Acquaville - Rijk van de Schorpioen

Taylor greens en knikte. 'Ik ben blij dat je me herkende en mijn naam riep.' Zei hij en drukte heel zacht zijn lippen tegen die van haar. Hij glimlachte en leunde een klein stukje naar achteren om zijn cola te pakken en een slokje te nemen.

Nerisse glimlachte. Ze ging weer normaal zitten en liet de milkshake staan. Ze had Taylors lippen weer geproefd en ze hadden een goed gevoel teweeggebracht. Ze glimlachte naar hem en eigenlijk wist ze niet zoveel te zeggen. Nerisse had eigenlijk geen woorden nodig, had hij dat wel nodig..

Taylor dronk wat van zijn cola, waarna hij het glas weer terug op de tafel zette. Hij glimlachte naar Nerisse en wierp even een blik om zich heen, hij had hier de omgeving nog niet echt bekeken. Hoewel hij liever naar Nerisse keek, wou hij toch even zien hoe het terras er precies uit zag. Toen hij had besloten dat er niets bijzonders was keek hij weer terug naar Nerisse. 'Speel je nog veel gitaar?' vroeg hij. Hij kon wel herinderen van vroeger dat ze wel eens speelde.

'Ja, heel veel. Dat was mijn enige uitweg..' zei ze rustig. Nerisse keek heel even naar de tafel maar keek Taylor daarna weer aan. Het was niet zijn schuld, dat had ze altijd gezegd. Het was de schuld van Zenan. En toch was ze soms als ze alleen was weleens kwaad op hem geworden. En wat had ze een nachtmerries gehad. Die had ze nu nog steeds en ze werd altijd schreeuwend wakker, en vaak schreeuwde ze ook als ze nog sliep. Nerisse keek Taylor weer aan terwijl ze vocht tegen een eenzaam opkomende traan die ze niet wilde hebben.

Taylor keek haar aan en knikte. Hij zag de pijn in haar ogen, omdat ze zo alleen was geweest. 'Het spijt me dat ik je alleen heb gelaten, ik had je moeten gaan zoeken ofzo. Maar ik ging ervan uit dat je weg of dood was.' Zei hij en keek naar hun handen die nog in elkaar gevlochten waren.

Nerisse beet op haar lip. Ze keek Taylor aan. 'Je hoeft je niet te verontschuldigen.. Echt niet.. Ik ben zelf ondergedoken zodat niemand mij kon vinden.. Je had me niet eens kunnen vinden al was je me gaan zoeken..' zei ze tegen hem. Ze had er altijd zo tegenaan gekeken als ze zich weer alleen voelde.

Taylor zuchtte licht en keek haar aan. 'Maar toch..' Mompelde hij. Hij vond het niet leuk dat ze altijd alleen was geweest, het voelde echt alsof hij haar in de steek had gelaten. 'Maar nu zie ik je weer en ik ben niet van plan om je weer kwijt te raken.' Zei hij, zekerder dan dat hij zich voelde.

Nerisse stond even op en liep naar hem toe. Ze maakte haar hand van de zijne los en knuffelde hem. 'Je zal me ook niet kwijtraken. Dat beloof ik.' fluisterde ze ondertussen in zijn oor. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en zou zich hoe dan ook aan haar belofte houden. Het zou haar niet uitmaken wat ze zou moeten doorstaan.

Taylor sloeg zijn armen om haar heen en aaide met een hand over haar rug. 'Ik beloof hetzelfde.' Zei hij en glimlachte even. Hij vond het geweldig om haar geur weer te ruiken, haar warmte tegen zich aan en eigenlijk gewoon om haar bij zich te hebben. Even haalde hij een hand door haar haren.

Nerisse glimlachte. Ze ging even bij hem op schoot zitten omdat dat wat makkelijker knuffelde vond ze zelf. Ze sloot haar ogen van geluk even zodat ze niet hoefde te merken dat er andere mensen in de buurt waren. Nerisse ging langzaam met haar hand over zijn rug heen en weer maar was gewoon een beetje overdonderd door het gevoel dat ze kreeg bij zijn geur en warmte en gevoel.

Taylor glimlachte en negeerde de blikken van mensen die voorbij liepen of om hun heen zaten. Alleen zij telde op dit moment. Hij drukte zijn lippen even tegen haar wang en streelde met zijn hand over haar rug en door haar haren. Hij hield zoveel van haar en had haar meer gemist dan hij zelf had geweten.

