Het open veld bij het legerkamp - Het rijk van de Schorpioen

'Als jij nou gewoon niet in mijn weg loopt dan was er geen probleem.' zei Vio boos. Als ze het zo gingen spelen ging Vio dat ook doen. Ze was al niet al te vrolijk en zo werd ze alleen maar bozer. 'Maargoed daar lijk je me nou niet echt het typ voor.' zei ze met een gemene grijns.

Gytha trok haar vergiftigde mes. 'Zeg, ik heb een afspraak en heb geen zin in een spelletje met een meisje dat neit uit der doppen kan kijken.' zei Gytha geirriteerd, wat nadruk leggend op het woord meisje. Ze legde haar mes nog net op de keel van het meisje dat zou al schadelijk kunnen zijn dus deed ze het maar niet.

Vio keek haar vernietigend aan. In haar hand ontstonden glasscherven en ze legde alvast een beschermende laag lucht aan. 'En ik heb geen zin om jou tere lichaampje te beschadigen.' zei Vio op een dodelijke toon. Ze werd nu echt kwaad en had eigenlijk zin om het meisje gewoon aan te vallen maar ze wist dat dat niet kon omdat ze nu eenmaal aan dezelfde kant stonden.

Gytha lachte schamper en speelde met het mes, een paar keer schoot ze bijna per ongeluk uit naar Vio's huid. 'Ach gossie. Dus ik heb een teer lichaampje. Dat komt misschien omdat ik al een echte vrouw ben.' fluisterde Gytha zachtjes. Ze wist niet eens op het kind ouder dan haar was, maar dat kon haar niks schelen zoals gewoonlijk.

'Ach we hebben weer een hoogmoedswaanzinetje.' zei Vio terwijl de glasscherf in haar hand iets groter werd. Ze gleed er vervaarlijk dicht mee langs de huid van het meisje. Ze keek vernietigend naar haar. 'Een hoogmoedswaanzinetje met een teer lichaampje dat denkt dat ze al een vrouw is. Terwijl haar hele houding uitschreeuwd dat ze nog een vijfiten is.' voegde ze daar hatelijk aan toe. Ze3 wist niet hoe oud het meisje was maar ze wist dat de meeste dat soort opmerkingen niet ech heel erg leuk vonden. Ze maakte zich klaar voor een gevecht en maakte de luchtlaag om haar lichaam iets dikker.

Gytha lachte even kort, en kil. Als blikken konden doden. 'Ten eerst juffie. Ik heb geen last van hoogmoedswaanzin, ik heb bewijzen van vlees en bloed. Ten tweede, als je nog een keer met dat glas zo dicht bij me komt dan hoef je maar een beweging te maken en dan heb je gif in je lichaam dat langzaam je vanbinnen opvreet. Of, wat je bent het volgende slachtoffer op mijn moordlijst.. Mij maakt het niet uit, ze kunnen vast wel een persoon missen..'

'Je weet vast niet wie je voor je hebt maar dat maakt niet uit.' zei Vio. 'Dat maakt het alleen maar makkelijker om me te vermoorden of niet dan.' voegde ze er spottend aan toe. 'Jij hebt er vast het lef niet voor om mij zo hier dood te steken.' zei ze toen. Ze hoopte eigenlijk dat ze goed zat maar ze had ergens ook het vermoede dat het meisje haar ook gewoon zal aanvallen. 'Want weetje wat er dan gebeurt. Je wordt waarschijnlijk gevangen genomen door een paar soldaten en die zullen echt niet vrolijk zijn. Uiteindelijk eindig je zonder dat je hier ooit nog hoeft terug te komen.' zei ze daarna. Ze wist dit allemaal niet zeker en bluft maar wat maar haar gezicht stond boos en net alsof ze het allemaal meende.

'Ik steek je zo neer zonder dat iemand me erger zal straffen dan een paar maanden geen opdrachten. Mijn baan is moorden, waarom zouden ze me ontslaan als ik zo goed verdien dat ik alles als een ongeluk kan laten lijken.En daarom ben ik vandaag dus hier. Om nieuwe soldaatjes te laten zien hoe makkelijk het doden van iemand is zonder diegene ernstige verwondingen te hoeven geven.

'Dat maakt je nog niet tot bijzonder.' zei Vio. Zelf vermoorde ze ook regelmatig mensen. HEt was dan mischien wel niet zo heel goed maar ze wist dat er nog meer mensen als haar rondliepen. 'En een paar maanden zonder opdrachten betekend alsnog een paar maanden zonder geld wat dus betekend een paar maanden zonder eten. Wat dus uiteindelijk toch betekend dat je hier niet meer hoeft te werken.' zei Vio tegen haar.

Gytha grinnikte. 'Je snapt het niet, begrijpelijk voor iemand zoals als jij maarja. Kijk ik stond al hoog voor ik hier kwam. Ik sta nog steeds hoog en aangezien ik een flinke erfenis heb heb ik geen geldzorgen lieverd. Maar als Zenan me echt kwijt wilt krijg ik daar wel bericht over.' zei ze tegen het meisje. Misschien was ze arrogant, maar ze had gelijk en dat wist ze. Je kon een huurmoordenaar zijn en je kon een huurmoordenaar zijn. Je kon iemand izjn die het snel ahandelde en niet heel veel verdiende. Of je kon iemand zijn die ook belangrijke informatie toevertrouwd werd en dan echt veel verdiende.

'Nou gefeliciteerd hoor.' zei Vio. Zelf had ze ook redelijk wat geld maar dat maakte haar niet zoals ze was. 'Ik durf te wedden dat je het niet voor jezelf doet.' zei ze toen. Ze vond het meisje niet iemand die huurmoordenaar was omdat ze dat wou, maar omdat ze moest. Zelf was ze ook een tijd huurmoordenaar geweest maar die tijd had ze achterwegen gelaten.

