Grot van Andromeda en Deryl --- blubjes rijk

Ze bleef maar huilen "D...Deryl... ik...kan het niet" zei ze snikkend. Ze hield haar handen voor haar gezicht en schokte helemaal van het huilen. "Ik...kan het niet" tranen bleven maar komen en komen.

Ik heb een plan om haar nog verder in te laten storten

Tell me
---
Derryl tilde Andromeda op en haalde haar uit Maggie's kamer. Het was voor haar geen goed idee om nog langer in deze kamer te blijven. Hij zette haar op de bank en pakte een nieuwe kom soep. 'Ik weet het lieverd, het is moeilijk.' Zei hij. Hijzelf stond ook op het randje van de afgrond, maar hij wist dat hij sterk moest blijven voor haar.

nee je komt er wel achter... en ik ga het neit zeggen want jij hebt nog vakantie en ik neit

Andromeda liet zich gewillig meevoeren. Ze hing slapjes op de bank "Ik wilde gewoon zekr zijn dat ze...er neit was en dat eht klaar was voor haar terugkomst" zei ze voor de tranen weer begonnen te stromen. ze legde haar hoofd in haar handen en huilde zonder geluid.

Daar kan ik toch niets aan doen?
--
Derryl gaf Andromeda haar kom soep en pakte er zelf ook eentje. Hij pakte zijn lepel en lepelde drie lepels naar binnen. Hij had geen honger, maar zijn verstand zei hem dat hij toch moest eten. Anders zou hij instorten en dat was wel het laatste wat Droom nu nodig had.

droompakte een lepel en bracht zwakjes een lepel soep naar haar mond. en daarna een tweede en een derde en zo verder tot de halve kom leegwas. Ze had wel honger gehad. Ze zette de kom neer op de koffietafel en liep naar hun kamer. Ze pakte wat spullen uit de kast en liep naar de badkamer.

Derryl glimlachte naar Droom en bleef maar gewoon zitten. Hij lepelde langzaam zijn soep naar binnen en staarde in het vuur. Hij maakte verschillende vormen die op de een of andere manier met Maggie te maken hadden. Krokodillen, ridders, Apollo.

Even later kwam droom de amer weer in. ze was helemaal schoon. haatr haar zat in een enkele vlecht. Ze droeg een simpel groen hempje met een legergroene leger broek en haar wapens en zo aan haar riem. Ze liep zo door de kamer "Ik ga jagen, ben vanavn weer terug" zei ze emotieloos voor ze zonder om commetaar te wachten naar buiten schoot.

Derryl wou Droom nog achteraan gaan, maar wist dat dat geen zin had. Hij zakte terug op de bank en was opnieuw doodsbang dat Droom terug zou vallen in haar depressie de ze gehad had. Een paar minuten later liep hij naar buiten en stak hij een sigaret op.

later die dag, zegmaar 's avonds.

Droom kwam de grot binnen lopen. ze was schoon en ze had neits bij zich. Ze keek dan ook nogal chagerijnig/bijna-instotend-van-verdriet Ze smeet haar katana in een hoekje liep naar deryl "Ik ben weer zwanger" zei ze zacht voor ze naar hun slaapkamer beende en in bed plofte.

Derryl had glazig voor zich uit zitten staren. Hopend dat Andromeda wel terug zou komen. Toen ze terugkwam was hij dan ook verschrikkelijk opgelucht. En toen ze hem vertelde dat ze weer zwanger was, vreemd genoeg, was hij dolgelukkig. Hij liep achter haar aan en ging naast haar op het bed zitten. 'Maar lieverd, dat is toch geweldig?' Vroeg hij verbaasd.

Droom schudde haar hoofd "Nee dat is het neit, straks eindigd het weer in misere, wat als het weer zo gaat als de vorige keer, dat zou ik neit aankunnen echt neit Deryl" ze keek ham aan. je kon zien dat haar ogern rood waren en er zaten vlekken op haar wangen van eht huilen.

Derryl pakte Droom's hand vast. 'Waarom denk je dat? Waarom denk je dat het slecht gaat omdat het de vorige keer zo was? Het hoeft niet zo te gaan, Droom.' Zei hij tegen haar. Hij streek met zijn hand over haar haar.

