Witte bloesem bos - Het rijk van de Stier

In het zuiden van het rijk van de stier zie je , als je vliegd een wit hart als je van het noorden komt , anders staat hij gedraaid Als je daar land merk je dat Het bomen zijn met witte bloesem , ook de grond is bezaaid met bloesem van de bomen , voor elke bloem die je plukt komt een heerlijke magische spierwitte appel die als je hem plukt weer plaats maakt voor een bloem.Op de grond staan ook andere kleine witte bloempjes , zoals sneeuwklokjes .

Regels:
Niet vechten , geen bomen omhakken/beschadigen

Gale liep rustig door het bos. Hij vond de bloesem mooi en hoopte wat van die bloesem te kunnen gebruiken om Toxic of Vaasi op te vrolijken. Toxic zou leuker zijn, dan zag ze er ook niet zo gevaarlijk uit. Hij grijnsde bij de gedachte. Misschien wilde ze het helemaal wel niet, maar Vaasi zou het ook goed staan.

Verbaasd door de vele mooie bloemen liep Drizzle door het bos , ze had een bloempje in haar haar en at een witte appel , ze zag de jongen voor haar niet en ze botste tegen hem op , haar appek viel in het zand "He joh , kan je niet uitkijken?" Zei ze bazig terwijl ze wel wist dat het haar schuld was.

Gale voelde dat iemand tegen hem op botste en hoorde diegene hem afsnauwen. Hij haatte zulke mensen. Hij draaide zich langzaam om terwijl hij met bloedsturing langzaam het meisje voor hem achteruit te duwen. Het maakte hem niets uit dat ze daardoor misschien viel, ze moest zelf gewoon afstand houden. Ondertussen trok hij het vocht uit de appel die op de grond lag.

Drizzl kreeg de handen van de veel grotere jongen tegen haar gezicht aan en met een zachte "Oef" viel ze op de grond "Dat is mijn appel!" zei ze en probeerde het vocht uit de sturende handen van de jongen te trekken met haar eigen krachten.

Hij duwde met bloedsturing
---------
Gale merkte dat het sturen van het vocht van de appel wat lastiger ging maar hij gooide het in het gezicht van het meisje voordat hij verder liep. Hij was misschien gevaarlijk bezig, maar dat maakte hem nu even niets uit. Hij riep Vaasi met zijn gedachten en zijn draak zei dat hij een stukje verder hem zou ontmoeten.

Aria lande bij de boom. Ze was hier wel eerder geweest en vond het nog net zo mooi. Ze zag Gale met een meisje bezig wat niet al te leuk uit zag. ´´Ehm wat is hier aan dhand´vroeg Aria meer aan Gale dan aan het kleinere meise. Wat bloesem viel op haar haar maar ze lette er niet op . Ze keek ze allebij nog steeds aan.

Gale haalde zijn schouders op. "Niet veel." zei hij rustig. Hij liep rustig verder, want hij moest Vaasi zeker zien. Aria zou het vast wel aan het meisje vragen als ze het wilde weten. En daarna waarschijnlijk wel aan hem, maar nu wilde hij er niet over praten. Na een stukje wandelen kwam hij aan bij zijn draak en zei toen "Wil je even onder die boom gaan staan Vaas?"

dan had je dat duidelijker moeten zeggen xenflaxen
--------------
Het zuur van de appel prikte in Drizzle's ogen en ze huilde zacht , het deed pijn... ze probeerde het van haar gezicht te sturen , maar ze durfde het niet uit haar ogen te sturen voor het geval dat ze ook het vocht van haar ogen mee zal sturen...

Aria keek Gale verbaast na. Toen het meisje begon te huilen knielde ze bij haar neer. ´´Gaat het´´ vroeg Aria aan het meisje. Ze ist niet waarom Gale dat deed maar vond het niet al te luek. Toch kon ze niet boos blijven omdat ze verloofd was. ´´Kan ik helpen´´ vroeg Aria. Ze kon weinig doen er tegen want als ze het bevoor kon ht wel slecht uit pakken.

Drizzle knikte "Het gaat wel , het prikt alleen zo erg..." ze stopte met huilen en keek boos naar de jongen die het veroorzaakt had , durfde hij wel , zo groot en oud , tegen een meisje van 7 jaar oud... Moeizaam kwam ze overeind maar hield haar blik vast op de jonbgen of eerder man gericht.

Vaasi deed maar wat Gale wilde en ging onder de boom staan. Gale knikte even kort en grijnsde. Vaasi keek hem nog onbegrijpelijk aan en vroeg "Wat sta je nou te grijnzen?" Gale begon te lachen en zei "Weet je nog wat ik zei bij ons oude huis?" Vaasi knikte en dacht aan de waarschuwing. Opeens wist hij wat Gale wilde en zei "Dát nevernooitniet, voor geen goud!"

