Andrew O'Donnel

De basis informatie
Volledige naam: Andrew O’Donnel
Roepnaam/bijnaam: Andrew, Drew
Leeftijd: 25 jaar
Verjaardag: 15 oktober
Geslacht: M
Geloof: Het trouwe geloof in de schepper. En in tweeling-thelepathie.
Tradities:--
Bij welk rijk hoor je: Het Dertiende Rijk

Het innerlijk
Karakter: Andrew is een drukke jongen. Als hij te druk wordt, gaat hij rennen in het bos. Hij is altijd blootsvoets en erg één met het kleine stukje wereld om zich heen. Hij weet altijd de natuur in zijn voordeel te gebruiken. Hij is altijd bereid te helpen als iemand een probleem heeft. Maar aan de andere kant, als iemand hem in een hinderlaag lokt, is hij niet te houden en kent hij geen genade. Hij voelt goed aan wat iemand anders van hem vind. Hij heeft een warm hart voor de mensen die hem liefhebben, maar datzelfde hart is kil en genadeloos voor tegenstanders.
Hij is niet erg slim, maar wel strategisch opgebouwd.
Relaties: Andrew zoekt naar een leuk meisje dat een lange relatie met hem op wil bouwen, en dat (het liefst) ook nog een tweeling is.
Bijzonderheden aan karakter: Hij is zes jaar geleden in een dip geraakt. Hij voelt zich eenzaam en dat is sterker geworden toen Alyssa terugkeerde naar het Dertiende Rijk.
Talenten: Andrew is heel goed op de panfluit. Hier weet hij alle mogelijke geluiden en melodieën uit te halen.
Nog een talent van hem is dat hij vaak hetzelfde denkt als Alyssa, en omgekeerd ook. Soms lijken ze elkaar met 1 blik te kunnen begrijpen. Zonder dat er 1 woord nodig geweest is.
Zwakheden: School
Zwakke plekken: Het verlies van Alyssa. Als hij haar mist, mist hij zijn wederhelft.
En als je zijn adamsappel doorboort, legt hij binnen een minuut het loodje.
Sterke punten: Andrew is erg goed in sport. Op de weeshuisschool blonk hij uit in alle sporten.

Status: Anderen zien Andrew als een aardige jongeman en een goede vriend die altijd zijn woordje klaar heeft.

Passies: Het spelen op zijn panfluit. Hier kan hij uren mee doorgaan.
Afkeer/Haat: Aan mensen die Alyssa iets aan willen doen.
Verslavingen/genotsmiddelen: Andrew is de hele dag chagrijnig, als hij de dag niet begint met een rondje joggen en ochtend gymnastiek.

afkomst
Geboorte en/of woonplaats: Uit het Dertiende Rijk. De rest van de informatie is verloren gegaan in het weeshuis. Nu woont hij samen met zijn tweelingzusje in een groot landhuis in de buurt van de stad.
Familie: Andrew heeft een tweeling zus genaamd Alyssa. Zij is terug gegaan naar het Dertiende Rijk. In plaats daarvoor heeft hij zijn andere, jongere zusjes leren kennen. Astelle en haar zoontje Scott en Andromeda.

Het uiterlijk
Lengte: 1.90 meter
Omschrijving haar: Stijl, natuurlijk zwart haar tot bij de oren.
Omschrijving ogen: Blauwe ogen, die strategisch de wereld in kijken.
Bouw van het lichaam: Gemiddelde lengte, gepierd en fors gebouwd. Maar erg lenig voor de voorgenoemde punten.
Kledingstijl: Geen schoenen, vaak een blauwe pet en voor de rest T-shirts en een spijkerbroek.
Uiterlijke kenmerken: Als hij geen pet op heeft, heeft hij een kuif in zijn haar. Hij heeft een neus waaraan je kan zien dat hij ooi gebroken is. En natuurlijk heeft hij zijn familie teken, een hulstblad met een A aan de binnenkant van zijn been, boven de rechterenkel. Heer heeft hij standaard een bandje om heen van zwart vuur.