Nerisse voelde toch een eenzame traan over haar wang glijden, van geluk en ook een beetje van verdriet. Er volgden er nog een en daarna nog een paar maar het maakte Nerisse niet veel uit. Ze liet hem iets losser om Taylor aan te kijken met haar waterige ogen. Er lag een glimlach op haar gezicht. Niemand anders dan Taylor had het lege gevoel dat ze de laatste jaren gehad ahd kunnen opvullen.

Taylor keek naar haar tranen en haalde even een hand van haar rug af om de tranen van haar wangen te kunnen vegen. Hij aaide even door haar haren. Daarna drukte hij zijn lippen op die van haar, om ze er vervolgens weer af te halen en haar aan te kijken. 'Niet huilen.' Mompelde hij.

Nerisse voelde hoe haar tranen weggeveegd werden en proefde zijn lippenvermengd met het haar tranen toen hij haar kuste. 'Sorry.. maar het zijn tranen van geluk.' zei ze zacht tegen hem. Ze ging even door zijn haren en over zijn wang. Ze beet even op haar lip en keek hem gelukkig aan.

Taylor keek haar even aan. 'Dat is beter.' Zei hij en glimlachte terwijl hij door haar haren en over haar rug streelde. Taylor volgde met zijn vingers de voelbare lijn van haar ruggengraat. Taylor drukte haar zachtjes tegen zich aan. 'Ik hou van je.' Mompelde hij.

Nerisse rilde een beetje toen hij over haar rug ging omdat het kietelde. Ze glimlachte en leunde met haar voorhoofd tegen het zijne. Ze ging door zijn haren en bleef daar even hangen. Ze kuste hem even op zijn lippen. 'Ik hou meer van jou dan van iets anders. Dit is een van de gelukkigste momenten uit mijn leven.' fluisterde ze daarna.

Taylor glimlachte gelukkig, hij was blij omdat te horen. 'De gelukkigste momenten uit mijn leven zijn allemaal met jou.' Zei hij en kuste haar, nu wat langer dan eerst en streelde langs haar rug en hals. Hij glimlachte, hij voelde zich nu ook supergelukkig.

Nerisse glimlachte naar Taylor. Ze kon haar geluk niet op. Ze kuste Taylor en ging even door zijn haar. Ze volgde zijn kaaklijnlangs zijn keel over borst en daarna terug naar zijn bovenarm. Ze had dit zo gemist. Nerisse hoopte heel erg dat ze van haar nactmerries op[ zouden houden nu ze hem had.

Taylor glimlachte terwijl hij haar kuste en streelde door haar haren en een van zijn handen rustte in haar nek. Langzaam liet hij haar weer los en greens even. 'Het is geweldig om je weer bij me te hebben.' Mompelde hij en de grijns werd een lieve glimlach.

Nerisse glimlachte. Ze wist er eigenlijk niks op te zeggen omdat er gewoon te weinig woorden waren voor haar liefde voor hem. Ze ging even door zijn haren. 'Sorry,maar ik heb geen woorden voor mijn liefde.' fluisterde ze tegen hem met een liefdevolle glimlach. Ze keek Taylor in de ogen.

Taylor glimlachte en streek met zijn vingers langs haar rug en heupen. 'Dat hoeft ook niet.' Zei hij zachtjes. Hij kon nog goed herinderen hoe ze elkaar ontmoet hadden op het strand. Vlak daarna gingen ze naar haar huis en toen stelde ze hem een vraag, wat was hij blij dat ze het gevraagt had. Hij glimlachte toen hij er aan terug dacht en keek haar in haar ogen.

Nerisse glimlachte. Ze keek terug zijn ogen waarna ze haar hoofd op zijn borst legde om zijn hart te horen kloppen. Het gaf haar een vertrouwd gevoel. Ze hield hem vast. Nerisse glimlachte. Ze streelde Taylor even.

Taylor keek naar haar en streek met zijn vingers door haar wittte haren en drukte een kus op haar kruin. Hij glimlachte. Hij had haar echt zo erg gemist, eigenlijk had hij het gewoon gemist om iemand bij zich te hebben waar hij echt van hield.

Nerisse glimlachte. Ze knuffelde hem een beetje. Ze vond het geweldig om niet meer alleen te zijn, dat voelde ze ook wel. Ze voelde zich completer. Nerisse glimlachte. 'Ik hou van je.' fluisterde ze opnieuw.

Taylor glimlachte. Hij was blij. 'Ik ook van jou.' Mompelde hij en aaide door haar haren. Hij negeerde de blik van de serveerder die bij een andere tafel een bestelling kwam afnemen, maar hij had de neiging om iets te roepen als; "kun je het zien?" Maar dat deed hij niet. Hij ging met zijn hand over haar rug.