Icarus--Schorpioen

Icarus, een klein dorpje naast een gigantisch meer, de huisen zijn van leem met rieten dakjes, zoals die van de eerste boeren, de bewoners zijn magie-loos en heel arm...in het midden is een plein, daar is elke zondageen markt, war de wat rijkere mensen hun geld uit kunnen geven en sommige echt armen dingen kunnen ruilen als ze geluk hebben.

Regels:
vrij.

Vio liep door de straten van Icarus. Het was niet een groot dorp en ze was hier voor een opdracht. Ze moest iemand vermoorden al wist ze alleen hoe die persoon eruit zag en niet precies waarom die vermoord moest worden. Ze wist alleen dat ze het samen met iemand moest doen.
________
Oke ik weet heel slecht begin ben een beetje inspi loos...

Cleo zat op de daken en keek naar een meisje dat door de straten liep, ze voldeed aan de beschrijving zie ze had gekregen, dan zal dit et meisje zijn waarmee ze haar opdracht uit moest voeren... Ze sprong van het dak achterhaar, en volgde haar als haar schaduw.

---
maakt niet uit, heb ik zo vaak

Vio merkte dat ze werd achtervolgd en draaide zich snel om. Ze zag het meisje al aankomen. Ze was precies zoals haar opdrachtgevers haar hadden omschreven. Ze wachte tot het meisje bij haar was. Ze had er een hekel aan om dingen samen toe moeten doen. Zeker om mensen samen te moeten vermoorden. Maar er waren er volgens een paar mensen te veel om ze alleen te doden dus had Vio er maar vrede mee.

"Dus... jij bent mijn partner...?" Cleo schrok, ze had dit meisje eerder gezien, bij het maanmeertje , maar haar schrik was niet van haar gezicht af te lezen. "Vio..." zei ze en er zou een grijns op haar gezicht verschenen zijn als ze niet zo lang niet meer gegrijnsd had...

'Blijkbaar.' zei ze. Ze kende Cleo van het maanmeertje maar ze had niet verwacht dat ze met haar zou moeten samen werken. 'Laten we maar beginnen dat is het zo snel mogelijk voorbij.' zei ze snel. Ze vond het nu nog vervelender dat ze met iemand moest werken die ze ook nog eens kende. Dat was vervelend vond ze.