Huis van Cara- Rijk van de Waterman

Dit is het huis van Cara. Ze komt hier heel vaak en als ze er is zit ze meestal in de tuin met haar draak. Het is een normaal huis en er is alleen een begaande grond. Ze heeft 3 slaapkamers eerst had ze er maar een maar ze heeft het verbouwd dus nu zijn het er 3. En een open keuken die uitkijkt op de tuin. De woonkamer is heel groot. Het huis is van de straat kant niet te zien en het ligt midden in een bos.

Regels
alleen buiten vechten
draken alleen buiten
max 4 personen Cara houd graag het overzicht.

Opeens begon Amaya te duiken, Kenji moest zich weer omdraaien en klampte zich vast aan Maya's nek. "Ik denk dat we er zijn!" Riep hij over zijn schouder naar Cara. Amaya stopte en zakte door haar knieën, Kenji sprong handig van haar af en gaf haar een kus op haar neus. "Dankje, Maya!" Amaya gromde en rolde met haar ogen. "Dus dit is je huisje?" Kenji keek rond, het was een stuk kleiner dan het huis van hem en zijn zusje, maar het lag ook in het bos, wat wel zo prettig was.

Cara was verbaast dat Amaya het had gevonden want het viel niet heel erg op maar ze vond het eigenlijk wel fijn. 'Ja dit is mijn huis. Wat vind je ervan?' vroeg ze. Ze had in zes jaar eigenlijk het huis helemaal uitgebreid en verbouwd zodat het ruimer en groter was alleen liet ze er eigenlijk niemand in.

"Het ziet er erg leuk uit, heel gezellig enzo." Kenji trok Cara naar zich toe en gaf haar een knuffel. "Zullen we maar naar binnen gaan? Ik vind het hier een beetje koud..." En inderdaad, Kenji was aan het klappertanden en had blauwe lippen van de kou. Hij wist niet hoe Cara dat vol had gehouden en had wel een beetje ontzag voor haar.

Cara opende snel de deur van het huis en trok Kenji mee de warmte van het huis in. Zelf had ze het niet heel erg koud maar dat had ze eigenlijk nooit. Ze kuste kenji. 'Wil je al naar bed of niet?' vroeg ze. Het maakte haar niet uit. Ze vond het eigenlijk ook wel leuk om bij de haard te gaan zitten en nog even lekker te kletsen.

Kenji aarzelde, dit was dus het moeilijke gedeelte, hij wist niet of hij dat al wou. Hij besloot het nog even uit te stellen. "Ik warm liever nog even op... Heb je thee ofzo?" Hij glimlachte zijn schattige, scheve, glimlach en gaf Cara een kus in haar nek. Ze was zo lief voor hem, hij zag zichzelf echt verdergaan met haar. Lang bij elkaar blijven.

'Ik maak wel even wat.' zei Cara lief tegen hem. Maar ze liep eerst even naar de huiskamer terwijl ze Kenji meetrok. Ze wees naar de bank. 'Ga daar maar zitten.' zei ze. Behendigd stak ze de haard aan en glimlachte lief naar Kenji. Ze liep naar de keuken en maakte een kan thee. Uit een kast pakte ze twee bekers en zette die op een dienblad.

Kenji liet zich gewillig meetrekken en plofde op de bank. Bij het haardvuur was het lekker warm, zo warm zelfs dat hij zijn vest uitdeed. Daaronder had hij een kortemouwenshirt aan waarin zijn spieren heel goed te zien waren. Hij ging herzitten en keek de kamer rond. Het zag er gezellig uit, veel ruimer dan je zou denken.

Cara kwam met het dienblad in haar handen de kamer weer in lopen. Ze zag dat Kenji zijn vest had uitgedaan en glimlachte. Je zag zo dat hij heel sterk was en daar hield ze wel van. Ze zette het dienblad op de tafel en schonk de thee in. Ze gaf de beker aan Kenji en ging naast hem zitten met haar eigen beker in haar handen.

Kenji ging dicht tegen Cara aanzitten en genoot van het moment. Hij nipte wat van zijn thee, die nog iets te warm was, en kon zich niet herinneren dat hij zich ooit zo gelukkig had gevoeld. Hij streek het haar uit Cara's dieprode ogen en keek haar aan. Daarna liet hij zijn gezicht langzaam dichterbij komen en kuste haar innig.

Cara kuste hem inig terug en kroop dicht tegen hem aan. Ze ging met haar vrije hand door zijn haar. Zijn lippen smaakte naar thee en dat vond ze fijn het gaf haar een huislijk gevoel iets wat ze al lang niet meer had gevoeld. Cara beeindigde de kus en keek hem gelukzalig aan waarna ze hem meteen weer teder kuste.

Kenji trok haar dicht tegen zich aan en wiegde haar heen en weer, hij legde zijn hoofd op haar haar en fluisterde in haar oor, als een soort gedicht. "Je bent mooi, je bent lief, je bent het beste wat me is overkomen sinds lange tijd." Daarna draaide hij haar gezicht naar zich toe en gaf haar een kusje op haar neus. "Heb jij nog familie ofzo?" Hij vond dat ze wel moesten praten, anders dan zou ze zich misschien na een tijdje aan hem vervelen, zeggen dat ze geen band hadden ofzo.

'Ik heb nog familie. Mijn ouders leven allebij nog maar ik zie ze nooit meer en mijn tweelingzus zie ik wel weer vaak maar heb ik ook bijna 10 jaar niet gezien tot ik haar drie jaar geleden weer vond.' zei Cara. Haar vader hoefde ze ook nooit meer te zien maar haar moeder miste ze wel heel erg veel. 'En jij?' vroeg ze benieuwd.

