Het brede strand - Rijk v.d. Waterman

Loki glimlachte. 'Je mag de viool houden en wel zoveel oefenen als mogenlijk is. Dan kan ik de volgende keer dat ik je zie je een nieuw liedje aanleren.' zei Loki tegen hem. Ze zocht even in haar tas naar de bladmuziek ervan. Loki griste ze uit haar tas en gaf ze aan Nicholas. 'Hierop staat alles, getekend, met noten en de hoeveelste snaar. Hopelijk heb je er wat aan..' zei ze glimlachend tegen Nicholas.

Nicolas knikte aandachtig. Meteen pakte hikj het blaadje en stopte het geod weg zodat hij het niet zou verliezen. ''Dank je wel tante loki'' zei Nicholas uiteindelij terwijl hij Loki nog een knuffel gaf. Raiden stond op waardoor Mark zijn best deed om evenwicht te houden. ''Dan denk ik maar dat wij verder gaan'' zei Raiden. Hij liep naar Loki toe en gaf haar nog een knuffel. ''Tot de volgende keer'' zei hij rustig.

Loki knuffelde Nicholas terug en keek daarna Raiden aan en knikte. Ze knuffelde hem en Mark tegelijk. 'DOe voorzichtig..' fluisterde ze in zijn oor voor Loki hem los liet. Ze keek even naar Mark en daarna naar Nicholas. 'Succes en veel plezier..' zei ze glimlachend, ze hoopte dat het helemaal goed met ze kwam.

Raiden gaf Loki nog een laatste soort van glimlach. Daarna liep hij naar de zee waar Flash hun op wachtte. Daarna vlogen ze weg ergens anders heen.

Loki keek ze na en ging toen in har zand zitten en staarde naar de zee waar ze bij wegdroomde. Loki viel daar even in slaap mar werd na een paar minuten wakker en dwaalde verder over het strand tot dat Scath haar oppikte en ze wegvlogen.

Orlando had zijn broek en shirt al uitgetrokken, en hij wachtte op zijn broertje Orion, voordat hij in de zee ging. Hij keek over het strand, het was mooi weer en het was al best wel druk aan het worden, terwijl het pas 11 uur s'ochtends was. Hij had geduld, maar het duurde wel erg lang voordat Orion klaar was. 'Schiet eens op Oor', zei Orlando, terwijl hij probeerde boos te kijken, wat niet echt lukte.

"Ja sorry hoor, Grote Oor," zei Orion terwijl hij in zijn zwembroek langs hem heen het strand af rende. "Pak me dan!" Hij dook snel in het water. Het was een beetje aan de koude kant, maar dat maakte hij extra lekker. Hij ging een paar keer kopje onder om de koude er van af te zwemmen. Daarna keek hij naar Orlando.

Orlando rende Orion achterna. Hij dook ook onder, en kon dankzij zijn waterlenzen zien waar Orion was. Hij greep hem bij zijn zwembroek en trok hem onder water, niet te lang, want hij wilde niet nog meer mensen verliezen. Hij duwde hem na 5 seconden weer boven water en keek hem grijnzend aan, wat konden ze soms toch een lol hebben met ze tweeen. 'Zullen we een wedstrijdje doen? Wie het verst onder water kan zwemmen zonder boven te komen?'

"Nee, geen zin in," zei Orion, die dit eigenlijk zei omdat Orlando dan toch zou winnen. "Waarom niet wie het snelste bij die boei is?" Hij wees op een boei, ongeveer tweehonderd meter verderop. Hij ging naast Orlando zwemmen. "Drie...twee...één...AF!" Meteen schoot hij er als een pijl van door. Het zou nu om het even zijn, hij en Orlando waren hier ongeveer even goed in.

'Okee ook goed' grijnsde Orlando, die wist dat zij allebei ongeveer even goed waren, wat bijna nooit voorkwam. Hij won vaak met zwemwedstrijden, omdat hij heel slim en handig in zwemmen was. Toen Orion afgeteld had, dook hij het water in en zwom Orion achterna, die een kleine voorsprong had. Hij haalde hem met moeite in, en even later zwommen ze gelijk.

Orion zag dat Orlando al langszij was gekomen. Het enige voordeel dat hij nu eigenlijk had, was dat hij minder weerstand had, omdat hij kleiner was. Spierkracht was bij hen ongeveer even gelijk. Hij lag nu weer iets van een centimeter voor. Toen hij eindelijk bij de boei was, keek hij naar Orlando.

Het scheelde niet veel, maar Orion had toch echt gewonnen. 'Gefeliciteerd broertje' grijnsde Orlando naar Orion, die iets sneller was. Hij kon gelukig goed tegen zijn verlies, en hij gunde het zijn broertje net zoveel als zichzelf. Hij hijde nog, van het lange zwemmen. Nu moesten ze natuurlijk nog terug. Hij zei; 'Okee, nog een keer, maar nu naar het strand terug. 3,2,1.. GO!' hij dook onder water, waar hij sneller was dan boven water. Hij had een kleine voorsprong.

