Het bos-Rijk van de steenbok

Het is een groot bos, aan de rand van de bergen. Er staan voornaamelijk naaldbomen. Er is een groot meer pricies inh et centrum van het bos. De meeste mensen zeggen dat het behekst is. In het bos loopt van alles: konijnen, ossen, steenbokken, kleine draakjes, grote zwijnen enz. Er staan daar een helehoop kruiden maar ook een heleboel giftige paddenstoelen. Er komen niet graag mensen maar toch staan er eeen paar kleine dorpjes op palen die bestaan uit een paar hutjes een stuk of 5-6.

Regels
Draken zijn toegestaan.
Er kan een gevecht uitbreken
er kunnen zoveel mensen als je wilt

Francine liep achter Kurumu aan. Ze volgde speels de konijnen. Kurumu scheerde laag bij de grond. Francine leunde even tegen een boom aan en zakte maar omlaag en ging zitten. Ze pakte haar waterfles en dronk wat water. Ze wilde even stoppen. Zachtjes zuchtte ze. Was ze nou op vlucht of was ze gewoon op reis.

Phelix kwam uit het dorp. Hij zou op reis gaan. Hij wist niet waarheen maar in ieder geval op reis. Hij zat op Drac die over de grond kroop. Het ging eigenlijk best wel snel als je bedacht dat hij geen benen had. Hij gebruikte zijn aura krachten om te kijken of er iets levends was want hij hoorde helemaal niets en zag ook niets bewegen. Hij zag iets groots met de postuur van een draak dus het moest wel een draak zijn, de draak hat een nachtzwart vriendelijk aura. Hij zag ook een meisje tegen een boom aan zitten. Het aura van haar was lichtblauw van wantrouwen en angst. Maar er zaten hier en daar een paar zwarte brandplekken van moord.

Zo, je hebt haar goed gebestudeerd..xd
___

Francine dronk wat water en zuchtte zacht. Ze concentreerde zich maar of ze andere gedachtes kon vinden. Van mensen en ze vond er een. Toen ze overging op dieren vond ze ook een draak. Ze hoorden vast bij elkaar dacht ze. Francine keek naar Kurumu die weer terug bij haar was. 'Hoi meis.' zei ze zachtjes en ze aaide haar kop.

Phelix stapte af en liep naar de boom toe en zei: "Hoi, ik ben Phelix Thyone en jij?" Phelix liep naar de voorkant van de boom waar het meisje met haar draak zat. Phelix hoorde iets van achter de boom komen maar het bleek Drac te zijn die de grond indook en naast hem met zijn kop de grond uit kwam.

Francine keek op. 'Oh.. Hoi.. Francine..' stelde ze zichzelf voor. Ze zei eigenlijk nooit haar achternaam. Voor het geval haar broer de mensen ging ondervragen. Francine bestudeerde de jongen even. 'Aangenaam..' zei ze maar een paar seconden later. Kurumu keek op naar de jongen en grijnsde op haar drakenmanier.

Drac bleef nog even zitten maar toen kwam hij helemaal de grond uit. Toen zei Phelix: "Wat voor krachten heb jij? Ik heb aarde-aura." Phelix wou vragen over haar verleden maar hij besloot dat toch niet te doen, want waarschijnlijk is er iets met haar verleden dat ze zo wantrouwend en angstig is.

Francine keek hem aan. Hij was in ieder geval direct. 'Ik heb vuur en telekinese. Dus, leg mij de aura kracht een uit. Wat kan je er precies mee?' vroeg ze hem om maar over iets te praten. Ze wilde het pijnlijke onderwerp namelijk vermijden.

"Met aura krachten kan je iemands aura zien. Een aura bestaat uit een paar kleuren bijvoorbeeld. als je aura donker rood is dan ben je heel erg boos. maar ik kan iemands aura ook een beetje aanpassen. dat donker rood kan ik dan ietsje lichter maken waardoor je dan minder boos bent, zwarte brandplekken betekent dat je ooit een moord hebt gepleegd. maar jou draak heeft een ander soort zwart. vriendelijk nachtzwart."

Francine keek even weg toen hij de woorde moord hebt gepleegd zei. Dan had haar aura zeker die brandplekken dacht ze. 'K.. Kurumu is een nachtdraak. Ze is heel energiek als het donker is..' Francine begon een beetje nerveus maar herstelde zich snel. Ze keek naar Phelix. 'Welke kleur heeft jouw aura dan?'

"Dat is wel vervelend. Om een of andere reden kan ik die van mij niet zien maar Drac zegt dat mijn aura vriendelijk groen met nieuwsgierig geel is." Phelix liep naar Drac toe en pakte een flesje water uit zijn zadeltas en hij dronk wat.

Francine knikte een beetje. 'Dat klopt wel.' zei ze eerlijk tegen hem. Ze had geen moeite met eerlijk zijn. Francine keek naar Phelix. 'Kurumu is nu nog steeds hyper us vee; verschil is er niet.' zei ze tegen Phelix. Kurumu keek een beetje op bij het horen van haar naam.

