Het bergmeer-Rijk van de Tweeling

"Oké, doei," zei Orion een beetje teleurgesteld. Hij klom op Xing en samen vlogen ze weg. Boven in de lucht wilde Orion toch wel even een jas of een shirt hebben.

New
_

Loki liep langs de waterkant over de rotsen. Als ze uit zou glijden dan zou ze op het ijs vallen. Ze wist dat ze hier nog gestreden had met een onbekend meisje maar dat interreseerde haar niet zo veel meer. Ze was hier om na te denken. Loki had een paar slechte dagen en nachten achter de rug. Het liefste zou ze zichzelf in dit ijskoude water laten zakken.

try liep tussen de bomen en struiken door waardoor zo nu en dan een laagje sneeuw omlaag kwam vallen, maar dat negeerde hij en heild zich warm door afentoe een vlam vuur in zijn handen te blazen. dan ziet hij het meer dat bevroren is het zag er mooi uit maar hij heild er niet van en naast het meer ziet hij een meisje over de rots achtige oever lopen

Loki keek naar het ijs en rilde even. Ze ging zich niet tot het uiterste concentreren want dat zou haast haar dood zijn zo vermoeid als ze was. Loki pakte een steen en gooide die over het ijs maar kon er geen gat in maken. Zachtjes zuchtte ze tot ze in haar ooghoeken iets zag. Ze liet het meer even voor wat het was en keek naar de jongen die ze zag staan. Haar hand ging gelijk naar haar werpmes. Eigenlijk had ze geen zin om te vechten maar als het zou moeten moest het maar.

try zag het meisje een steen op het ijs gooien dat er door niet brak dan was het toch wel dik maar of het een mensen gewicht kon verdregen daar was hij bang voor, maar hij zag ook iets glinsteren in de hand van het meisje, hijzelf besloot nog geen wapen te trekken alleeen als zei aanveil

Loki zag de jongen geen wapen trekken. Ze deed haar eigen wapen terug op de plek waar ze het gepakt had en ging op een rots zitten. Ze pakte opnieuw een steentje maar dit keer gooide ze er gewoon mee over. Kort gaapte ze even en hield de jongen wel in de gaten, benieuwd waar hij heen zou gaan.

try bleef het meisje in de gaten houden terwijl hij door liep wie was zei en wat deed ze hier alleen hij wist tot sommige 13ers ook wel een savons op pad gingen ze kon geluk hebben door hem te treffen in plaats van hun, dan stopt hij bij een boom en gaat daar zitten en legt een paar takken bij een an maakt dan een vuurtje een kleine pauze kon geen kwaad dacht hij vermoeid

Loki keek even naar het vuur dat de jongen maakte en zuchtte zacht. Ze zou zoveel moeten kunnen maar ze kon helemaal niets meer zonder daarna van vermoeidheid in slaap te vallen. Ze zuchtte nogmaals want ze wist namelijk nog steeds niet waardoor het kwam. Ze miste haar oude leventje, een kleine traan baande zich een weg over haar wang maar die veegde ze snel weg. Ze had hier zself voor gekozen.

try zag wat aan het meisje en zuchte en doofde het vuur en liep rustig maar toch waakzaam op haar af en een maal een paar meter van haar af deed hij zijn wapen riem af en legde die op de grond neer, en ging voorzichtig dichter bij, "ik ben on bewapent...je bent een van de 12 rijken he"vraagt hij zagtjes

Loki veegde snel de traan weg en keek naar de jongen. Zelf legde ze haar pijlen, boog en werpmes neer. 'Ja, jij ook?' vroeg ze hem zacht. Ze kon het niet opbrengen om harder te praten want dan trilde haar stem te veel wist ze. Loki keek naar de jongen. 'Maar je hoeft je wapenriem voor mij niet af te doen. Ik zal je niet aanvallen.' zei ze eerlijk tegen hem.

jah ik hoor ook bij de 12ers" zegt try maar hij zei er maar niet bij tot hij voor de 12ers deed spioneren bij de 13ers, en hij kijkt haar aan"gaat het een beetje eehm...ik weet je naam eigelijk helemaal niet, de mijne is in iedergeval try. "zegt hij dan hij zij meestal zijn achternaam niet zo was het wat moeilijker om ontdekt te worden

Loki keek even naar Try. 'Ik ben Loki, en het is wel eens veel beter gegaan.. Denk ik.' mompelde ze tegen Try. Ze wist eigenlijk niet wanneer ze het gelukkigste was, voor haar gevoel toen ze net verliefd was maar dat had ze ook al snel verpest dus die herinnering was ook aangetast door haar gedachtes.

