Het grote plein --- Rijk van de Stier

"Okay." Isis had het gevoel dat ze nu wel alles zou kunnen en vol goede moed pakte ze de nunchaku van Anthea aan. Toen ze die eenmaal in haar handen had, zonk de moed naar haar schoenen. Wat was die nunchaku zwaar! Gelukkig deed Isis veel aan sport, dus ook aan krachtoefeningen. Ze tilde haar arm op en begon met zwaaien. Ze had er duidelijk meer moeite mee dan met de andere nunchaku, maar het ging.

"Je hebt geluk met je sterke armen, jij!" Anthea gaf Isis een speels duwtje. "Maar goed, genoeg voor vandaag. Laten we even met de dolken oefenen." Anthea pakte een paar dolken uit haar riem en gaf er een aan Isis. "Zie je die boom daar?" Anthea wees op een dikke boom aan de overkant van de open plek. "Probeer hem daar eens op te mikken.. Zo dus.." Anthea gooide de dolk en die bleef perfect in het midden van de boom steken. "Nu jij!"

De boom was erg dik. Dat was een makkie. "Kom maar op!" Isis pakte de dolk aan, kneep één oog dicht en keek geconcentreerd naar de boom. Langzaam deed ze haar arm iets naar achteren. Met veel kracht gooide ze de dolk. Die scheerde rakelings langs de boom en ging nog veel verder. De dolk kwam uiteindelijk in een boom veel verderop terecht. Hmm, hard was ie wel gegaan, maar richten moest ze toch echt beter doen.

"Weer die kracht in je arm hè?" Anthea glimlachte en zoefde met behulp van haar luchtkrachten vooruit om de dolk te pakken ze mikte hem zo precies dat hij PRECIES voor Isis' voeten landen. "Probeer het nog maar een keer?" Anthea pakte Isis arm en richtte het op de boom, zo dat ze hem makkelijk zou kunnen raken.

Anthea bevestigde wat Isis al dacht: toen Anthea haar hielp om haar arm in de goede richting te draaien, deed ze haar arm iets meer naar rechts, want daarnet had Isis opgemerkt dat ze bij het gooien een afwijking naar links had gehad. Isis ging in de goede houding staan, ongeveer hetzelfde als bij speerwerpen, concentreerde zich weer en wierp de dolk. “Yes!” Isis juichte toen ze zag dat de dolk in de boom terecht was gekomen. Weliswaar niet in het midden, zoals die van Anthea, maar wel in het hout.

Diego zat op een bankje naast de mooie fontein. Hij zag er nog meer mensen om heen zitten, en ook het meisje die hij in het cafe ontmoet had. Hij zag dat Tahlita aan kwam vliegen. Hee, nog iets bijzonders meegemaakt? vroeg Diego aan zijn vriendin, de draak. Niet echt, kleintje grijnsde ze terug.

okee , de draak van drizzle heet ook diego xD dus ik speel dan niet voor u

--
Drizzle slenterde naast Diego over het plein en keek af en toe rond , op een bankje bij de fontein zat een man die ze nog nooit gezien had , maar toch herkende , had ze hem wel gezien? heel vroeger.. misschien... ze liep in de richting van de man en ging naast hem zitten.

Maar diego kent drizzle toch niet heel goed? (diego de vader dan he:P)

-----

Diego keek opzij, en toen weer terug naar Tahlita. Er zat een meisje naast hem op het bankje. Wacht... dacht diego. Zie ik dat nu goed?! Hij keek nog eens, en ja hoor, het was haar echt! 'Drizzle!' riep Diego. Hij gaf haar een knuffel. 'Ken je me nog?' vroeg hij, nog steeds verbaasd over het feit dat hij naast haar zat.

nee... Drizzle diego ook niet... maar het is nogal logisch dat je je dochter herkent


Drizzle schrok licht van de onverwqachte knuffel , maar nu wist ze het zeker... het was haar vader "PAPA!" riep ze en knuffelde hem krachtig terug.
Valerie liep ook over het plein en keek op toen ze 2 stemmen herkende , ze keek richting de fontein , en daar zaten ze , haar dochter en haar man , nog niet officieel , maar zo voelde ze het... Met een grote glimlach op haar gezicht liep ze in de richting van de twee...

Diego was emotioneel geraakt, toen hij Drizzle weer zag, maar nu zag hij nog een geliefde van hem; Valerie!
Zijn hart maakte een sprongetje, en hij liet Drizzle los, en sprong op van het bankje. Hij hield zijn armen zo dat valerie er recht in kon lopen en hem kon knuffelen. 'Mijn liefde... ' fluisterde Diego toen ze vlak bij hem was.

Valerie storte zich in de armen van Diego , de armen die ze zo lang niet meer gevoeld had... "Diego , Drizzle , ik dacht jullie nooit meer terug te zien! " zei ze en ze aaide Drizzle overhaar bol... ze was super blij , blijer dan ooit .