Kracht: Vuur. Dit vuur heeft een zwarte gloed, vanwege zijn geestelijke problemen. Het ziet er ook zwart uit. Maar toch zie je ook nog het oude rood.
[b]Bijkracht: Ijs
Wapens: De rechterhelft van het tweelingzwaard waar hij en Alyssa allebei een helft van hebben. Als ze deze samen gebruiken zijn ze net een moordmachine. Verder heeft hij nog twee dolken en een normaal zwaard. Dit alles zit aan zijn rechterkant.
Vechtsport: Zwaardvechten dat hij en Alyssa van hun peetvader geleerd. En zijn peetvader heeft hem klassiek vuistvechten geleerd.
Vechtstijl: Als hij samen met zijn zus vecht zijn ze samen net een samen 1. Ze vechten zij aan zij en lijken in elkaars schaduw te vechten. Als hij alleen vecht doet hij tijdens het vechten alles met een rede die hem tot de overwinning zal lijden als alles meezit. Hij traint vaak met andere voor de lol, gewoon omdat hij het fijn vind om sterker te worden. En dat dan aan zijn zus te kunnen laten zien.

Draak
Naam van je draak: Akako, betekent rood in het Japans
Geslacht van je draak: V
Soort: Akako is met haar tweelingbroer een YinYang- draak.
De Yin-Yang draken: Dit zijn draken die meestal in rood en wit voorkomen. Het zijn altijd tweeling draken. Ze hebben een speciaal soort band met elkaar. De band die aangeeft waar de mede draak is, hoe ver weg ze ook van elkaar zijn. Je zult nooit 1 meer witte draak zien dan een rode. Als 1 van de 2 draken sterft zal de andere ook niet veel langer leven. Het bijzondere een deze draken is dat ze elkaar kunnen spiegelen. Zo kan de witte variant een rode creëren en de rode een wit spiegelbeeld creëren. Deze draken zijn redelijk grote draken die weinig voorkomen. Meestal hebben deze draken het element vuur als kracht, maar soms komt het element water ook wel eens voor bij deze draken.
Karakterschets: Akako is een rustige, sociale draak, die, als het kan, graag een poot uitsteekt om te helpen. Haar baasje laat ze nooit in de steek. Ook Alyssa en Liuz zal ze nooit de rug toekeren.
Uiterlijk van je draak: De rode draak is Akako.


Extra
Verleden: De stille ochtendlucht werd verstoord door de luide klanken van de kerkklokken. In de ochtendmist stonden enkele gestalten op het kerkhof zwijgend te kijken naar de zwarte kist die in het grote gat gehesen werd. De nacht ervoor was een moeder met 4 kinderen weduwe geworden, er zat zelfs nog een kindje in haar buik. Nadat de pastoor zijn laatste woorden uitgesproken had over het graf begonnen de grafdelvers met de aarde het gat te dichten. Met een kleine zakdoek droogde de moeder van het gezin haar tranen. Ze moest nu voor haar kinderen zorgen, voor het kindje dat er aan kwam en voor zichzelf. Er moest toch brood op de plank komen.

Met een fles drank in haar hand liep ze wankel naar de voordeur. Aan haar rokken hingen haar kinderen. De oudste was nog geen 5 jaar oud. En nu hadden ze al geen vader meer. Zonder op de kinderen te letten nam ze nog een grote slok van de fles wiskey. “Jullie gaan uit logeren.” zei ze met dubbele tong tegen de kinderen. De oudste, een jongen sleepte achter ze aan met een klein koffertje waar voor elk kind kleding in zat.
Na een half uur wankel gelopen te hebben kwamen ze bij een weeshuis, een oud gebouw dat grijsafstak tegen de donkere lucht. Een gebouw waar je liever met grote boog omheen liep.”hier kunnen jullie logeren. Als jullie aankloppen, ga ik vast.” zonder om te kijken wankelde ze weg van de kinderen die verlaten, dicht tegen elkaar aangedrukt hun moeder na keken.

Zonder veel interesse te tonen opende 1 van de begeleidsters de deur. Er waren weer kinderen af gegeven, iets wat bijna dagelijks gebeurde. “Kom binnen.” zei ze tegen de kinderen die angstig omhoog keken. In hun ogen was te lezen dat ze er niks van begrepen. Een kleine steek van medelijden ging door haar borst heen. Het jongste kind was nog geen 1 jaar oud, haar knieën waren kapot van het gesleep aan de rokken van de moeder. De moeder had dus geen moeite genomen om het kind op te tillen. Toch verbeet ze de medelijden, in dit vak was het geen goed om medelijden te tonen. Het enige wat ze kon bieden was een dak boven het hoofd van de kinderen. “Oké, Moeder Tara, jij neemt de meisjes mee en wast ze en geeft ze de kleding van het weeshuis. Ik zelf neem de jongens mee om ze te wassen en schonen kleding te geven.”