Kenji zuchtte. "Mijn vader is overgelopen naar de dertienders, mijn moeder werd daar depressief van, zo erg dat ze stierf. Ik mis haar, maar ik haat mijn vader. Ik heb wel een tweelingzus, ze betekent alles voor me." Kenji dacht even na en voegde er toen aan toe "Zij en jij zijn het belangrijkste in mijn leven." Hij kietelde Cara onder haar kin en begon haar toen ook in haar nek, haar oksels en op haar buik te kietelen.

'Pas op joh' giegelde Cara. 'Stop ik smeek je Stop.' giegelde ze verder. Ze kon nog net haar thee weg zetten zodat die niet over de vloer ging. Ze probeerde hem terug te kietelen maar doordat Kenji haar zo aan het kietelen was lukte het neit zo best. Snel drukte ze een kus op zijn mond iets wat dan weer wel goed ging.

Kenji stopte na veel gesmeek met kietelen en lag even met zijn hoofd op Cara's buik, om op adem te komen. Hij voelde haar hartslag, die prachtig klonk in zijn oren, zo rustgevend. Hij kon het niet laten om even zijn ogen dicht te doen. Daarna drukte hij zichzelf omhoog met zijn handen en trok Cara tegen zich aan.

Cara liet zich gewillig naar Kenji toe trekken. Ze glimlacht Cara lag nu met haar hoofd op zijn borst en ze hoorde zijn hartslag. Vroeger vond ze dat altijd een irietant geluid maar nu vond ze het mooi klinken. 'Ik hou van jou.' zei ze tegen Kenji terwijl ze hem weer kuste. 'We hebben trouwens wel heel veel gemeen.' zei ze lachend.

"Het is bijna eng hè?" Kenji glimlachte en legde Cara's hoofd voorzichtig op de bank, daarna stond hij op. -Pluk even wat bloemen- zei hij in zijn gedachte tegen Amaya. Even later nam hij bij het raamkozijn heel sneaky een bosje rode rozen van haar aan. Hij liep terug naar Cara en ging op zijn knieën. "Lieve, lieve Cara... Wil je verkering met me?" Kenji bloosde en haalde het bosje bloemen te voorschijn, hij hield het voor haar neus.

Cara keek verbaast naar de bos bloemen en vroeg zich af waar hij dat vandaan had. 'Jaa natuurlijk wil ik dat.' zei ze en ze vloog hem op zijn nek en kust hem. Ze was blij dat hij het vroeg. Ook Cara bloosde nu hevig. Maar ze glimlachte wel breed. Doordat Kenji laag had gezeten waren ze op de grond gevallen door Cara's blije reactie.

Kenji lachte en voelde zich op slag dolgelukkig. Hij kuste Cara harstochtelijk en woelde met zijn handen door haar, mooie, zachte haren. Zijn handen gleden onder haar shirt en aaide over haar rug. Hij hield van dit meisje, dat wist hij gewoon. Al sinds de eerste keer dat hij haar had gezien, op het feest, had hij iets voor haar gevoeld, iets heel bijzonders.

Cara haar hart ging een slag sneller klopen en ze kuste Kenji net zo hartstochtelijk terug. Deze liefde was heel anders dan die met raiden maar ze kon niet beslissen of hij beter was of neit maar dat maakte ook niet uit. Cara ging met haar hand onder Kenji's shirt en ze streelde zijn bloote rug.

Kenji rilde door haar aanraking, het was een heerlijk gevoel. Toch wist hij dat hij er nog niet klaar voor was, maar zo lang het bij strelen bleef, was het niet erg. Kenji bleef over haar rug aaien en kuste haar op haar gezicht. Ze was zo mooi, zo lieflijk, zo perfect, bijna onmenselijk. Hij voelde de vlinders in zijn buik alle kanten op gaan, zo'n gevoel had hij nog nooit gehad.
---------
zie mijn onderschrift

Cara voelde zich als nooit tevoren. Bij raiden was het gevoel heel anders geweest. Dit was ongedwongener beter wou ze het niet noemen maar wel fijner op dit momen. Ze haalde een hand onder zijn shirt vandaan en ging met haar hand door zijn haar terwijl ze door ging met kussen. Haar andere hand bleef zijn rug strelen.

_____
Gaaf die wil ik ook!!!

Kenji grijnsde even van geluk en kneep Cara even in haar schouder. Toen rolde hij langzaam opzij en kwam even op adem. Zoenen was best vermoeiend als je het lang deed. Hij keek naar het plafond, het werd zwart voor zijn ogen, zo moe was hij. Hij had sinds het gevecht, wat nu al meer dan 30 uur geleden was, niet meer geslapen. De hitte van het vuur en het gelukkige gevoel maakte het er niet beter op. Hij slaagde erin zich op de bank te slepen en viel toen als een blok in slaap, hij kon er niks aan doen, hij was gewoon zo ongelofelijk moe.
---------------------
hihi, flauw hè?
over het onderschrift... sla hem op, dan heb je hem op je computer en kun je hem gebruiken.
of je kunt gewoon deze link gebruiken en in je onderschrift plakken:
https://2img.net/h/oi52.tinypic.com/5fgcrd.jpg

Cara ging naast hem op de bank liggen en merkte nu pas hoe moe ze eigenlijk was. Ze kon nog net een deken te pakken krijgen en legde die over hun heen. Ze ging lekker tegen Kenji aanliggen en veil al snel in slaap. Ze had een leuke droom waar Kenji en zij een gelukkig gezin voormde.