nog een zwakke poging deed zichzelf staande te houden.

"Ik zal er voor zorgen dat dat niet gebeurd," beloofde Levi aan Droom. Hij floot even schel en een paar seconden later stak Lauren zijn kop door de deur. De draak legde één van zijn snorsprieten op Levi's hoofd, zodat die uit kon leggen wat de bedoeling was. "Dus je bedoelt dat je mee gaat?" vroeg Levi aan Andromeda.

Droom beet op haar wang "Ik weet het neit hoor, ik wil eerst nog met deryl praten...." begon ze terwijl ze doods in haar soep roerde. Ze zuchtte. Ze had geen honger, al die tijd dat maggie weg was al neit meer. Maar toch dwong ze zichzelf om tenminste het minimum te eten. Op sommige dagen lukte het zelfs om iets met wat meer kalorieen binnen te krijgen. Al met al was ze ernstig vermagerd.

"Droom," zei Levi. "Maggie is nog maar zes, maar erg volwassen voor haar leeftijd. En Derryl zal achter jouw keuze staan. En ik zal je, als je dat wilt, ook beloven dat niemand anders jou behandelt dan ikzelf. Maar je moet ook denken aan je kind die er nog niet is. Je bent tot op het bot vermagerd. Laat me in elk geval een echo doen, dan kan je daarna nog verder kijken." Hij keek haar smekend aan.

Droom staarde naar haar bord. Ze voelde de drang om alle opgekropte emoties van de laatste week allemaal af te reageren op levi die dan maar even pech had. maar ze had de laatste 6 jaar aan haar zelfbeheersing gewerkt. Dat moets ook wel nu ze het niet meer af kon reageren aan enorme grizzlys. "Ik wil het nog steeds bespreken met deryl. Je meot begrijpen dat ik het neit echt op heb met ziekenhuizen, en weeshuizen, en winkels, en winkelen, en mensen" ze grijnsde zwak "Dus ik wil vragen of deryl eht ook het bese vind, net als jij"

Levi zuchtte: "Dan ga ik nu meteen naar hem op zoek." Hij stond op van tafel en liep naar Lauren, die meteen wegvloog. Daarna ging Levi weer aan tafel zitten. "En al ga je niet naar een ziekenhuis, ik ga er voor zorgen dat je zonder problemen hierdoorheen komt."