Een angstige blik stond in de ogen te lezen van de tweeling. Het gebeurde niet vaak dat je naar de directeur van het weeshuis geroepen werd. En vaak als je daar naar toe geroepen werd betekende het niet veel goeds. Dan kreeg je vast een zeker een aframmeling met een scherp bamboestok. Toch was het dit keer anders. De directeur, die altijd een net pak aanhad, in tegenstelling tot de begeleidsters van de kinderen, had een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. Naast hem zat een man die de tweeling een paar keer eerder in het weeshuis had zien rondlopen. Aan zijn kleding te zien was het een rijke man. Deze man had vriendelijke grijze ogen met lachrimpeltjes en glimlachte naar de kinderen. “Goedemorgen Andrew, goedemorgen Alyssa.” Zijn stem was 1 en al vriendelijkheid. De directeur glimlachte naar de man, dit betekende weer geld voor hem, en voor het weeshuis. Al was deze man soms een geldwolf, hij gaf echt om het weeshuis.

Met luid gejuich rende Alyssa achter Andrew aan, de grote eetzaal in. Vol verbazing bleven ze stilstaan. Voor hen op de grote tafel stond een enorme taart. Versierd met grote rode en witte sliertjes marsepein en heerlijke andere zoetigheden. Dit hadden ze nog nooit gehad in het weeshuis. Van hun moeder konden ze al helemaal niks meer herinneren. “Papa?!” riepen ze tegelijk vragend uit. De man met grijze ogen grinnikte om het enthousiasme van de kinderen. “Nou willen jullie de kaarsjes nog uitblazen?” vroeg hij. Op de taart stonden 12 kaarsjes, voor ieder 6. Dolgelukkig knikte ze naar de man die hen dit leven gegeven had.

De tweeling keek met een strak gezicht naar de man die bleek in zijn kist lag. Naast hen stond een rode en een witte draak met gebogen hoofd naar de kist te kijken. Er lag een glimlach op de lippen van de man. Hij was in vrede gestorven. Dat wisten Alyssa en Andrew, toch was het zwaar. Zwaar om iemand te verliezen van wie ze gehouden hadden als hun vader. Alyssa onderdrukte een zachte snik en draaide zich om. Andrew keek naar zijn 2 minuut jongere zusje die het te kwaad kreeg. Ook hij had moeite om te huilen. Maar een jongen van 15 was sterk en liet zijn zwaktes niet zien. Dat was alles waar hij nu aan dacht. Toch slopen de gedachten aan de oude man die hen zo liefdevol opgevangen had door zijn krampachtige houding heen. Ook hij draaide zich om. Hij kon het niet aan om hun held zo te zien liggen. Liefdevol sloeg Andrew zijn arm om zijn tweelingzusje. “Kom we gaan, hij zou nooit gewild hebben dat we zo'n prachtige dag zouden verspillen. Hij zou willen dat we lol maakte, bloemen plukten uit het veld en de paarden in het weiland bewonderen.” zei hij met een glimlach.

Andrew keek Alyssa met tranen in zijn ogen na. Hij wilde heel graag mee, terug naar het Dertiende Rijk. Maar hij kon het leger van Zenan niet in de steek laten. Dan zou hij voor altijd een wrok koesteren. Hij wist in elk geval dat ze daar veiliger was. En dat maakte een deel goed. Hij wendde zijn blik pas af toen Liuz en Alyssa achter de horizon verdwenen. Achter zich zag hij Akako staan. Er rolden dikke tranen over de wangen van de rode draak. Zij kon ook nauwelijks zonder haar tweelingbroer. Andrew sloeg zijn armen om haar nek. Samen huilden ze de rest van de avond door.

Overig: Alyssa en Andrew zijn uit het weeshuis gehaald door een man die geen gebrek aan geld had. Ze waren dol op hem. Maar helaas hebben ze nooit geweten dat ze ook andere levende verwanten hadden.


Plaatje: Andrew en Alyssa als kind.


Andrew vroeger

(bijna) goedgekeurd