Weer eens een groot gevecht - rijk van de steenbok

Een grote open vlakte, ver weg genoeg van de bewoonde wereld om een gevecht te houden, zonder onnodige slachtoffers. De Dertienders hadden al dagen laten merken dat ze een aanval aan het plannen waren op een stad ong. 15 km verderop. De rebellen hebben hier lucht van gekregen. Ze hebben alle mankrachten bijelkaar geroepen om de Dertienders een grote klap toe te brengen.

regels: vrij

gewoon ff wat leuks van maken

Loki reed op Irvyn over de vlakte, ze was zo snel mogenlijk gekomen. Ze moest echt weer eens vechten en aangezien ze haar woede om Scath's dood moest uiten vond ze dit perfect. Loki had zoals altijd de laatste tijd een jruk aan, ditmaal blauw met wit en haar haren hingen los. Ze had een riem met wapens om haar heupen en ze liet Irvyn wat langzamer lopen en keek rond.

Richard zat op Shaley's rug. Hij vloog laag over de grond, ong. 20 meter voor de eerste mannen uit. Vanaf zijn positie zou hij moeten waarschuwen voor enig gevaar van de kant van de Dertiende. Zijn zwaard hing ongeduldig in zijn schede. Alhoewel Richard niet vaak moordlustige gedachtes heeft, kon hij op dit moment niet wachten om enkele dertienders af te maken, hij had zulke vreselijke dingen gezien.

Alexis zat op de rug van Carlos, hij zou niet meedoen aan het gevecht. Enkele ehbo mannetjes hadden gevraagd of hij gewonden kon vervoeren van het slachtveld. Als dat eventueel nodig zou zijn. Ze had het persoonlijk aan Carlos gevraagd, die was het er op zijn beurt helemaal mee eens geweest. En hij kon in de tussentijd alles in de gaten houden. Na een tijdje liet Alexis Carlos landen, ze klopte hem teder op zijn half. Ze wreef even over zijn schubben voor hij weer opsteeg en zij met de rest van de mannen meeliep.

Loki zag in de verte de mannen van de twaalvers aankomen en glimlachte. Ze keek naar ze en steeg van Irvyn af. 'Jongen, je moet het slagveld verlaten. Het is geen goede plek voor paarden. Straks mag je me weer ophalen, als ik nog leef. En anders moet je naar Kenneth toe zo snelals je kunt met dit.' zei ze en ze bond een touw me eraan een houten kokertje. Ze zou bij haar huis zijn als ze gewond zou zijn en anders hier. 'Ga nu lieverd.' zei ze glimlachend en het leek alsof het dier alles begreep en vertrok. Loki wachtte nu rustig.

Gabriel vloog op Tsuko. Ver boven de manschappen maar hij deed mee. Dat vond hij al heel wat. Rustig bereidde hij zich mentaal voor en keek een beetje rond. Hij was net pas boven hen verschenen maar had ze niet aangevallen en daar liet hij het bij qua tekenen dat hij bij ze hoorde. Gabriel had zin om te vechten.

Hitsugaya zat verstopt achter een wolk op Hyounrimaru te kijken naar beneden. Hij wilde niet mee gaan doen met het gevecht. Hij had zich van tevoren afgemeld en had gezegd dat hij iets moest onderzoeken een eind van het gevecht vandaan. Hij wilde niet meedoen, ook omdat hij geen flauw idee had waarom ze de informatie hadden laten uitlekken.

Levi en Lauren landden, met een aantal artsen van het ziekenhuis, op het veld. Terwijl de artsen naar een rand van het veld renden om tenten op te zetten, stuurden Levi en Lauren wat water in het rond. De artsen konden niet van hun plek af, dus zou Lauren vervoer zijn voor de ernstig gewonden. Levi zou rondrennen en lichtgewonde Twaalvers oplappen die hij tegenkwam.

Phelix had zijn aura krachten aan staan en reed op Drac onder aarde. Hij had niet echt connecties maar er kwamen een stuk of 10 man van zijn ouderlijk dorp achter hem aan. Phelix zat helemaal klaar en beschermd door de vleugels van Drac zodat hij geen pijn zou lijden aan de stukken rots en aarde. Hij had een paar potjes genezende en pijn verlichtende zalf boven in Drac's zadeltas, zijn strijdhamer had hij ook voor aan het zadel zitten. Hij zou over een paar minuten op zijn bestemming zijn.

Richard liet Shilay draaien en vloog zo snel mogelijk terug naar de rest van het leger. "Ze zijn, pak je wapens. "waarschuwde hij. Op de rug van Shilay zat hij relatief veilig, alleen een eventuele pijlenregen kon een echt groot gevaar vormen. In zijn handen verschenen kleine bolletjes vuur.

