Gabriel's huis - Het rijk van de Vissen

Gabriel leunde over haar heen. 'Ik vertrouwde geen meisjes meer, en ook niet meer in relaties. Maar jou vertrouw ik wel.' zei hij zachtjes en kuste haar op haar lippen. Hij hield echt van Arra en wilde niet dat ze weg ging.

Salima schrok zich dood toen ze Arra zag vallen, gelukkig ving de jongen haar op. Ze volgde hem naar het bed. Ze hield haar adem in, Arra reageerde op niks meer. Ze hoorde wat Gabriel zei en sloeg een arm om hem heen. "Ik ben Salima, ik ken Arra al" zei ze, de angst drong door haar stem.

Arra lag nog steeds op dezelfde plek als toen Gabriel haar had neergelegd. Ze voelde zijn warme lippen op haar koude lippen. Ze reageerde niet, ze kon het niet, niet meer.

'Ik ben Gabriel...' zei Gabriel zachtjes en haalde haar arm rustig van zijn schouders af. Hij stond op. 'Wil je alsjeblieft op haar letten? Ik moet even weg...' Hij trok snel een schoon shirt aan, en trok zijn groene lange jas weer aan. Zijn haren liet hij in een warrige staart. Toen hij zijn laarzen had aan gedaan, verliet hij het huis.

Salima keek Gabriel na. Ze had medeleven met hem en Arra. Ze zuchtte. Ze stond op en liep naar de bank, ze had daar een deken zien liggen en ging die halen. Ze legde de deken over Arra heen. Ze legde haar hand op Arra's wang. "Ik hoop dat het beter gaat, ga maar slapen." Ze ging op zoek naar de keuken, het was geen groot huis dus die was snel gevonden. Ze zette heet water op voor thee. Ze hoopte dat Gabriel snel terug kwam.