Grot van Andromeda en Deryl --- blubjes rijk

'Je bent wel een dertiender, en je liegt er ook nog over.' Zei Derryl bars, en er verscheen een vuurrode aurabal in zijn hand. Het was een andere kleur dan liefde, het was de kleur van woede. Dezelfde woede was ook in zijn ogen af te lezen, samen met een hoop bezorgdheid.

"Okee , ten eerste , ik ben geen 13er...tenminste ... niet meer... en ten tweede , mag ik niet op bezoek komen bij mijn vriendin Maggie? ..." zei Kurt half beledigd , hij had even behoefte aan ander gezelschap dan VAlerio of Bambi ... Vond hij het , waren ze ook niet eens blij hem te zien , naja , Maggie wel...

Andromeda zuchtte en legde een hand op Deryls schouder "Lieverd, kalmeer tenminste een heel klein beetje" ze keek hem aan "Ik weet niet, het klinkt ergens wel waar" ze opende de veldvls om haarmiddel "Maar toch"

De aurabal veranderde van het kwade rood in de regenboogkleuren die hij normaal had. Derryl zuchtte. 'Je liegt ook over je geloof, wie zegt dat je niet liegt over je intenties?' Vroeg hij aan Kurt, terwijl hij hem nog steeds met een oplettende blik strak aankeek.

"Wie zegt dat ik lieg over mijn geloof...? Kennen jullie VAlerio ? 100% 12ver , en mijn vriendje , denk je nou dat ik jullie ga vermoorden? of nee , je geloofd me zeker niet omdat ik toch lieg over mijn geloof!" barste Kurt uit.

EEn spiertje in andromedas nek spande, en ze balde haar handen to vuisten, nu was hier iemand zielig aan het doen, en ze moest zich weerhouden om een weerwoord te geevn dat hem er misschien anders over zou laten denken. Over broers en zussen die je neit eens kon vertrouwen als ze met je kind speelden, over aleen zijn het grootste deel van je leven, over haar verdriet van de miskraam waar ze nog steeds onder leed. "Ik.. ga even naar buiten" kwam uit haar mond en ze draaide zich om en liep naar buiten. Ergens had ze wel een flauww vermoeden waarom Deryl ooit rookte. Ze ging op een richel zitten en smeet rotsjes in het water teerwijl z twee sterke gevoelens onderdrukte, de drang om in huieln uit te barsten, en het gevoel dat ze de nek van IEMAND moest omdraaien.

Derryl stond in tweestrijd. Hij moest of achter Droom aangaan of hier blijven om met Kurt te praten. Tot nu toe zag hij niets gemeens of slechts in zijn aura, en Maggie leek hem wel te mogen. Ze klampte zich vast aan Derryl's been. 'Waarom is jouw krans boos papa, Kurt is heel aardig hoor.' Zei ze met grote ogen van ongeloof tegen Derryl. Derryl zuchtte. 'Ik denk dat ik je wel kan vertrouwen met Maggie terwijl ik ga voorkomen dat mijn vrouw van een klif afspringt, maar een verkeerde beweging en je bent er geweest. Begrepen?'

Andromeda smeet steentjes zo hard weg als ze kon,ze wist dat ze nogal agressief en opvliegend was en moest zich maar proberen in te houden, blijkbaar was hij gen gevaar, maar je moest altijd opassen, ze kon haar broers en zussen niet eens met haar kind vertrouwen, zelfs met drew bleef ze op haar hoede. Hoe moest dat dan met een praktisch vreemde

Derryl floot en Beowulf kwam aanlopen. De wolf hield Kurt en Maggie nauwlettend in de gaten. Zo kon hij met een gerust hart naar Andromeda gaan. Hij liep de grot uit en ging naast haar zitten. Hij streek met een hand door haar haar. 'Sorry dat ik soms zo overprotective ben.' ( Ik weet het nederlandse woord voor overprotective niet xD) Zei hij verontschuldigend tegen haar.

Droom glimalchte "Geeft neit, ik moest even weg lopen om niet uit te barsten, ik wilde graag tegen die Kurt terug schreeuwen dat hij lang neit zo zielig is, en dat we een reden hebben om beschermend te zijn, als we haar ooms en tanres van mijn kant niet eens bij haar kunnen vertrouwen, zelfs bij drew ben ik nog op mijn hoede."

Kurt wou ergens tegenaan schoopen , hoe kon hij zo stom gedaan hebben , maar hij deed niets , hij zakte door zijn knieèn zodat hij op ooghoogte stond met Maggie. "Dus , ze zitten in therapie?" zei hij alsof er helemaal geen onderbreking was geweest "slim van je... zo voorkom je dit soort dingen..."

Maggs lachte en klapte in haar handjes "Ze zitten in therapie, De Zeman en de rebennen moetnen ook in therapie dus de ridders geven voorbeeld" ze lachte vrolijk en gaf Kurt een knuffel "Maar niet boos zijnj op mama en papa, al mijn tantes en ooms horen bij Zeman, en zij aan de kant van de rebennen" het pientere kleutertje lachte.

