Astelle O'Donnel

De basis informatie
Volledige naam: Astelle( zeg: astel) Bailey O’Donnel ( astelle betekent ster)
Roepnaam/bijnaam: Astelle, voor vrienden stelle(stel)
Leeftijd: 23
Verjaardag: 17 april
Geslacht: vrouwelijk
Geloof: geen, omdat ze al vroeg in het weeshuis belandde hebben haar ouders haar niet geleerd om Zenan te geloven. Naar de zusters luisterde ze al helemaal niet net als naar de andere meiden.
Tradities: geen
Bij welk rijk hoor je: dertiende rijk

Het innerlijk
Karakter: Astelle is erg druk en opstandig. Ze trekt zich niks aan over wat anderen over haar zeggen. Ten eerste omdat ze weet dat ze jaloers zijn en ten tweede omdat het gewoon echt geen ene bom kan schelen. Ze is erg afstandelijk en doet liever alles alleen, ookal hoort ze bij ‘de groep’. Ze is wel erg afhankelijk van haar broers en zussen. Ze komt vaak in ruzies en gevechten terecht, omdat ze nogal opvliegend kan zijn. Ze is niet zo sterk, maar wel snel. Maar ze komt vaak genoeg bont en blauw bij haar broers en zussen aan. Ze haat het om toe te geven dat ze niet gelijk heeft of als ze haar zin niet krijgt. Als je een goede vriend bent is ze wel heel lief, maar je kunt het beste maar geen vijand van haar worden. Ze is geduldig, maar niet helemaal betrouwbaar, omdat ze nogal een flapuit kan zijn. ( en ook wel graag roddelt) ze kan erg uit de hoogte doen en kattig zijn, als haar iets niet zint. Ze kan goed met jongens omgaan en heeft daarom bijna net zo veel vrienden als vriendinnen
Relaties: jongens interesseren Astelle niet zo erg. ze heeft het nu al heel druk met Scott en wil er nou niet bepaald nog meer zorgen bij.
Bijzonderheden aan karakter: geduldig, maar als je iets uitlokt is ze erg opvliegend. Astelle is heel slim, dat is ze altijd al geweest, ook op vroege leeftijd. Ze heeft altijd meteen door als je liegt ofzo.
Talenten: van wat voor andere nutteloze dingen lijken, dingen maken die je heel goed kan gebruiken voor van alles en nog wat. Ze heeft een ocarina waar ze best goed op kan spelen.
Zwakheden: ze kan zelf niet heel goed liegen.
Zwakke plekken: als je haar tegen haar achterhoofd slaat ofzo, gaat ze zowat meteen knock-out. Ze kan er ook niet tegen als je weet wat haar verleden is en dat tegen haar gebruikt.
Sterke punten: Astelle is snel en slaat erg hard( met of zonder wapen)

Status: de meeste meiden zien haar als een leider, en sommige zijn gewoon erg jaloers op haar. Veel jongens vinden haar erg aardig en knap. Ouderen vinden haar maar een druk kind die nooit stil kan zitten

Passies: hangen met vrienden, ocarina spelen,
Afkeer/Haat: mensen die haar haten.
Verslavingen/genotsmiddelen: geen

afkomst
Geboorte en/of woonplaats: dertiende rijk
Familie: haar vader is doodgegaan en ze heeft geen idee waar haar moeder zou zijn. Ze kent alleen haar broers en zussen

Het uiterlijk
Lengte: 1.79
Omschrijving haar: Haar haar is lang en vroeger verfde ze het altijd heel vaak, maar nu heeft ze het gewoon blond, wat eigenlijk haar natuurlijke kleur was.
Omschrijving ogen: haar ogen zijn groot en blauw.
Bouw van het lichaam: Astelle is best lang, en snel. Maar ze is niet echt sterk.
Kledingstijl: ze heeft een heeeeeeeeeeeeel erg opvallende kledingstijl. Ze draagt altijd wel iets aparts. Lange verschillend gekleurde sokken, een rare pet of muts. Het verschilt van donker naar kleurig.
Uiterlijke kenmerken: ze heeft een tattoo in de vorm van een ster met daarvoor een hele mooie roos met haar voorletter op de binnenkant van haar rechterenkel.

