Het bergmeer-Rijk van de Tweeling

Komt eraan.

Loki schrok van het zwaard en merkte dat die haar linkerarm ernstig openhaalde. Ze kon de wond niet dichten dus liet ze die maar bloeden. Zelf trok ze met haar verwonde arm een vergiftigde dolk en met de andere haar lichthanteerbare zwaard. Ze sloeg terug met haar zwaard en hield haar dolk vast.

Aphrodite bleef uithalen naar Loki met haar grote zwaard. Ze lette goed op de dolk en besloot er wat aan te doen. Ze begon zich te concentreren en met haar telikinesekrachten aan de dolk te trekken zodat hij misschien uit Loki's hand zou kunnen vliegen.

Loki bleef de uithalen blokkeren maar schrok toen haar dolk langzaam uit haar hand werd getrokken. Ze liet hem gaan en pakte snel een werpmes waarmee ze gooide op de benen van het meisje waarna ze snel uithaalde met haar zwaard naar haar linkerarm. Een van de twee moest ze verdedigen.

Het is trouwens al gemaakt inhet vissenrijk.

Aphrodite liet een pilaar uit de grond komen zodat het mes daarop afketste, het zwaard sneed wel in haar arm. Het bloedde erg,maar niet zo erg dat ze dood zou bloeden. Ze maakte nog een paar telikineseballen en vuurde ze vanaf haar pilaar op Loki.

Loki werd door de telekineseballen een stuk weggeblazen maar stond toch weer op. Ze had altijd gezegd dat ze door zou gaan dus nu ook. Loki hield haar zwaard vast maar maakt nu een grote vuurgolf. Hij kwam verticaal op de pilaar af en horizontaal gewoon. Daarna trok ze opnieuw de spinters uit het lijf van het meisje en stopte ze ergens anders terwijl ze brandden. Loki vergde het uiterste van zichzelf.

Aphrodite verhoogde de pilaar zodat het vuur alleen tegen haar voeten aankwam en werd tegengehouden door haar leren laarsjes. Het glas deed weer ontzettend veel pijn. Deze keer trok ze de glassplinter wel uit haar lichaam en vertrapte hem tot gruis, dat ze in een steen insloot en op Loki afstuurde.

Loki ontweek de bol en begon moe te worden. Ze was de laatste dagen sowieso al uitgeput geweest. Er moest een manier zijn om dit gevecht te stoppen. Haar enige uitweg was Scath die klaarstond. Maar Loki wilde wachten tot het juiste moment. Ze maakte een glasplaat om zich heen met een vuurlaag ervoor. Een blauwe vuurlaag. Daar trok ze haar zwaard en liet de vuur laag vallen want ze bracht het blauwe vuur naar haar zwaard.

Aphrodite sprong van haar pilaar af en begon er steeds een plak af te slaan richting Loki, zodat er vlijmscherpe aardeschijven ontstonden die op het meisje afvlogen. Ze vond dat het meisje er vermoeid uit begon te zien. Misschien zou ze wel vluchten, misschien zou ze opgeven.

Loki maakte telkens glasplaten van het glas dat aan haar armband zat en sloeg de brokken weg met haar zwaard. Ze wilde haar dolk en werpmes nog terug dus begon ze rustig te lopen en het schild van glas volgde haar. Loki knipperde een paar keer met har ogen om er zeker van te zijn dat ze wakker was.

Pff, veel te veel plekken waar ik zit te meeten xD Sorry voor de late reactie

Aphrodite stuurde nog meer aardeschijven op Loki af terwijl ze liep. Ze wist dat ze haar wapens terugwou, en ze besloot haar maar te helpen ontkomen. Ze werd zelf ook moe van dit gevecht. Ze stuurde met haar telikinese de wapens voor de voeten van de draak van het meisje, zodat het misschien zou lijken dat ze haar juist tegen probeerde te werken.

Loki was bijna bij een van haar wapens geweest maar die vloog weg. Ze raakte er wel geirriteerd door zag dat ze bij Scath landden. Ze keek even naar het meisje en begon nu te rennen. De glasplaat hield haar nog net bij maar het lukte want Loki was toch niet zo snel. Ze keek nog even naar het meisje en zag het glas barsten bij de zoveelste aardeschijf. Loki pakte haar wapens en klom op Scath. Ze wachtte nog heel even en keek het meisje aan. Daarna steeg Scath op.

Aphrodite glimlachte tevreden toen het gevecht voorbij was en ruimde alle aarde brokken en pilaren die er nog waren op. Daarna sprong ze op Ares en steeg op. Ze keek nog even rond of er echt geen brokstukken meer lagen, en dat was niet zo.

new
---------
Glimlachend lande Aria weer in het koude water. Toxic lag dit keer bij haar omdat z de laatste tijd weinig tijd met elkaar door brachten. De koelte voelden goed vond Aria maar dat kwam waarschijnlijk door haar krachten. ''Even relaxen'' zei Aria glimlachend. Haar katana legde ze aan een stekel van Toxic en verder ging ze rustig liggen.

Cyene zat aan de kant van het koele water. Voor haar was het niet zo erg als ze er een duik in nam, ze kon zich altijd nog opwarmen met een vlam uit haar hand. Voorzichtig ging ze met een hand door het water en kwam tot de conclusie dat het wel erg koud was. Langzaam deed ze haar blote voeten in het ijskoude water en voelde een tinteling door haar huid heen gaan.