Droom kroop dicht tegen deryl aan "Omdat ik gewoon zo bang ben Deryl" tranen biggelden over haar wangen "Ik ben bang dat alles weer mee te moeten maken en weer zo veel pijn te hebben"

'Ik snap dat je bang bent Droom, maar dat hoeft niet. Waarom zou het ons nog een keer gebeuren? Dan moet de schepper echt heel erg kwaad op ons zijn voor de een of andere reden.' Zei Derryl tegen Droom en hij omhelsde haar.

man, telkens zodra ze ook maar over nagissa beginnen stromen de tranen over mijn wangen

Droom kroop dicht tegen Deyrl aan "Ik weet het, maar toch. HEt is al een keer eerder gebeurd, en ik heb ergens een keer gelezen dat er een grote kans is dat eht nog een keer gebeurd" tranen prikten in haar ogen "Ik ben gewoon bang, i wil alles doen om te zorgen dat hij of zij goed ter wereld komt."

'Dat komt hij of zij ook, Droom. Geloof dat nou maar. Denken dat het niet goedkomt maakt de kans dat het niet goedkomt alleen maar groter.' Zei Derryl tegen Andromeda en hij hield haar nog steeds stevig tegen zich aangedrukt.

Droom kroop dicht tegen deryl aan. "Laat het goedkomen" zei ze zacht voor zich uit terwijl ze haar voeten onder de deken stak "Alsjeblieft" ze glimalchte even naar Deryl "Is het goed als ik ga slepne. Ik ben moe van de hele dag buiten"

Leida stond voor de deur van de grot. Ze wreef nog een laatste keer haar tranen uit haar ogen en klopte op de deur. Ze vond het haar plicht om tegen Andromeda en Derryl te zeggen dat Andrew gestorven was. Ze haalde diep adem en klopte op de deur.

Het was inmiddels een paar dagen later. Droomw as heel rustig. at uitgebalanceerd en bad elke avond naar de schepper. In de hoop dat alles haar zou helpen. Ze Was wakker geworden van eht kloppen op de deur. Ze liep rustig in een van haar witte zomerjurkjes naar de deur. HEt had een voordeel om in een tropisch woud te wonen. Ze glimalchte en opende de deur "Hallo?"

Leida glimlachte naar Andromeda. 'Goedemorgen. Mag ik even binnenkomen, ik moet je wat vertellen.' Zei Leida tegen haar. Ookal huilde ze niet meer, haar betraande ogen waren nog duidelijk te zien. Ze keek Andromeda aan.

Droom knikte. De jonge vrouw voor haar zag er niet echt vrolijk uit en had nog rode ogen. Maar zijzelf zag er ook neit goed uit. Ze at wel maar zag er uit als een zombie, net als de vorige keer dat ze in zo'n staat was. Ze had een helemaal bleek gezicht en er zaten wallen onder haar ogen van de slechte slaap door de nachtmerries. Daarom probeerde ze zo veel mogelijk te slapen. "Kom maar binnen" Maggies spullen lagen nog steeds waar ze hoorden te liggen. maar je kon duidelijk zien dat er al een poosje neit mee gespeeld was.

Leida stapte naar binnen. 'Je wilt misschien even gaan zitten.' Zei ze zo kalm mogelijk tegen Andromeda. Ze was al dagen bezig met het terugwinnen van haar oude zelf en probeerde zich nu ook nog zo te gedragen.

Droom knikte en liep naar de bank en plofte neer op de zachte van hertenvacht gemaakte kussens neer. "Wat is er dan?" ze ging rechtop zitten.

Leida bleef maar gewoon staan. Zo voelde ze zich sterker en veiliger. 'Andrew is' Ze haalde nog een keer diep adem.'Overleden.' Zei ze zachtjes. Ze probeerde uit alle macht om niet in huilen uit te barsten terwijl ze Andromeda aankeek.

Andromedas anders al grote ogen werden nog groter. "Drew...." zei ze zacht. een traan biggelde over haar wang "Drew" zei ze nog zachter, ze beet op haar wang om neit weer een keer in huilen uit te barsten "L..Leida, bedankt voor het brengen van eht nieuws" zei ze zacht. "Ëerst Maggie weg en nu dit" ze balde haar vuisten "Waarom is de wereld zo oneerlijk" ze sloot haar ogen.