Aria veegde de tranen weg van het meisje. Ze keek even om naar Gale die ergens bezig was. ´´Je moet het hem niet kwalijk nemen. Hij is helemaal niet zo secht meestal´´ zei Ara. Het laatste zei ze wat harder waardoor Gale het waarschijnlijk kon horen. Ondertussen was ook Toxic op de plaats geland en keek verbaast rond.

Gale hoorde niets omdat Vaasi te hard protesteerde. Gale had gemerkt dat Toxic er ook bij was gekomen en vroeg aan Vaasi of hij haar even wilde roepen. Vaasi knikte grijnzend en riep "Tox, wil je even komen?" Snel liep hij onder de boom vandaan en ging zitten, terwijl hij met zijn staart zwiepte.

Toxic snapte niet waarom maar volgde een keer Vaasi zijn ding en ging langs hem staan. ´´Wat is er aan de hand en waarom roepte jij me´´ vroeg Toxic in drakentaal aan Vaasi. Toxic stond zo dat Vaasi zijn staart haar niet raakte. Dat was beter voor hun beide wist Toxic en Vaasi volgens haar ook. Ze keke naar Gale en daarna naar Aria.

Vaasi grijnsde en zei "Gale vraagt of je even onder die boom wil gaan staan, hij wil even ergens voor kijken." Gale grijnsde ook en ging tegen Vaasi aan zitten. Die vond het vast niet erg als hij dat deed. Hij keek even naar het meisje en voelde een beetje spijt. Hij stond op en liep naar haar toe. "Sorry dat ik dat deed." zei hij zachtjes tegen haar. Hij trok voorzichtig het appelsap uit de ogen van het meisje.

Toxic vertrouwde het allemaal niet. Ze grijnsde allebij te veel. Ze keek naar Aria die het ook niet wist. Ondertussen was Aria blij dat Gale het goed owu maken. Het was niets voor hem om zo maar een meisje zo te laten. Uiteindelijk zag Toxic dat ze er alleen voor stond dus deed ze het maar. Ze kon de twee altid nog trug pakken.

Vaasi keek even goed en barstte toen in lachen uit. "Jou staat het ook heel goed." zei hij lachend terwijl hij ook onder een boom ging staan. Hij zag er niet uit vond hij, maar dat maakte hem niet uit. "Gale kwam op het idee dat wij tweeën gebloemd moesten gaan om ook in de feeststemming te komen."

Toxic grmde kort naar Gale omdat ze het niet al te leuk vond. Daarna keek ze dankbaar naar Vaasi dat ze tenminste niet de enigste was. ´´Oke de volgende keer zeggen jullie maar eerst´´ zei Toxic waarschuwend. Ze vond het uiteindelijk niet zo erg. Ze leek nu op een wolk bloemen met uitstekende naalden.

"Bedankt MENEER" zei Drizzle en legde een srcastische nadruk op dat laatste woord en keek naar de met bloessem bestrooide draken , Diego begon te lacchen en bonsde tegen een boom waardoor hij zelf een bloessemwolk leek , nu begon Drizzle te lachen.

Aria was blij dat het meisje al wat vrolijker was. Ze moest zelf ook bijna lachen om de draken. Maar Toxic gaf haar ene blik alsof ze haar ging vermoordenals ze dat deed. Daarom hield Aria haar mond maar. Daarna keek ze weer nar het meisje. ´´Hoe heet je trouwen ? Ik ben Aria en dat is Gale´´ zei Aira tegen het meisje terwijl ze gale langs zich trok.

"Drizzle "zei Drizzle en stopte met lachen , "Aangenaam ... mag ik vragen waarvan jullie elkaar kennen? "Vroeg ze , ze wou wel weten waarom deze twee mensen zo close met elkaar waren , of ze nou een disscussie hadden ( zoals toen Drizzle net gevallen was )of niet , ze hadden een band.

Gale glimlachde en zei ''Dat meneer hoeft niet hoor. Ik heb alleen liever niet dat je me de schuld geeft van dingen die je zelf doet.'' Hij glimlachde niet meer en gaf Aria een kus toen hij naast haar was. ''En wij kennen elkaar door de oorlog.'' Gale trok even een grimas voor hij weer gewoon keek. ''En dan van die van zes jaar geleden.''

Aria keek ook somber bji de gedachten. Maar meestal werd ze nog somberder als ze er voor dacht. Tenminste had deze oorlog een goede invloed op haar. ´´Maar wij blijven tenminste altijd samen´´ zei Ara met een glimlach. Ze moest even gewoon naar haar vinger kijken waar de ring om zit. Alleen om t checken of het geen droom was.

NEW

Fiëra landde voorzichtig op de grond op een mooie eivormige openplek en Cloud stapte af. Hij stapte op de grond en deed een paar stappen voor hij omkeek. Hij glimalchte naar Alexis en Carlos. Hij liep een stukje tussen de bomen om uit de ijzige herfstwind te zijn. Hij keek om en wachtte op Alexis.