Kurt glimlachte "Ik ben niet boos hoor , in tegendeel... ik ben blij je weer eens te zien Mags..." hij gaf haar ook een knuffel en glimlachte naar de riddertjes, "Wat een stomme ooms en tantes heb je dan..." zei hij , ookal had hijzelf ook ooit bij 'zeman' gehoord...


weetje , Valerie is niet bij zeman...

ehh niemand hier weet van valerie

Magiie lavchte "Ze doen mij niets, maar mama en papa toch een beetje bang en op hun hoede" ze lachte "Oom drew is het liefst, tante stelle ging bijna met mama vechten, oom diego werd boos omdat mama niet heel blij was met nog een familie lid die bij de vijnd hoorde, en tante lyssa heb ik nog niet gezien" ze glimalchte "Ome drew en mama zeggend at ze mama al niet aardig vond toen mama bij zeeman hoorde"

uuhm jawel , maggie noemde haar soortvan tante val volgensmij was het in de zwijgzame vreemdeling...
en val wist helemaal niet dat diego 13er is xD ik niet xD


"Ik snap dat ze op hun hoede zijn ... dat had ik ook wel gemerkt..." zei Kurt , hij schaamde zich voor wat hij eerder gezegd had, misschien moest hij zometeen even met andromeda en Derryl gaan praten... maar hij zou niet naar ze toe gaan, hij wachtte wel. "Wat bedoel je met krans....?" vroeg Kurt aan Maggie nadat hij even teruggedacht had.

Maggie gliamlchte "Papa en mama zeggen dat het een..." ze keek moeilijk "een... Oula heet" ze glimalchte naar Kurt "Ik zag ze altijd an en dacht dat iedereen ze zag, maar mama ziet ze niet, aleen papa en ik" ze glimalchte en speelde verder met haar riddertjes

Kurt knikte begrijpelijk "Dus je ziet aura's maggie? Goed van je... dat kan je helpen bij de terapie , dan kan je zien of ze echt aardig tegen elkaar doen , of maar doen alsof!" zei hij terwijl hij met een glimlach toekeek hoe maggie met haar soldaatjes speelde.

T zijn ridders geen soldaatjes

Maggie glimalchte "Kurrrt" (let op de rollende r) "Heb jij een verliefd, net als mjn papa en mama, en oom diego en tante val, of net als oom drew niemand" ze speelde met haar tong uit haar mond verder met de riddertjes

sorry hoor xD en Maggie weet echt de verkeerde vragen te stellen he... oftewel , inge weet de verkeerde vragen te sellen xD


Kurt glilachte , hoe kon hij het uitleggen... "Je ik ben verliefd..." begon hij "Maar niet zoals jouw vader op een vrouw... Ik ben verliefd op een andere man , en hij op mij , snap je dat?"vroeg hij aan Maggie , hij zou het meer dan begrijpen als MAggie haar hoofdje zou schudden.

Kim,kurt mag blij wezen dat maggs hoogbegaaft is, net als haar moeder

Maggie knikte "Ja" ze ze speelde weer verder "Hoe heet hij?" vroeg ze terwijl ze kurt meesleepte naar haar kamer, Ze lachte en pakte haar hobbelpaard "Jij mij moetne duwen" zei ze meet een lach.

dank dein hemel xD

Kurt glimlachte even verwart terwijl hij zei "Valerio , hij heet Valerio..." en hij hees Maggie op het hobbel paard. "O ? moet ik dat?" zei hi en begon haar met een glimlach te duwen terwijl hij zich afvroeg hoe het er buiten aan toe ging.

'Droom, ik merk hoeveel pijn jou dit doet, is het niet beter om mijn kant van de familie achter ons te laten en ons aan te sluiten bij Zenan? Ik wil niet langer die constante dreiging van familieleden die met een leger ons huis kunnen komen binnenstormen. Ik wordt er gek van?' Hij gooide zijn hoofd tussen zijn opgetrokken knieën en legden zijn handen verstrengeld in zijn nek.

Andromeda knikte zwijgend "Daar zijn we het dan over eens, maar weet je zeker dat het ook oke is met jou dat je dan officieel de vijand bent van je broers en zussen ?" ze keek Derryl aan.

Maggie glimalchte "En is Valerio aardig, en voor wie is ie, de rebennen of de zeeman?" ze lachte van plezier door het schommelen terwijl ze de vragen stelde.

Okee, hier komt een KLEFHEIDSAANVAL.

'Lieve schat, je weet toch dat jouw geluk en veiligheid veel belangrijker voor mij zijn dan mijn familie. Die redden het echt wel zonder mij hoor.' Zei Derryl en hij streek met zijn handen door Andromeda's lange, bruine haar.

Andromeda glimalchte en gaf Deryl een lange kus voo ze opstond en hem met haar meetrok "Kom je lieverd" Ze glimalchte en liep terug de kamer in "Volgensmij heeft keizerin Maggie een nieuw slaafje, eerst drew en nu ook kurt"