Het kratermeer- rijk van de tweeling

Bailey beet op haar lip, ze moest zijn hand los gaan laten. Ze besloot dat ze eerst nog maar even met haar benen deed, met zijn hand vast, het was een eng idee om los van hem te zijn. Maar uiteindelijk moest ze toch. Ze hield Marcs hand iets losser vast en heel langzaam, liet ze hem los. Ze beet hard op haar lip.

'Goed zo het gaat heel goed.' zei Marc geruststellend. Hij bleef langs haar lopen zodat als het nodig was hij meteen kon helpen. Hij glimlachte naar haar omdat hij vond dat ze het heel goed deed. Marc knikte een klein beetje met zijn hoofd als goedkeuring. Hij vond het knap dat Bailey al zo snel zonder dat ze hem vast had in het water durfde.

'en nu met mn armen?' Vroeg Bailey een beetje onzeker en keek hem even aan, om bevestiging te zoeken. Gelukkig bleef ze wel een beetje drijven en ademde ze goed in en uit. Ze beet af en toe zachtjes op haar lip, gewoon uit concentratie. Ze keek hem aan.

'Als een soort van molentjes ronddraaien maar je doet het prima.' zei Marc. Ze deed het echt goed en hij vond dat ze een snelle leerling was. Iets wat hij dan wel weer fijn vond. Zo was het makkelijker om het haar te leren en ze zette zich ook dapper over haar angst heen vond hij.

Bailey knikte even snel. 'Oke.' Mompelde ze. "Slaan met je armen, een soort van molentjes draaien" herhaalde ze in haar hoofd voor zichzelf. Ze begon langzaam en een beetje vaag te slaan met haar armen, maar het moest ergens beginnen. Ze voelde hoe ze af en toe even kopje onder ging en hoe ze dan paniekerig weer boven kwam.

Marc bleef langs haar lopen en als ze kopje onderging legde hij zijn hand tegen haar rug en duwde haar iets omhoog zodat haar hoofd weer boven water kwam. 'Goed zo. Je mag iets langzamer je armen draaien.' zei hij. 'verder gaat het goed.' zei hij bemoedigend.

Bailey knikte strak en begon langzamer te slaan, ze merkte dat ze steeds beter bleef drijven, wat erg geruststellend werkte. Na een tijdje stopte ze met slaan omdat ze nogal moe werd. Ze kwam voorzichtig overeind en streek wat nat haar uit haar gezicht. 'Wacht even hoor.' Zei ze met een glimlach en rustte eventjes uit.

'Rust maar even uit, hoor.' zei Marc. Ze deed het goed en hij vond dat ze wel even een pauze verdiende. Hij glimlachte terug naar haar en hij was blij dat hij had aangeboden om haar te helpen. Het leide hem goed af en hij merkte dat hij het leuk vond om haar te helpen. Marc wist dat zwemmen vermoeiend was en dat het nog vermoeiende was om het te leren.

Bailey zuchtte even. 'Water is minder eng dan ik dacht dat het was, maar dit is nog het gedeelte waar ik kan staan.' Zei ze, pessimistisch als ze was. Ze liep een stukje door het water zodat ze even aan de kant kon gaan zitten en keek voor zich uit. 'Bovendien doet mijn element het amper in het water en dat is geen fijn gevoel.' Zei ze erachterna.

'Ik weet dat het lastig is als je je kracht zwak voelt zijn. Ik heb het ook in het water.' zei marc. 'En het is een goed teken dat je in elk geval in het ondiepe het water minder eng vind.' zei marc met een glimlach. Hij ging naast haar zitten en keek naar het water wat rustig kabbelde.

Bailey knikte en zuchtte. 'Het voelt echt heel vervelend.' Mompelde ze en keek ook naar het water. 'Kirara hield ook niet van water.' Zei ze schouderophalend. 'Als ik maar kan staan.' Zei ze erachterna en keek Marc aan. Ze beet zachtjes op haar lip, ze schaamde zich voor haar angst.

Marc legde zijn arm even om Bailey heen. 'Het maakt niet uit dat je voor sommige dingen bang bent. Iereen is voor dingen bang.' zei Marc tegen haar. HEt maakte ook echt niet uit volgens hem. Hij vond het juist knap dat Bailey toch het water in ging ookal was ze bang.