Phelix deed de zadeltas dicht en Drac ging ondergronds en kwam weer omhoog en ging weer naar beneden. "Hehe, Drac is een beetje hyper omdat hij nog nooit een ander draak heeft gezien." Phelix keek hoe Drac met een rotvaart schuin de grond uit kwam en door een boom heen vloog.

Francine keek naar Phelix en even naar Drac. 'Hmm, dan zitten we hier met twee drukke draken.'zei ze tegen hem. Kurumu kwam naar Drac toe. Ze keek naar hem en vloeg vrolijk rondjes. Francine keek omhoog naar Phelix aangezien ze op de grond zat.

Phelix plofte neer op de grond en zag hoe Drac vrolijk achter Kurumu aan vloog en daarbij met zijn staart een paar bomen omsloeg. "Wow, Het is hier gevaarlijk." Phelix lachte een beetje. Phelix keek naar de boom waar Drac doorheen gevlogen was en vroeg zich af of hij pijn had. Maar dat zal wel niet, hij is zo hard als steen.

nieuw
-
Alexis zat tegen een ongevallen boomstam te leunen, het was redelijk koud, maar in haar handen had ze een klein bolletje vuur die ze naar een net opgestapelde takkenberg liet zweven. Zo verscheen er voor haar een warm vuurtje. Haar gedachtes waren druk bezig met het wezen dat zich in haar baarmoeder bevond, ze wist niet hoe ze het Cloud zou moeten vertellen, of ze het uberhaupt zou willen houden.

Phelix was op reis naar het meer. Hij had het koud en vervloekte zichzelf dat hij maar een dik shirt bij had waar een groot gat in zat. Phelix gebruikte zijn aura krachten om te kijken of ergens een vuur of dergelijk was en of ergens iets te eten liep. Phelix zag een konijn en schoot. Phelix liep naar het konijn en zag dat wat verderweg een gloed was wat niet van een beest kon zijn dus het moest een vuur zijn. Phelix stopte het konijn in Drac zadeltas en liep naar het vuur

Alexis lette niet echt op haar omgeving. Wie zou er in hemelsnaam in deze temperatuur in en afgelegen bos rondstruinenen. Daarom zag ze pas op het laatste moment een gedaante in de gloed van het vuur verschijnnen. Gelijk lag haar hand op het handvat van 1 van haar dolken. Ze trok hem een centimeter uit de beveiliging, die had ze aangebracht sinds ze haar dolken regelmatig in een gevecht verloor.

Phelix stond aan de andere kant van het vuur dus liep een beetje opzij zodat hij kon zien wie bij het vuur zat. Phelix keek even en toen herkende Phelix Alexis, Hij was haar een keer tegen gekomen in het kratermeer in het rijk van de tweeling

Ze zette haar voet schrap om op te springen als het nodig was. Maar toen de gedaante zich wat had verplaatst kon ze in het licht van het vuur het gezicht onderscheiden. Ze kende het gezicht, waarvan wist ze nog wel, maar welke naam erbij hoorde niet meer. Ze had hem pas 1 keer ontmoet, het was ook een niet al te lange ontmoeting dus dat was begrijpbaar. "Wat doe jij hier?' het kwam er niet al te vriendelijk uit.

"Wat heb jij? Maar ik ben daar ergens" Phelix wees naar de kant waar hij vandaan kwam en vervolgde: "geboren en opgegroeid en de mensen zeiden altijd dat het spookt bij het meer in het midden van het bos dus ik wou wel eens weten of dat waar was." Phelix ging zitten en vroeg: "Ik mag hier tog wel even blijven? IK heb het koud en heb maar een dik shirt waar een groot gat in zit."

Alexis zuchtte bijna onhoorbaar. Ze kon hem nu moeilijk wegsturen, maar hij meost nu niet een al te gezellige gesprekspartner verwachten. "Spoken, yeah right." als ze ergens niet in geloofde was het wel in spoken. Ze klikte de dolk weer terug in de houder en haalde haar hand van het handvat af. Deze zou ze nu niet hoeven te gebruiken.

Phelix merkte dat Alexis niet echt zin had om te praten en zei: "Als je geen zin hebt om te praten zeg dat dangerust ik vind het niet erg, Drac zei toch dat het warm is in die grot. Hij moest daar van mij heen om te kijken of het warm of koud was het bleek warm.

Alexis moest even na denken over wie Drac ook alweer was, maar al snel wist ze dat het zijn draak was. Ze leundde iets naar voren, "Ik heb inderdaad geen zin om te praten." het kwam er nog steeds niet aardig uit. "Maar hoeft niet weg te gaan, het vuur brand nu toch." de warme gloed van het vuur drong zich langzaam door in haar botten.

Phelix kreeg de rillingen van de plotselinge temperatuurs verandering en vroeg: "Waarom zo sjaggie?" Phelix aaide Drac over zijn kop en probeerde te herinneren hoe de draak van Alexis ook al weer heette en pakte een stuk vers brood en water uit Drac zadeltas en keek even in het vuur en keek toen vragend naar Alexis.