tuurlijk is het wel eens beter gegaan, want ik wed tot je niet iederen dag huilt, maar tot je ook wel eens lacht, probeert try haar wat op te vrolijken, maar hij zag aan haar tot ze het moeilijk had op het moment en mensen van de 12ers wilde hij altijd helpen zolang een 13er het niet zag zou hij het doen ook, "wil je misschien wat eten" vraagt hij en haalt nog een klein stuk stokbrood uit zijn zakvan de mantel het was zijn laatste stuk wat hij bij zich had

Loki keek naar Try. 'Nee bedankt. Ik heb niet zo'n honger.' zei ze tegen hem. Eigenlijk had ze nooit veel honger. Loki keek hem nog even aan. 'Nou, ik kan de dag dat ik niet een traan heb laten vallen niet herinneren.' zei ze eerlijk. Misschien was het beter als ze zich liet opvrolijken door Try, al zou het moeilijk gaan. Ze dacht even aan alles wat haar vrolijk kon maken en kon niet heel veel bedenken.

"oke"zegt try dan en hij luisterde na wat loki nog meer vertelde, hoe moest hij haar op vrolijken, misschien moest hij eerst weten waarom ze verdrietig was"mag ik vragen waarom je zo verdrietig ben wie weet kan ik er iets aan doen"stelt try voor en hij keek loki afwachtend aan

'Ja, dat mag wel hoor.' zei Loki. Ze trok haar benen op en sloeg haar armen eromheen. Haar hoofd legde ze op haar knieen en ze keek naar Try, ze zou waarschijnlijk op alles antwoord kunnen geven. Loki kon in ieder geval niet zeggen dat haar leven saai was. Alleen dat het verschrikkelijk was.

"oke dan, eehm waarom ben je dan verdrietig, vraagt hij nu wat die rekter en hij keek loki aan terwijl hij het antwoord af wachte en hij zag het ook aan haar tot ze verdriet had, en dacht even aan zich zelf hoe moeilijk hij het soms had maar hij had een hou vast een doel voor ogen wat hem op de been heild

'Dat heeft meerdere redenen. Euhm, een goede vriendin van me is laatst overleden. Ik heb een paar vrienden heel erg pijn gedaan. Ik zie mijn famlie haast nooit en kort gezegd, ik ben gewoon al jaren depressief.' Somde Loki alles op. Ze keek naar Try en daarna even weg. Ze was al zes jaar lang depressief maar nu was het toch wel op zijn hoogtepunt.

try keek loki aan, doden kunnen we soms gelukkig niet maar vaker jamer genoeg niet uit de dood halen, maar weetje soms heb ik het ook moeilijk maar ik heb een doel, misschien kan ik je helpen ook een doel te vinden"zegt try en bleef loki aan kijken

'Dat kan een optie zijn. Naast de andere verslavingen die ik heb om de pijn te verdoven..' zei ze eerlijk tegen Try. Langzaamkwam de lichte mist weer in haar hoofd opzetten. Gelukkig lichter dan normaal dus zekon nog gewoon goed denken. Ze keek Try nog steeds aan.

try knikte, vertel eens wat doe je graag of wat voorn doelen heb je in je leven"vraagt try en keek even rond of hij iets zag wat hem niet beviel maar hij zag niks geen zoldaat of iets anders vreemd en hij keek weer naar loki,"denk maar eens gooed na je vind wel iets"

'Ik heb geen doelen in mijn leven. Ik speelde graag viool, maar nu niet meer. Eerst wilde ik werken aan mijn kracht maar dat kan ook niet meer. Ik teken niet meer, ik deed altijd dingen om mijn emoties in kwijt te kunnen maar als ik dat nu doe dan begin ik al te janken voordat ik ook maar iets gedaan heb.' zei ze tegen Try. Ze keek even naar hem en daarnakort even weg.

laat mij eens horen hoe goed je vilool kan spelen, en het maakt me niks uit of je er onder huilt of niet maar je moet even heel even door die zuren appel heen en daarna zal alles beetje bij beetje maar wel stapje voor stapje beter gaan, antwoord try

Loki keek Try aan en slikte. Ze pakte haar viool en keek hem even aan. Ze opende haar koffer en pakte haar zelfgemaakte viool eruit. Ze ging goed zitten en slikte even. Loki sloot haar ogen en gelijk kwamen de herinneringen en met die herinneringen kwamen ook de tranen. Langzaam begon ze met spelen. Een zelfgeschreven liedje dat ze 4 jaar geleden gemaakt had.

try glimlachte en sloot zijn ogen terwijl hij luisterde naar de muziek die loki zelf gemaakt had en hij vond het mooi hij heild wel van muziek, en hij voelde een koude windvlaag maar die negeerde hij nu nu hij naar de muziek was aant luisteren