Ik kan toch ook gewoon drizzle spelen?

----------------

Valerie straalde, nog vrolijker dan Diego haar ooit had gezien. 'Dit wil ik niet meer meemaken, zo lang zonder jou Val... Ik was zo ongelukkig zonder je. Zullen we trouwen en voor altijd bij elkaar blijven?' Hij pakte Drizzle op en zwaaide met haar rond. Ze was het mooiste creatie die hij ooit had gezien, en Valerie de mooiste vrouw ter wereld, hij kon geen genoeg van haar krijgen.

yupp


"Lijkt me een goed idee... ik wil jullie ook nooit meer kwijtraken , nooit meer" zei VAlerie en keek blij toe hoe haar favorite man haar dochtertje in de lucht hield , drizzle genoot terwijl ze giechelde: " papa, papa lief!! ".

'Nou, zullen we maar ergens wat gaan drinken ofzo? We hebben heel wat bij te praten...' Hij was nog veel te blij om ze te zien, en zijn humeur kon niet meer stuk gaan vandaag. Hij had nog zo veel te vertellen aan Valerie, en hij wilde snel een keer vader-dochter dingen gaan doen met Drizzle.

"lijkt me een gweldig idee! " zei valerie entasiast. ze pakte drizzle op en keek Diego aan , in zijn ogen... die ze zo lang niet meer gezien had... ze glinsterden in het zonlicht. Valerie gaf hem een kus op zijn lippen , die ze al zo lang niet meer geproefd had.

'Okee', zei Diego met de grootste glimlach die kon maken. 'Weet jij een goed of leuk cafe dichtbij? Ik ben neit goed in het onthouden van dingen, dat weet je denk ik nog wel.' hij knipoogde. Hij stond te stuiteren van opwinding vanbinnen, maar vanbuiten zag je dat niet.

new
-----
Aria liep ruistig met een glimlach door het plein. Ze had wat geshopt en wou nu uit rusten. Ze was niet ijdel dus maakte haar weinig uit maar ze had ect nieuwe broeken nodig. Rustig liep ze met een glimlach naar de prachtig fontein. Meteen moes ze aan Gale denken door het water. Darna draaide ze zich om , om een terasje te vinden waar ze wat kon eten.

Peeta liep langzaam over het plein terwijl zijn tweepuntige zwaard aan zijn heup hing. Dat zwaard vond hij het fijnste, want daarmee kon hij makkelijk iemand schokken geven. En ze makkelijker bedreigen. Hij ging op een stoel op een terras zitten, waarna hij een boekje en een kwastje tevoorschijn haalde. Daarna pakte hij een kleine inktpot en begon het "uitzicht" te schilderen.

Uiteindelijk zag Ariaeen teras en liep er heen. Helaas was het best druk en was een tafel vrij. Daarom liep Aria maar naar het tafeltje waar ze bij stond. Daar zat een jongen dus met wat geluk mocht ze mee aanschuiven. ´´Ehm sorry maar mag ik er bij zitten´´ vroeg Aria met een glimlach aan de jongen.

Peeta knikte een ja op de vraag zonder op te kijken van zijn blad. Hij had alles in zijn geheugen opgeslagen en tekende nu zoveel mogelijk naar zijn beeld. Er zaten vast wel fouten in, maar hij was ook niet perfect. Maar hij kon ze tenminste wel verkopen aan de eigenaar als tekening op een aanplakbiljet ofzo.

Rustig ging Aria zitten terwijl ze naar de jongen keek. Hij was duidelijk druk bezig met tekenen. Eigenlijk wou Aria vragen hoe het er uit zag. Maar ze wist goed dat het irritant was als iemand iets vroeg terwijl je druk zat te tekenen. Ze had ook haar tekenblok bij maar toch pakte ze het niet. Daar en tegen bestelde ze wel wat water.

Peeta was klaar en schoof het over tafel naar het meisje. Het blok draaide ondertussen 180 graden, waardoor het perfect voor haar kwam te liggen. "Wat vind je ervan?" vroeg Peeta rustig. Hij moest sowieso goedkeuring hebben van iemand voor hij het presenteerde aan de baas van het café.

Aria hd net haar glas water gekregen toen Peeta klaar was. Glimlachend keek ze nar de tekening. Ze vond het altijd leuk als mensen hun tekening aan haar lieten zien. ´´Wow dat is echt mooi ´´ zei Aria. Ze herkende goed de fontijn er in en allemaal mensen. ´´Wow dat ik zo mooi kon tekenen´´ zei Aria bescheiden. Ze vertelde natuurlijk nooit dat ze het wel kon.

Ja hoor
-----
Peeta knikte vrolijk en riep om een ober. Hij gaf het blad en zei dat ze dat bij haar baas moest afleveren. Of hij het over wilde kopen voor bijvoorbeeld een flyer wilde. Ook bestelde hij een cola, waarna hij even rondkeek over het terras. Het zag er nu al heel anders uit, maar het zag er wel grappig uit.