The White Rose - de wateren van Kyon.

Coco's kille blik verslapte en nu keek ze naar de grond. 'Maar je was wel verliefd op haar he? Anders had je dr nooit.. gekust.' Zei ze zacht tegen hem. Nu klonk ze nogal kwetsbaar en onzeker. 'Zij is vast op land, kan altijd bij je zijn. Rooft geen dingen van andere mensen en is niet prettig gestoord.' Vergeleek ze het meisje alvast met zichzelf. 'Waarom zou je mij dan nog willen?'

"Omdat ik van je houd Coco... Ik houd niet van Sandee, alleen van jou..." zei Chris vol eerlijkheid en verlangen in zijn stem, het was waar, hij had een opwelling van verliefdheid voor Sandee, maar hij hield niet van haar, wel van Colette, misschien wel meer dan van Dave, wie hij zijn leven lang gekoesterd had.


kan je even op FH komen (A)
inge en ik hebben Evan nodig

"Hij is volledig eerlijk," zei Dave, die even het moment verpestte. "Dat staat in zijn aura." Normaal zou hij niet kijken, maar dit was belangrijk vond hij. Hij keek even de andere kant op en keek naar Curx, die naast het schip zwom. Hij keek naar de horizon en keek uit naar de volgende dag, wanneer hij Gill weer zou zien.

Coco zuchtte even en keek hem aan. 'Ik wil boos op je zijn, maar ik ben niet echt het type om boos worden.' Zei ze en trok een gezicht. 'En je nu zomaar vergeven wil ik ook niet doen.' Zei ze eerlijk. Ze probeerde weer een glimlach op te zetten. 'Ach, Tales is bozer dan ik dat ben. Is dat meisje verliefd op jou? Anders vind ik het wel zielig voor haar.'

"Nee, dat meisje is verliefd op mij," zei Dave. "Maar ze heeft een beetje pech, want ik ben verliefd op een ander. En Chris was zo slim om te doen alsof hij mij was, zodat dat kind nu een gebroken hart heeft. Ik vind het niet zielig voor d'r, ze heeft hem een gebroken neus geslagen. Of was het nou een gebroken arm. Hij heeft haar in elk geval teruggepakt." Hij lachte, al vond hij het nog steeds jammer dat hij niet mee had kunnen helpen.

"Allebei..."gromde Chris naar Dave en keerde zich toen weer tot Coco, "Me zomaar vergeven is ook niet wat ik wil dat je doet,dat doe ik ook niet, ik wil dat we het mij samen stap voor stap gaan vergeven... Als jij het daar mee eens bent tenminste." zei hij en keek haar met verlangende ogen aan.

Coco glimlachte zacht en hoorde Tales grommen, hij was het er duidelijk niet mee eens. 'Ja, dat wil ik natuurlijk.' Zei ze en glimlachte naar hem. 'Daarbij, iedereen maakt fouten.' Zei ze schouderophalend. Ze had laatst nog iets geroofd en dat was niet iets om trots op te zijn. 'Alleen Tales vergeeft het je minder makkelijk.' En nu hoorde je een hardere grom. Ze ging nu weer teveel praten, omdat ze weer vrolijker werd.

"Daar moet hij dan maar mee omgaan..." lachte Chris en gaf Coco een zoen,"Ik bn blij dat je me überhaubt wilt vergeven..." zei hij en keek naar Dave met een doordringende wat-als-jij-nou-naar-gill-gaat-of-in-ieder-geval-weg-blik.

Dave moest lachen. "het is al goed, ik snap dat jullie alleen willen zijn," zei hij. "Alleen ben je dat volgens mij niet op zo'n schip. Maar ik ga Gill wel opzoeken, er is nog genoeg zontijd over voor nog wat zwemmen." Hij zuchtte even dromerig en sprong van de reling op de rug van Crux, die al snel over het water weg galoppeerde.

Coco glimlachte en omhelsde Chris. 'Oh, Dave, kom nog eens langs, dan ga ik raden wie wie is, zonder dat Chris op me afstormt.' Riep ze hem nog na en keek daarna naar de bemanning dichtbij. Haar blik was waarschuwend en ze gingen weg, van het schip af of in hun kajuit. Ze keek Chris met een lieve glimlach aan en kuste hem.