Het veldhospitaal

Demetri zag dat zijn moeder rond ijsbeerde. Zelf klom hij in een boom en bleef hij daar zitten met zijn hoofd op zijn knieen. AB zat braaf naast hem maar ze zeiden niets tegen elkaar. Demetri zou wachten tot Anneloes terug was ook al was hij moe. Al hoorde hij dat het alleen maar kon als Annabella beter was. Maar dat kon wle even duren.

Na een paar uur, al leken het dagen, kwam de arts bezweet en onder het bloed naar buiten lopen "Ze is nu stabiel, maar ze ligt in coma" zei hij zacht. Hij knikte en liep totn weer naar het hoofdgebouw, meer mensen haddne hem nodig. Sabel rende meteen anar binnen en streek teder over het hoofd van Annabella "Wat zou ik graag willen dta je me kon vertellen waar anneloes is." ze knielde neer en sloot haar ogen. Voor een van de eerste keren in haar leven bad ze tot de schepper.

Demetri keek naar het gebeuren onder zich. Daarna naar Annabella die al een stuk beter uit zag. Maar waar was Anneloes. Hij keek even slaperig rond het kamp. De zon kwam al bijna op en hij had nog niets geslapen. Maar hij zou wakker blijven tot ze gevodnen was. Al zou hij warschijnlijk weiig kunnen helpen.

Na een poosje krabbelde sabel overeind. Ze tilde haar zoon op "Demetri, eht kan nog dagen duren voor we je zuje kunnen vinden" zei ze emt een gebroken stem. ze glimalchte en liep met hem naar hun tent waar ze hem op moederlijke manier in bed duwde "Ga nu maar slapen, anders kan je neit helpen haar weer te vinden" ze ze zacht. In tegenstelling tot anders bleef ze neit bij de tent om te controleren dta haar kinderen okk echt gingen slapen. ze ging terug naar dat draakvormige in coma liggende beetje hoop/

Demetri wou wel tegen stribbel maar had daar geen puf meer voor. hIj besloot maar om een paar minuten te slapen. Weg te lopen en zelf Anneloes gaan zoeken. HIj wou zelf ook wwat doen en ging dat ook doen. Hij droeg op dat AB hem zou wakker maken dan konde ze daarna te voet verder gaan zodat AB ook wat kon slapen.

Sabel bleef tot de middag bij annabella tot ze in slaap viel van het huilen en het al meer als 24 uur wakkerzijn. Ze werd door een stel soldaten naar haar tent gebracht. Ze was compleet ingestort. naast het feit dat ze zich zorgen maake om haar schoonzus, om haar dochter en haar broer. als ze zich ook nog zorgen zou maken om haar zoon dan zou ze compleet instorten.

Nouw dit is zielig voor Sabel
--------------------------------
Zoals af gesproken maakte AB Demetri wakker. Stilletjes slopen ze uit het bed naar buiten. Demetri had een briefje vast waar op stond wat hij ging doen. Die legde hij bij Annebella neer. Hij wist dat Sabel het niet leuk ging vinden dat hij ging zoeken. Maar hij kon niet langer stil blijven zitten. Snel stegen ze op terug naar het slagveld.

anne, anneloes gaat neit gevonden worden tot kyon 3, waar ze een mooie herreniging krijgt met haar broer *traan* het kan ZO huilend gaan worden

Sabel werd na een paar uur onrustige slap wakker. HEt eerste wat ze deed was even bij Annebella kijken, maar de draak van ahar dochter toonde geen ander teken van leven dan een gelijkmatige ademnhaling, en vast ook hartslag als ze zou voelen. Ze zuchtte en pakte het briefje dta er lag "Nee"mompelde ze. Ze zakte door haar knienen "Demetri" mompelde ze zachtjes en beschuldigend terwijlz e zich naast het stenen plateau dat het bed van annabella vormde neerzeeg

Alexis die helemaal niks van het drama meegekregen had dat tijdens haar slaap had afgespeeld werd met een schok wakker. Alsof de medicijnen in 1 keer uitgewerkt waren. Gelijk kwam er een verpleegster binnen die en vaag verhaal over Annabel en Anneloes ophing terwijl ze haar weer platspoot met enkele kalmerende en verdovende medicijnen. Wat verward ging Alexis met haar hand naar haar buik die bedekt was met verband en het gegroeide heuveltje niet meer bevatte.