Alexis draaide zich om naar een verkenner die teruggerend kwam. Hij deelde op zakelijke toon mee dat het gevecht op het punt stond om te beginnen. Met een glimlach pakte ze haar dolk op. Ze mocht dan wel zwanger zijn, ze zou haar missie er niet onder laten leiden. En met ongeveer 20 weken was dit nog best te doen. Stevig stapte ze verder. Ze liep redelijk in het midden van het leger, de eerste strijdkreten hoorde ze vallen toen de soldaten naar voren rende. Verblind door het bloed dat zou gaan vloeien.

Levi vloog meteen op de rug van Lauren toen hij strijdkreten hoorde. De draak steeg op en vloog boven het vijandelijke leger uit. Levi vond het groot en indrukwekkend, maar hij zette zich snel van die gedachte af en vuurde kleine waterbollen naar beneden. Ze zouden maximaal iemand bewusteloos slaan.

Loki stond met getrokken zwaard. Ze had wat glazen splinters om haar heen vliegen. Eigenlijk had ze er geen probleem mee gehad om hier als eerste aan te komen maar nu ze het geroep hoorde keek ze toch even om. Ze ging een paar meter achteruit, ze wilde echt niet alleen staan dus rende ze naar ze toe met haar zwaard in de schede.

Gabriel was nog hoog in de lucht. Het eerste deel zou hij afwachten. Hij was nog niet in de stemming om te vechten.

Alexis voelde hoe er een waterbol vlak voor haar voeten op de grond viel. "Carlos" siste ze in haar hoofd. Hij reageerde gelijk door omhoog te vliegen, richting de draak en berijder die dit veroorzaakte. Hij zal het met wat vuurspuwen wel verhelpen. Grommend vloog hij op de draak af. Zijn reusachtige klauwen naar voren om hem als het ware te grijpen.

Richard hoorde de strijdkreten en sprong van Shilay af, klaar om aan te valln

Phelix ging naar het kamp toe en gaf daar wat flesjes af en ging toen weer onder gronds. Hij zou zelf niet echt vechten, hij zou mini aardbevingen maken om 13ers uit evenwicht te halen, hij zou zwaargewonden ophalen, hij zou Drac ook 13ers laten opeten (Drac had al heel de dag niet gegeten), maar zelf zou die ook een beetje vechten.

Scarlet zat op de rug van Artemis, die gekleurd was in een ontzichtbare kleur. Alsof ze op lucht zat. Ze keek naar beneden, zoekend naar de plek waar de aanval was. Ze hoorde het al, zelfs in de lucht was ze er nu redelijk op getraind om verre dingen te horen. Ze slikte eventjes, omdat dit haar eerste gevecht zins tijden was en ze wist dat ze niet erg sterk was. Ze zuchtte en besloot te landen toen ze onder wat zag, ze landde in de bosjes en liet Artemis meelopen naar het gebied waar er gevochten werd. Het begon net.

Bailey kwam aansjokken, maar ging stevig staan toen ze zag dat het gevecht dichtbij was begonnen. Ze had besloten wraak te nemen. De dood van vele familie leden, het vervallen van het landhuis en nog belangrijker, de dood van Kirara. Ze zaten haar allemaal dwars en ze moest er iets van zichzelf aan doen, sterk of niet.

Levi keek naar de draak die op hem af kwam. Lauren dook weg en Levi pakte zijn boog. Hij herkende de draak. Hij was van Alexis. Hij spande zijn boog en als vanzelf lagen er vier waterpijlen op de pees. Hij schoot ze tegelijk op de draak af en hij was zeker van zichzelf dat hij zou raken. Je moest ook nooit twijfelen aan jezelf. Hij hield Carlos nog even in de gaten. Daarna zou hij naar Alexis op zoek gaan. Lauren kronkelde als een lange slang door de lucht.

Loki was verbaasd toen ze verderop Bailey zag en rende ondanks het gevecht vechtend naar haar toe. Loki nam een beetje afstand en rende naar haar zusje. Hopelijk herkende ze haar. Loki beet op haar lip, moest ze het nou wel doen. Maar ze deed het toch. 'Bailey.' zei ze rustig. Ze moest haar zusje spreken. Al was het voor de laatste keer.

Phelix wist dat dit zijn eerste echte gevecht was, maar toch hadden Drac en hij al een stuk of 20 dertieners vermoord, 6 gewonden geholpen, 2 zwaargewonden terug gebracht en 8 dertieners vermoord door ze uit balans te halen waardoor anderen hen kon vermoorden. Phelix gaf Drac de opdracht om bovengronds te gaan zodat ze gewoon konden vechten. Phelix schoot uit de grond onder een paar vijanden waardoor die omhoogvloogen en zo hard op de grond kwamen zodat ze stierven. Phelix stuurde een paar van de rotsblokken naar de vijanden en sloeg een paar 13ers hun kop in met z'n hamer.

wie zijn btw dertienders? erg hé dat ik dat nog niet uit m'n hoofd weet :$
-
Carlos stoof opzij voor de pijl, een felle scheut trok door zijn drakenhuid heen. Als reactie brulde hij kort en spuwde als een volleerde vuurspuwer vel rood vuur richting Levi. Hij stuurde naar Alexis, die gelijk omhoog had staan turen, een geruststellend berichtje. Hij zou zich niet laten afmaken door een twaalver, dat zou hij Fiërra niet aan doen.