Orion zette zich af en tegelijk stuurde hij vuur vanuit zijn voeten. Hij werd extra vooruitgestuwd en zwom nu boven Orlando, die wel sneller zwom. Maar hij had eigenlijk niet zoveel zin meer in een wedstrijdje. Hij keek achterom en zag daar een vis met een brandwond. Hij draaide zich snel om en pakte de vis op. Het diertje spartelde niet. Hij heelde de wond en de vis zwom snel weer weg. Orion begon, met een grote achterstand, opnieuw aan de achtervolging.

Orlando zag dat Orion zijn krachten gebruikte, en bedacht dat hij was vergeten te vertellen dat ze het zonder krachten zouden doen. Hij liep na een tijdje ver voor op Orion, die zo te zien net even stopte om iets. Orlando maakte zich niet druk en zwom als een dolfijn verder. Hij voelde dat hij alweer kon staan, en stond op. Hij had gewonnen. Hij keek of hij Orion al kon zien, maar hij zag zijn kleine broertje niet. Orlando begon ongerust te worden, waar zou hij zijn?

Na een tijdje kwam Orion aan bij Orlando. "Sorry, ik moest even een vis redden," zei hij. "Die kan je toch niet zomaar dood laten gaan." Hij liep naar zijn handdoek en ging erop liggen. Even bruin worden, dacht hij. Hij keek even om zich heen. Het was aardig druk geworden op het strand.

'Sjeezus Orion, je liet me echt schrikken man. Ik dacht dat je was verdronken ofzo.' Orlando omhelsde zijn broer. Hij was enorm opgelucht dat er niks ernstigs met Orion was gebeurd. Toen liet hij Orion weer los, en zei lachend; 'Even een vis redden? Alsof je het dagelijks doet!' Hij grinnikte.

"Ach joh," zei Orion. "Dat doe ik inderdaad bijna dagelijks." Hij klom op Orlando's rug en sloeg zijn armen om zijn nek. "Maar nu gaan we gewoon ergens anders heen. Als het druk wordt op een strand, dan is er niks meer aan. Geef mij dan maar een bos of zo." Hij probeerde Orlando richting hun spullen te drijven.

'Tuuuuurlijk, broertje. Jij bent de vissenredder van het rijk!' hij bedoelde het sarcastisch. Daarna liep hij met Orion op zijn rug richting hun spullen. Hij liet Orion even afstappen, en pakte hun spullen in. Hij trok alleen zijn slippers aan, maar de rest van de kleding propte hij in zijn tas. Orion en hij waren niet zo van de kleding, het liefst liepen ze zonder shirt en met een zwembroek, vooral Orlando de hele dag rond.

Orion pakte zijn schoenen en T-shirt en stopte het in zijn eigen tas. Hij zette zijn pet op en floot een keer. Meteen kwam Xing aangevlogen. Orion stapte op zijn rug en wachtte tot Orlando zijn draak had geroepen.

Orlando riep in gedachten Flower, en hij fluitte zijn bekende deuntje. Hij zag haar al aankomen in de verte, en hij deed zijn rugzak op zijn rug. Toen ze was geland stapte hij op haar rug, en hij vertelde haar waar ze heen gingen. Hij keek naar Orion, die al klaarstond en hij vertrok.

New
___
Gabriel liep over het strand. De wind waaide door zijn haren. Hij grinnikte en keek naar Tsuko die boven hem vloog. Hij had zijn handen in zijn zakken van zijn losse jack dat hij halfdicht gedaan had. Hij warmde toch zichzelf op dus winter of niet. Gabriel was al blij genoeg dat het niet sneeuwde, dat haatte hij.

Levi en Lauren lagen natuurlijk in het water. Van de kou had Levi geen last. Hij zat op de rug van Lauren, die als een vijfentwintig meter lang zeemonster door de zee dook. Na een tijdje was Levi er klaar mee en zwom hij naar de kant. Hij stuurde al het water van zich af en trok zijn t-shirt weer aan.

Gabriel keek even verbaasd op toen een jongen ineens het water uit kwam lopen. 'Oké.. Dat kan dus ook..' mompelde hij grijnzend. Of die had een hele hoge koudegrens of hij had magische krachten. Gabriel beet op zijn lip maar besloot dat hij geen zin had om de vechten met deze kou en tot zijn ergenis zag hij donkere wolken aan de hemel.

"Hallo," zei Levi opgewekt. Lauren kroop naast hem aan land. Tenminste, alleen de eerste vijf meter lag nu op het strand. Levi aaide hem even over zijn kop. De draak keek nieuwsgierig naar de jongen. "Hoi," zei hij.

Gabriel keek even naar de jongen. 'Hoi.' zei hij vriendelijk terug. Tsuko vloog iets boven hem. Hij glimlachte toen die naast hem landde. Hij knikte even met zijn hoofd ter begroeting. Gabriel glimlachte even naar de jongen voor hem en stond stil. Zijn handen hield hij in zijn zakken. Zijn houden was zoals altijd onverschillig.