Kracht
Elementaire kracht: Lucht
Bijkracht: Telekinese
Wapens: een mooi lang smal zwaard. Hij snijdt aan twee kanten en heeft een kleur waardoor het lijkt alsof het zwaard van zuiver licht is gemaakt.
Vechtsport: taekwondo
Vechtstijl: snelle harde slagen. Dingen tegen mensen aangooien met telekinese

Draak
Naam van je draak: Anila ( godin van de lucht)
Geslacht van je draak: V
Soort: luchtdraak, ze kan geweldig vliegen. Niks is voor haar te moeilijk om in de lucht uit te voeren.
Karakterschets: ze is een lieve zachtaardige draak die iedereen helpt waar ze maar kan.
Uiterlijk van je draak:


Extra
Verleden:
De stille ochtendlucht werd verstoord door de luide klanken van de kerkklokken. In de ochtendmist stonden enkele gestalten op het kerkhof zwijgend te kijken naar de zwarte kist die in het grote gat gehesen werd. De nacht ervoor was een moeder met 4 kinderen weduwe geworden, er zat zelfs nog een kindje in haar buik. Nadat de pastoor zijn laatste woorden uitgesproken had over het graf begonnen de grafdelvers met de aarde het gat te dichten. Met een kleine zakdoek droogde de moeder van het gezin haar tranen. Ze moest nu voor haar kinderen zorgen, voor het kindje dat er aan kwam en voor zichzelf. Er moest toch brood op de plank komen.

Met een fles drank in haar hand liep ze wankel naar de voordeur. Aan haar rokken hingen haar kinderen. De oudste was nog geen 5 jaar oud. En nu hadden ze al geen vader meer. Zonder op de kinderen te letten nam ze nog een grote slok van de fles wiskey. “Jullie gaan uit logeren.” zei ze met dubbele tong tegen de kinderen. De oudste, een jongen sleepte achter ze aan met een klein koffertje waar voor elk kind kleding in zat.
Na een half uur wankel gelopen te hebben kwamen ze bij een weeshuis, een oud gebouw dat grijsafstak tegen de donkere lucht. Een gebouw waar je liever met grote boog omheen liep.”hier kunnen jullie logeren. Als jullie aankloppen, ga ik vast.” zonder om te kijken wankelde ze weg van de kinderen die verlaten, dicht tegen elkaar aangedrukt hun moeder na keken.

Zonder veel interesse te tonen opende 1 van de begelijdsters de deur. Er waren weer kinderen af gegeven, iets wat bijna dagelijks gebeurde. “Kom binnen.” zei ze tegen de kinderen die angstig omhoog keken. In hun ogen was te lezen dat ze er niks van begrepen. Een kleine steek van medelijden ging door haar borst heen. Het jongste kind was nog geen 1 jaar oud, haar knieën waren kapot van het gesleep aan de rokken van de moeder. De moeder had dus geen moeite genomen om het kind op te tillen. Toch verbeet ze de medelijden, in dit vak was het geen goed om medelijden te tonen. Het enige wat ze kon bieden was een dak boven het hoofd van de kinderen. “Oké, Moeder Tara, jij neemt de meisjes mee en wast ze en geeft ze de kleding van het weeshuis. Ik zelf neem de jongens mee om ze te wassen en schonen kleding te geven.”