Toen sabel wat gekalmeerd was stond ze wankkel op en met tranen in haar ogen wandelde ze naar de kamer van alexis. Ze Ging op een stoel naast diens bed zitten en deed geen poging haar verdriet of traenen te verbergen.

Alexis probeerde overeind te gaan zitten toen Sabel de kamer binnen kwam, maar de verpleegster had hoogstwaarschijnlijk een spierverslapper gebruikt van ze kon de kracht niet vinden m recht op te gaan zitten. Wat ze wel kon was zich wat richting Sabel draaien, door de mist in haar hoofd kon ze de tranen op Sabels gezicht zien. Hierdoor werd bij haar ook bijna de kraan weer open gedraaid. Ze beet op de binnenkant van haar wang, ergens probeerde ze in haar hersens het verhaal van de verpleegster aan Sabels gezicht te koppelen, maar het lukte niet. Het enige wat ze kon doen was Sabel aankijken.

Sabel verborg haar hoofd in haar handen "Alexis, d....d...." ze moest een snik onderdrukken "Demetri is nu ook weg, z'n zusje zoeken, zegt ie" haar schouders schokten terwijl ze neit kon stoppen met huilen "Ik raak alles kwijt nu, jij bent aan het bed gekluisterd, en bent nogal gewond. mijn dochter is vermist, mijn broer is er vandoor. de enigen die nog 100% bij me zijn zijn MAM Fiëra en Carlos, aangezien cloud zonder Fiëra is weggegaan" zei ze toen ze wat meer gekalmeerd was.

Alexis stak trillend een hand uit richting Sabel, het koste een enorme hoeveelheid inspanning om haar hand op haar knie te krijgen en de informatie te v erwerken. Het leek alsof ze in een soort droom zat waar een mist in zat waar ze niet uit kon komen. 1 voordeel van de medicijnen was dat ze de pijn niet voelde in haar buik en in haar hart. Met veel inspanning probeerde ze troostend wat in de knie van Sabel te knijpen.

Sabel glimalchte door haar tranen heen en omsloot alexis' hand emt de haren "Dank je" zei ze met ene glimalch. Ze legde alexis' hand weer bij alexis neer. Ze glimalchte "Ik denk dat je het beste maar gewoon die medicijnen kan laten werken. Ik beloof dat ik vanmiddag nog veen kom als je eer even helemaal helder bent" ze streek alexis'dekens glad en glimalchte nog even vriendschappelijk voor ze weer naar buiten liep. Ze liep nog langs annabella al wist ze al dat die nog steeds neits anders deed dan neit doodgaan/ Ze zuchtte en vertrok toen maar naar de voedseltentkantine geval. Ze moest ooit een keer nog eten.

Alexis probeerde wat naar Sabel te glimlachen toen ze de kamer uitliep, niet dat ze zich zo geweldig voelde maar om haar moed in te spreken. Maar al snel vielen haar oogleden dicht en viel ze weer in een diepe slaap.

een uur of 7 later:

Alexis opende langzaam haar ogen, ze had het gevoel dat de slaap uit haar botten verdwenen was, net als de medicijnen uit haar hoofd. Het voelde nu een stuk beter. Kort ging haar hand naar haar verbonden buik. In haar slaap had ze de gebeurtenis verdrongen, net als nu toen ze wakker was. Alsof er niks aan de hand was en ze een gewone wond had voelde ze aan het verband. Het zat er proffesioneel om gebonden. Langzaam hees ze zichzelf overreind wat nu wel lukte.