'Deels, doe ik het niet voor mezelf. Deels omdat het gewoon de kick is van het opsporen, afluisteren en te weten komen.' zei Gytha met een kleine grijns. Natuurlijk deed ze het ook voor James, dat was de hoofdrede. Maar dat was haar hoofdrede voor alles, zelfs om te ademen. Dus zo gek was dat niet.

Vio glimlachte kort. Ze begreep wel wat het meisje bedoelde. Het was ergens leuk om mensen te vermoorden zeker als ze toch niet goed waren. De woede was een heel stuk afgenomen nu maar hij kon zo weer terug keren. 'Ben je nog van plan dat mes te gebruiken?' vroeg ze toen. Want als dat niet zo was dan kon ze het ijs wel laten verdwijnen en ook de zware luchtlaag om haar heen.

'Als jij je krachten niet gebruik stop ik mijn mes terug. Goed genoeg?' vroeg Gytha het meisje. Ze had het klaar liggen in haar hand om aan te vallen, maar ze kon het even snel terug stoppen. Haar ogen schoten even heen en weer en in de verte zag ze een groep soldaten aankomen. Zonder helm ds ze hadden vast een pauze.

'Deal.' zei Vio. Ze liet de scherf verdwijnen maar hield haar beschermende luchtlaag nog even om om er zeker van te zijn dat het meisje ook echt haar mes nie tmeer zou gebruiken. 'Ik heet trouwens Vio.' zei ze teon tegen haar. Haar woeden was nu echt verdwenen. Zo als altijd.

Gytha stopte haar mes weg. Ze had er een riempje omheen zitten zodat het er niet plots uit kon vallen en maakte dat even vast. 'Gytha. Maar loop je even mee, ik moet,zoals ik al eerder zei een groepje soldaten begeleiden.. Zin om mee te doen.. Het is toch zo doods hier..' zie Gytha. Ze vond het prettig dat ze zo makkelijk en luchtig naar iets over kon stappen.

'Ik vind het best.' zei Vio. Ze had ergens wel zin een een klien gevechtje maar soms was dat gewoon te gevaarlijk om met haar te doen. Ze was gevaarlijk al zo uze dat niet graag toegeven. Ze was ook gevaarlijk voor zichzelf omdat ze zichzelfniet in de hand had.

Gytha grijnsde een beetje. 'Cool. Ze zijn daarzo volgens mij..' zei ze tegen Vio en ze begon te lopen. In de verte zag ze namelijk een grote groep mensen. Waarschijnlijk allemaal mannen. En zelfs als ze zonder krachten zou vechten zou ze winnen dat wist Gytha gewoon. Ze was benieuwd hoe die zouden reageren als ze zouden zien dat twee meiden ze iets kwamen leren.

Vio glimlachte bij de gedacht aan een groep mannen die wat gingen leren van een paar meiden. Zelf was ze bij de vorige groep aangekomen en ze was het enige meisje geweest. Dat was al best grappig geweest dus dit zou ook wel grappig worden.

Gytha liep naar de mannen toe en keek ze aan. 'En klaar om wat te leren?' riep ze. Gelijk had ze wel de meeste aandacht. 'Van een vrouw?' hoorde ze een stem en er werd wat gegniffeld. 'Ja, van een vrouw. En wilt degene die dat zei even naar voren komen. Dan kan hij laten zien hoe hij een vrouw denkt te verslaan.' riep ze. Een grijns lag op haar gezicht. 'Jij of ik?' vroeg ze even aan Vio. Het maakte haar niet uit, hij werd toch wel in elkaar geslagen door een meisje.

'Begin jij maar.' zei Vio glimlachend tegen hem. De man zou zeker in mekaar worden geslagen maar ze wou eerst weten wat Gytha in zich had. Ze vond het wel grappig. Die man zou zeker niet weten wat hem zo dadelijk zou overkomen. En van dat vooruitzicht genoot ze wel een beetje.

Gytha zag de man naar voren komen en grijnsde even. 'Val me maar aan, je mag een wapen kiezen, zonder gif. We willen je niet dood.' zei ze tegen hem en ze pakte haar enige dolk zonder if en keek naar het zwaard dat hij pakte. Ze grijnsde en liet hem aanvallen maar wist het krachtig te blokkeren. Gytha merkte dat hij sterk was maar onstevig stond, en zijzelf stond op zeven centimeter hoge pumps. Ze haalde uit met haar voet naar zijn benen.

Vio keek goed naar wat Gytha deed. Het was profesioneel dat zag je zo. En ze wist dat als het daarnet op een gevecht was uitgedraait ze hopeloos had verloren. Ze was redelijk goed maar ze moest nog veel leren. Ze glimlachte toen ze zag hoe de man keek. Hij had duidelijk verwacht dat hij makkelijk zou gaan winnen.

Gytha liet de gevallen man liggen en pakte zijn wapen van hem af. 'Dus, heeft er iemand nog enig probleem met ons?' vroeg ze vervaarlijk. Ze hoorde eigenlijk niks meer op wat gemompel na. 'Mooizo. Nou, wat ik dus niet weet is in hoe verre jullie opgeleid zijn. Puur voor de veldslag? Aanval, verdediging?'

Vio had haar armen inmiddels overelkaar geslagen en keek naar de groep mannen. Ze waren nog niet heel oud en Vio vroeg zich af of ze ooit al eesn in een gevecht waren geweest wat niet voor oefening was geweest. Ze dacht niet dat ze dat al veel hadden gehad maar dat kon ook een verkeerde onderschatting zijn.