Toxic merkte opeens een bekende gedaante. Ze liet het aan Aria weten. Die hadondertussen al haar ogen dicht om te ontspannen. Uiteidneijk deed ze haar ogen open en zwom naar Cyene toe. ''Hoi'' zei Aria toen ze weer boven kwam bij Cyene. Ze ging rustig langs haar liggen als of z opeens goede vrienden waren. Al waren ze tenminste geen vijnden meer.

Cyene keek naar de gedaante die naar haar kwam toe zwemmen. Eerst herkende ze haar helemaal niet, later zag ze een paar bekende trekken. Ze bleef even naar de gedaante kijken en vond het aardig knap dat ze zomaar door dat ijskoude water kon zwemmen zonder het zelf zo koud te krijgen. Toen ze bovenkwam zag Cyene dat het Aria was. Ze keek haar opzij aan met een verbaasde glimlach. "Aria? Lang niet meer gezien" zei ze terwijl ze haar nog steeds aankeek en met haar beide voeten in het water wiebelde.

''Dat klopt. Dat heb je als je onderdeukt'' zei Aria terwijl ze naar de lucht keek. Het voelde voor haar niet koud maar op haar tempratuur. ''Ik kon wel verawchten dat je het zou overleven'' flapte Aria er uit. Ze wist zelf goed genoeg dat Cyene goed kon overlven. Al was het niet al te beleefd dat ze dat opeens zo zei maar daar kan ze niets aan doen.

Cyene keek even bewonderd naar Aria. Dat zou ze zelf niet kunnen uithouden, telkens maar op een plek blijven. Ze haalde een van haar voeten uit het water omdat het toch erg koud was. Op Aria haar opmerking ging ze niet in, ze keek haar alleen maar zijdelings met een droevige glimlach aan. "Hoe staan de zaken er nu voor?" vroeg ze aan Aria om te weten te komen of er nog iets gebeurd was waar ze niks vanaf wist.

Aria begon breed te glimlachen. Een klein beetje omdat Cyeneniet boos op haar werd en ook nog door iets anders. Ze stak haar hand uit waar de prachtige ring aan schitterde. ''Ik ben verlooft'' zei Aria zachtjes. Het was niets iets wat je hard zei. Aria keek naar Cyene haar gezicht wat ze er van vond. Ze was r zelf natuurlijk super blij mee.

Cyene keek even argwanend naar Aria en haar brede glimlach. Dat kon voor haar gevoel gewoon nooit goed zijn. Ze keek verwonderd naar de prachtige ring om Aria haar hand en tuitte haar lippen. "Oehh, madame heeft het wel goed getroffen" flapte ze eruit. Ze glimlachte even en keek toen weer naar Aria in plaats van naar haar ring te staren. "Hoe lang ken je hem al? Is hij knap?" vroeg ze nieuwsgierig aan Aria.

Aria liet de eerste opmerking maar gewoon langs haar glijden. ''Ehm al 6 jaar door hem ben ik overgestapt en natuurlijk vind ik hem knap'' zei Aria met een glimlach. Het was leuk om te vertellen al vond ze wel dat ze het verdiende na 6 jaar een beetje gelukkigheid. ''En nu blijven we altijd samen'' zei Aria meer om zich zelf weer te overtuigen.

Cyene grijnsde even. Ze vond het wel grappig dat Aria verloofd was, al zou ze het zelf nooit willen zijn. "Wauw, dat klinkt goed" vond ze en ze haalde haar andere voet ook maar uit het water. Ze keek even met een aarzeling in haar gezicht naar Aria en wou haar vragen of het niet al te veel problemen had opgeleverd maar hield die vraag maar voor zich. Ze wou dit kleine feestelijke moment niet bederven. "Dus.. je gaat trouwen" zei ze maar.

''Raarmaar waar'' zei Aria. Ze zag dt Cyene het water niet fij vond. Maar die had ook vuur als kracht dus snapte Ara het wel. Ze klom er zelf ook uit. Het water was bevroren aan haar huid maar dat was Aria goed gewend. ''En hoe gaat het met jou'' vroeg Aria geintreseerd terug. Ze keek Cyene vragend aan. Ht was raar te bedenken dat ze haar ooit dood wou hebben.

Cyene knikte even. Ze vroeg zich stiekem af hoe Aria er in een bruidsjurk uit zou zien. Eigenlijk had ze geen idee. Het water aan haar voeten voelde erg koud en bevroren aan en dus ging ze er voorzichtig met een vlam in haar handen langs. Ze keek niet op toen Aria wat zei. Even haalde ze haar schouders op. "Zoals altijd, wel aardig" zei ze met een kleine glimlach om haar lippen. Ze had geen zin om zielig over te komen omdat ze zich zorgen maakte om haar familie.

Aria geloofde niet echt dat het al te goed ging met Cyene. Maar ze wou er niet verder over vragen het kon wel er gevoelig liggen. Rustig keek ze maar verder over het meer.´´Jij zit waarschijnlijk bij de rebbelen´´zei Aria maar rustig. Ze nam eht maar aan omdat het 6 jaar geleden al voor streed dus waarschijnlijk nu ook.