Alexis begon te rennen toen ze merkte dat het zover was, de rebellen hadden hun mensen met magie meegenomen. Dat zou betkenen dat ze ook weer in actie moest komen. Over haar schouder keek ze of ze Cloud ergens zag, hij wist nog steeds niet dat ze zwanger was, tenminste daar ging ze vanuit. Tot haar geluk had ze geen last van een al te grote buik, met wat slobberige kleding viel het grotendeels te maskeren. Ook al ze s'nachts naar bed ging deed ze een te groot shirt aan, waardoor het niet opviel. En anders kon ze altijd zeggen dat ze teveel gegeten had.

Richard keek om zich heen of hij bekende zag. Hij knikte naar een vriend van hem en rende toen ook naar voren, al snel kwam hij in gevecht met 2 soldaten. Met zijn zwaard hield hij ze zoveel mogelijk op afstand. Dit gevecht zou veel gewonden opleveren.

Bailey keek naar Loki en maakte gebruik van de tijd dat ze niet bewoog om uit te rusten. Ze had flinke kilometers gelopen, maar hierdoor had ze wel veel uithoudingsvermogen gekregen. 'Loki.' Zei ze kalm en ging op haar tenen staan om haar zus een familie/vriendschapknuffel te geven. Ze wist dat dit gevecht ook slecht kon aflopen en dat ze haar zus nooit meer zou zien. Loki zou ze het ergste missen, samen met Marc, ook al zou ze niets meer voelen. Ze liet haar zus los en keek haar aan.

Levi mocht Lexi toch verwonden, waardoor de baby doodgaat?

Water kroop over Levi's hele lichaam, om hem te beschermen tegen het vuur. Hij spande zijn boog nog een keer en had binnen een seconde ook weer geschoten. Lauren dook achter de pijl aan en probeerde met zijn snorsprieten bij Carlos te komen.

Me = 13
--------
Hitsugaya zuchtte toen hij zag dat het gevecht was begonnen. Gelukkig vloog Hyounrimaru in een wolk, anders zouden de dertieners hem waarschijnlijk hebben gevraagd of hij mee zou helpen. Het was bewolkt, dus begon hij ijspegels te maken, die hij simpelweg liet vallen. Hij had geen flauw idee wie hij zou raken, maar waarschijnlijk wel genoeg.

Loki glimlachte lichtjes. Ze kon haar zusje niet vertellen over Scath en Kenneth. Het deed nog teveel pijn. Loki keek naar Bailey. Ze zouden het wel overleven. 'Succes.' zei ze glimlachend tegen haar. Loki haalde even diep adem. Ze maakte het glas wat groter, ze zouden er van langs krijgen. Voor alle pijn die ze door die idiote oorlog gekregen had.

Phelix zag een ijspegel vlak voor zijn neus uit de lucht komen vallen, hij deed snel een stap achteruit waardoor de 13er waarmee hij vocht vollop geraakt werd. Hij stapte over naar iemand anders die er nogal moe uit zag, hij gebruikte zijn krachten om hem nog wat moeier te maken. Phelix sloeg hem met zijn boksbeugel vollop in zijn gezicht hij zag dat de kaak van de 13er brak en Phelix sloeg toen snel zijn kop eraf met zijn hamer.

@ jorn? O.o
-
Carlos had het spannen van de boog gezien, als een pijl uit een boog vloog hij omhoog. Hadden die oersaaie vlieglessen toch nog eens wat nut. Het was voor het eerst een gevecht waarin hij alleen mee deed. Al zou hij er voor zorgen dat hij het zou overleven. Weer blies hij vuur, maar dit keer ging hij omlaag. Hij zou het slachtveld moeten gaan inspecteren op gewonden.

Lauren stoof achter Carlos aan en raakte hem even aan met zijn snorspriet. Het was voor Lauren genoeg om 75% van Carlos' energie weg te zuigen. Levi zat op zijn rug te zoeken naar Alexis. Hij vond dat het maar eens tijd werd om met haar en Cloud af te rekenen, ze bezorgden hem te veel last.

Loki glimlachte nog even naar Bailey waarna ze haar zwaard trok en een werpmes, natuurlijk net als het zwaard zwaar vergiftigd gooide naar de eerste de beste dertiener. Ze glimlachte, rende naar hem toe en trok het werpmes er weer uit waarna ze zich mengde in het strijdgewoel. Ze wilde dit overleven. Ze wist niet zeker of Kenneth wist dat ze hier was, maar ze zou terug komen voor hem.