Na een paar minuten kwam sabel binnenlopen. Ze zag er nog moe uit. Ze glimalchte naar alexis, maar het was duidelijk te zien dat het een oppervlakkige glimalch was. "Goedeavond slaapkop" zei ze gespeeld vrolijk. Ze miste haar kinderen. Demetri was nog steeds neit terug en van anneloes was nog geen enkel spoor.

Alexis nam een slok water van het glas dat naast haar bed gezet was, ze had verassend veel dorst. De scherven die Cloud veroorzaakt hadden waren zorgvuldig opgeruimd. "Goedeavond." ze legde haar benen over de rand van het bed heen. Ze ging met haar hand door haar zwarte haren terwijl ze Sabel aankeek. "Gaat alles goed." met haar hele wezen verdrong ze haar ongeboren kind in een donker hoekje van haar hoofd zodat ze er niet meer aan zou kunnen denken.

grrrrr Demetri komt wel terug of ik laat hem verdwijnen naar het dertiende. Nee dat is zielig.
-----------------------------------------------------------------
Dromerig zo snel AB kon vloog hij terug. Demetri had gevochten met een soldaat die blijkbaar nog leefde. Hij was niet ernsitg verwond al hing zijn arm maar aan het bot er aan. AB wist zelf goed dat hij maar beter terug kon komen. Al wou Demetri eigenlijk door gaan. Gelukkig kon Demetri niet tegen stribbelen. AB kreeg het kamp al in de gaten.

Sabel zuchtte en verborg haar gezicht in haar handen "Eerlijkgezecht slecht" ze haalde rustig adem on niet te huilen "Jij ligt hier, cloud is er zonder draak vandoor, anneloes is nogsteeds vermist en demetri is er nu vandoor haar te zoeken."

Alexis probeerde op te staan, maar zo sterk waren haar benen blijkbaar nog niet. Ze kon zich nog net op het bed trekken voor ze door ze heen zakte. Wat duizelig bleef ze enkele seconden stil zitten. "Het komt wel goed." zei ze terwijl ze haar hand weer op haar knie legde. "Ik ben er binnen een dag weer bovenop, Cloud komt wel terug." zei zei het twijfelend, maar ze slikte snel de brok in haar keel door. "En anneloes red zich wel, ze is een sterke meid, net als Demetri een sterke jongen is. Ze zijn niet voor niets jouw kinderen." glimlachte ze.

Sabel snifte "Ik weet gewoon neit wta ik met alles aanmoet, moet ik cloud laten of meot ik iemand achter hem aanstiuren. Moet ik gewoon op demetri wachten of achter hem aan. Ik weet gewoon nei wat ik meot doen" zei ze wanhopig.

Alexis wilde dat er een bak met tissues naast haar bed stond, maar dat was er niet. Ze wreef wat onhandig over haar knie "De beste oplossingen worden bedacht bij een goede kop koffie." zei ze met een glimlach. (reclamexd). Ze keek Sabel rustig aan "Ik denk dat het beste is dat je sowieso het nieuws door het leger verspreid dat ze naar 2 kinderen uit moeten kijken en misschien ook naar Cloud."

Sabel knikte "Al is het misschien beter dat cloud neit op de lijst staat. hij was aardig kwaad"ze wilde dat ze die laatste woiorden kon inslikken. MAar ze waren an gezehct "Sorry" zei ze zacht.

Alexis beet op haar wang bij de woorden van Sabel en probeerde de onvermijdelijke gedachtes weg te houden uit haar bewustzijn. "Ik snap het" mompelde ze terwijl ze diep ademhaalde om de gedachtes weg te h ouden. "Dan zou ik in iedergeval iedereen inlichten om uit te kijken naar Anneloes en Demetri, als je wilt kan ik ze wel een bevel geven." ze wist dat ze een redelijk hoog aanzien had in het leger en hoewel ze officieel geen bevelhebben was over vele delen, ze luisterde wel naar haar.

Sabel knikte "Ik kan het zelf wel aan, het is toch dt cloud bij deze divisie hoger staat als ij., en ze willen neit dta hij boos word omdat z neit baar zijn zusj luisterne" zei ze emt een vrolijke knipoog.