Bailey zuchtte en leunde een klein beetje naar hem toe. Ze keek naar het water dat zachtjes bewoog door de wind. 'Dat is wel zo.' Gaf ze uiteindelijk toe met een kleine zucht. Ze hoorde een kraai en glimlachte omdat ze wist dat het Darkness was, de zwarte raf die over haar waakte.

Marc glimlachte licht. 'Wil je nog meer leren vandaag of denk je dat je wel even genoeg water hebt gehad voor vandaag?' vroeg marc aan Bailey. Het maakte hem niet uit en liet de keus aan Bailey. Ondertussen keek hij over het water heen.

Bailey haalde haar schouders op. 'Laten we maar stoppen. Ik moet nog een slaapplek zoeken.' Zei ze en gaapte even. Ze speelde met een draadje aan haar bikini en keek hem aan. 'Dan gaan we een andere keer verder?' Het was als een vraag bedoeld. Ze snapte het ook als hij het niet meer wou doen.

'Tuurlijk en als je wilt wil ik je wel een slaapplaats aanbieden.' zei Marc tegen haar. Hij had genoeg kamers in het huis en het was best wel luxe maar hij wist niet wat ze verwachte van een slaapplaats. Anders konden ze ook naar zijn hut gaan in het bos dat was een stuk minder luxe.

'Je doet al te veel voor me. Dat kan ik niet ook nog eens van je aan gaan nemen.' Zei Bailey en keek beschaamd weg. 'Ik kan je er toch niets voor terug geven.' Fluisterde ze en beet op haar lip. Marc was echt veel te lief voor haar, maar op een of andere manier voelde ze zich echt op haar gemak bij hem en kwamen haar lievere kanten weer een beetje omhoog.

'Ik hoef er niets voor terug en ik wil dat me mee gaat.' zei Marc. 'Ik wil niet dat je straks geen slaapplaats kan vinden en dat je dan op straat moet slapen dus je gaat gewoon met mij mee.' zei Marc stellig. Hij wou dat ze niet zo moeilijk deed en gewoon zijn aanbod aannam.

Bailey beet zachtjes op haar lip en keek hem een tijdje aan. Ze dacht niet echt dat hij genoege zou nemen met nee. 'Oke.' Fluisterde ze. Ze glimlachte weer een beetje. 'Het is goed.' Zei ze en knikte ook nog even bevestigend. Ze zou ooit wel iets vinden om hem terug te geven.

'Oke dan heb je nog een keuze. Wil je normaal of luxe?' vroeg hij. Het maakte hem niet uit. Het zou alleen in houden dat hij of een nacht op de bank moest slapen of dat hij gewoon een bed had maar dat maakte voor hem niet veel verschil. Hij sliep toch niet veel s'nachts.

'Het liefst normaal, maar jij mag het zeggen, als jij liever luxe wilt.' Zei Bailey een beetje grinnikend en stond alvast op. Ze stond met haar enkels in het water en keek even naar de golfjes die ontstonden toen ze opstond. Ze had nooit gedacht dat haar angst voor water zou minderen.

'nee ik heb ook liever normaal. Luxe laat ik altijd an aandere over.' zei Marc. 'Zullen we dan maar gaan?' vroeg hij. Ice was al een tijdje terug en vloog over de bergen heen en weer omdat hij hun niet wou storen tijdens de les. Marc glimlachte naar Bailey.

Bailey knikte en glimlachte daarna. 'Dat is goed.' Zei ze met een glimlach en pakte de kleding op die ze eerder ergens neer had gelegt. 'Kan ik me daar ook omkleden? anders doe ik het hier.' Vroeg ze aan hem, een beetje blosend. Ze haalde een hand door haar haren.

--
moet je niet op je account letten? xd

'Je kan je daar wel omkleden.' zei Marc glimlachend. Zelf trok hij zijn schirt over zijn natte lichaam en vloot zodat Ice zou komen. 'Ik weet niet of je van het bos houd maar mijn huis ligt in een bos dus dan weet je dat alvast.' zei Marc. Sommige mensen vonden bossen eng dus hij zei het maar altvast.

'Dat is geen probleem.' Zei Bailey met een korte glimlach. Ze dwaalde soms dagen lang door bossen door, omdat daar meestal wel plekken waren om te slapen, als ze niet in een herberg sliep. Ze pakte wel haar jack en deed die over haar bikini topje heen, anders zou het erg koud zijn, ookal kon ze haar lichaamstempratuur veranderen.