Astelle werd door de zuster naar haar kamer gebracht met Andromeda. Toen de zuster wat dingen had verteld en weer weg was gegaan kwamen alle meiden in de kamer op hen afgestormd. ‘hallo ik ben…. Hoe ben jij hier gekomen? Hoe oud ben je? Wauw wat heb jij mooi haar! Hoe heet je?’ werd er door elkaar heen geroepen terwijl de twee nieuwe meisjes grondig werden bekeken. Er werd aan Astelle haar lange nu hardroze haar gefrunnikt en Astelle schrok even van de woordenkanonade. Maar ze herstelde zich al snel en sloeg de hand weg die aan haar haar zat. Ze liep naar het aangewezen bed en gooide haar kleine koffertje op het bovenste bed. Andromeda zou wel beneden slapen. Ze sprong er zelf achteraan en ging eerst even uitgebreid liggen. Ze wist dat ze hier nog wel even zou moeten blijven.

Tijdens de lunch kwam er een groep meisjes op de tafel toegestapt waar Dromé, Alyssa en zij zaten. Het meisje dat de leider van de meiden scheen te zijn zei terwijl ze haar lange zwarte haar naar achteren gooide: ‘ wie ben jij?’ ‘Astelle’ zei Astelle ongeinteresseerd. ‘ ik ben Selene, kom bij ons eten’ zei het meisje wat dus Selene bleek te heten. Astelle wierp even een blik op Dromé voordat ze opstond en met hun meeliep. Aan hun tafel zaten nog veel meer meiden en ze begonnen te kletsen. Zo werd Astelle vanzelf al snel opgenomen in ‘de groep’ en Selene was in die tijd haar beste vriendin. Toen Astelle 7 was vond ze haar draakje.

Toen Astelle 13 was vonden ze in het weeshuis dat ze wel voor haarzelf kon gaan zorgen. Ze stuurde haar als dienstmeisje naar een grote villa waar een echtpaar samen met 3 kinderen, 2 jongens van 15 en 10 en een meisje van 8. De jongen van 15, Bill, had wel interesse voor haar. Op een avond nam hij haar met geweld mee naar bed en had sex met haar. 3 maanden later voelde Astelle zich niet oke. Ze moest vaak overgeven en lag soms hele dagen ziek in bed. De dokter kwam langs en constateerde dat ze zwanger was. Het echtpaar was nooit echt aardig voor haar en ze wilde geen schande over hun familie dus ze stuurden haar weg.

Maanden leefde Astelle van gestolen voedsel en alles wat ze maar kon krijgen. Vaak had ze zo’n honger dat ze niet kon slapen niet kon staan, helemaal niks kon. Ze struinde de huizen af voor een plekje waar ze misschien een paar dagen kon blijven, maar geen van de mensen was bereid haar in huis te nemen. op een dag was ze op de markt om dingen te jatten. Ze pakte net een portemonnee uit de broekzak van een meneer, toen een hand die van haar pakte. Ze probeerde hem los te rukken maar het lukte niet. Toen ze keek zag ze een man met een vrolijke lach en donkere haren naar haar kijken. Hij nam haar mee naar zijn landhuis waar Astelle haar ogen uitkeek . ze had de villa mooi gevonden maar dit was heel iets anders met al dat land eromheen.
de man woonde er samen met zijn vrouw en dochter die even oud was als Astelle. zij heette Isabelle en zij en Astelle waren al snel beste vriendinnen.

Astelle beviel op haar 14e zonder veel gedoe van een jongen die ze Scott noemde. Ze was er heel blij mee en Isabelle en zij speelde elke dag met kleine Scottie. De moeder van Isabelle hielp haar veel met de baby, zoals oppassen en hem in slaap wiegen als Astelle zelf al in slaap was gevallen, omdat ze zo moe was. ze was een soort oma van Scott. Toen Astelle 15 was adopteerde het gezin haar en Scott. Astelle was daar dolgelukkig mee en is dat nu nog steeds. ze heeft wel ook haar eigen achternaam gehouden.
Scott is nu 10.
Overig:

Plaatje:
nu










Scott

Goedgekeurd alleen 17+6 = 23 geen 20